Αρχηγοί και πολίτες στον χορό της φωτιάς

Γιάννης Μεϊμάρογλου 26 Οκτ 2012

Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά χρειάζεται, συναισθανόμενος τις βαριές ευθύνες που -πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι- ανέλαβε, να βάλει στην άκρη τις όποιες δεύτερες σκέψεις του για το μέλλον και να επικεντρωθεί με συνέπεια στην προσπάθεια να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων. Η χώρα μας και η αξιοπιστία της πλήρωσαν ήδη ακριβά τον υπερδιετή αντιμνημονιακό του αγώνα, ενώ η… μεσσηνιακή -και… εξοφλητική υποχρεώσεων- στελέχωση του κράτους έδειξε τη συνέχιση της νοοτροπίας που μας έφερε έως εδώ. Ηρθε η ώρα να σκεφτεί αποκλειστικά ως πρωθυπουργός της Ελλάδας…

Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Βαγγέλης Βενιζέλος, αλλά με την καθημερινή του στάση χρειάζεται να δείχνει ότι συνειδητοποιεί τις τεράστιες ευθύνες και του δικού του κόμματος στη διαμόρφωση της σημερινής δύσκολης πραγματικότητας. Η στήριξη της κυβέρνησης δεν μπορεί να γίνεται με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας και τον ρόλο του σ’ αυτό, καθώς, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν κατ’ ευχήν, οι όποιες φιλοδοξίες του θα είναι μάλλον άνευ σημασίας…

Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Φώτης Κουβέλης, αλλά, με τη μέχρι σήμερα στάση του, απέδειξε ότι την εννοούσε τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και στην προσπάθεια για τη σωτηρία του τόπου. Οι ευθύνες του μεγαλώνουν μαζί με τα εμπόδια και τις δυσκολίες, καθώς η διαπραγμάτευση έχει αγγίξει πια… τα ιερά και τα όσια της Αριστεράς! Αν καταφέρει η χώρα να ξεπεράσει αυτήν τη μεγάλη κρίση, πέραν της επιβίωσής της, θα έχει κερδίσει και μιαν άλλη, σπουδαία για το μέλλον της, κατάκτηση: το κεκτημένο της κυβερνητικής συνεργασίας! Μόνο που για να βγούμε από την κρίση θα πρέπει και η κυβέρνηση να βγει ζωντανή απ’ αυτόν το… χορό της φωτιάς! Να επιδείξει, έως το τέλος, ενότητα, αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη. Να προχωρήσει με διάλογο, διαπραγμάτευση, συμβιβασμούς και υποχωρήσεις όλων των εταίρων και όχι -όπως επιχειρείται τις τελευταίες μέρες- με πιέσεις και τελεσίγραφα στον πιο ευαίσθητο κοινωνικά κρίκο της. Αυτός είναι ο μόνος -και κοινός μας- δρόμος για να πάμε μπροστα! Ο άλλος είναι να αναθέσουμε στον Τσίπρα να λέει στον Μιχαλολιάκο ποιον μπορεί να δέρνει και ποιον όχι…