Στις 21 Ιουλίου, το βράδυ στη Βουλή, η Κεντροαριστερά έκανε ένα πρώτο, αλλά πολύ σημαντικό βήμα, ιστορικών διαστάσεων θα έλεγα. Τόλμησε, για πρώτη φορά, να «κάψει τις γέφυρες» με την… Αριστερά, έστω αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ. Η διαφοροποίηση από ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ ήταν σαφής και με συνέπειες. Η κυριότερη ήταν το πρώτο ηχηρό πολιτικό «χαστούκι» στην αμετροέπεια του ΣΥΡΙΖΑ. Εξίσου σημαντική, όμως, ήταν η διαμόρφωση, για πρώτη φορά, ενός «μετώπου» ηθικής και λογικής στην πολιτική με τη ΝΔ, κάτι που θα έχει αναγκαστικά ευρύτερες και ελπίζω θετικές συνέπειες.
Στην πολιτική όλα τα διακυβεύματα δεν είναι τα ίδια. Αλλης σημασίας είναι τα ζητήματα δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, εξωτερικής πολιτικής και άμυνας και άλλης τα θέματα της καθημερινότητας του πολίτη, όπως η Παιδεία, η Υγεία και άλλα. Παντού υπάρχουν σημαντικά πολιτικά ζητήματα, αλλά δεν είναι όλα ζωτικής σημασίας για το έθνος και την κοινωνία. Τα πολιτικά κόμματα μπορούν και οφείλουν να έχουν διαφορετική ατζέντα, αλλά η ανάγκη για συγκλίσεις σε κάποια ζητήματα είναι ευθέως ανάλογη με τις απειλές, εσωτερικές και εξωτερικές.
Υστερα από οκτώ χρόνια κρίσης ετούτη η χώρα είναι βαθιά λαβωμένη, φτωχή και αδύναμη. Αντίθετα, οι εξωτερικές προκλήσεις είναι τεράστιες και υπαρξιακές. Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να εξασφαλίσουν πρώτα και κύρια την επιβίωση της χώρας και μετά τη δική τους. Η σύμπλευση των τριών κομμάτων στην αντιμετώπιση της απειλής που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πρώτη σωτήρια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Χωρίς αυτήν η χώρα θα είναι σε κίνδυνο.
Η συνέχεια οφείλει να είναι ανάλογη. Στόχος είναι η απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία το συντομότερο δυνατό. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω εκλογών. Τα τρία κόμματα οφείλουν να συντονιστούν ως προς αυτό το αίτημα. Με την προγραμματική τους αυτοτέλεια άθικτη, και μάλιστα ενισχυμένη μετά και την πρόσφατη επεξεργασία μιας προγραμματικής συμφωνίας στην Κεντροαριστερά, πρέπει να αναζητηθεί κοινή πορεία προς τις εκλογές. Οι διαφορές τους ας αναζητηθούν όταν με το καλό οι εκλογές προκηρυχθούν. Τώρα ο σκοπός πρέπει να είναι κοινός, και δεν είναι άλλος από τη σωτηρία της χώρας πρώτα και της Δημοκρατίας μετά. Οι υπεύθυνες ηγεσίες αυτό φαίνεται πως το αντιλαμβάνονται. Ας το τολμήσουν.