Ο πρώην Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Νέα παράταξη;» σχετικά με τις εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ως συνήθως είναι μεστό, ενδιαφέρον και γόνιμο.
Θα ξεχώριζα την αναφορά του στο «αναπάντητο είναι το ερώτημα εάν τα κόμματα και οι ομάδες που συμπαρατάχθηκαν ( εννοείται στη διαδικασία εκλογής προέδρου του «νέου σχήματος») θα ακολουθήσουν ή όχι πορεία ενοποίησης».
Επικεντρώνω σε αυτό το σημείο επειδή θεωρώ ότι ένα τέτοιο ερώτημα δεν μπορεί να είναι «αναπάντητο» ενώ έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες εκλογής του κεντρικού ηγετικού προσώπου του «νέου σχήματος». Συμφωνώντας με τη διατύπωση του κ. Σημίτη ότι « μία ομοσπονδία αυτόνομων μικροπαρατάξεων θα οδηγηθεί πολύ σύντομα σε διαφωνίες και αντιπαραθέσεις , οι οποίες θα δημοσιοποιηθούν με εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα» , αναρωτιέμαι γιατί το ερώτημα μένει αναπάντητο.
Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα ακούστηκαν από τις πλευρές( μείζονες και ελάσσονες) διαφόρων υποψηφίων αναφορές, στοχεύσεις ή απλές ευχές για ένα «πραγματικό ενιαίο κόμμα». Όμως το ερώτημα παραμένει: ο νέος πρόεδρος θα είναι ο επικεφαλής και ο εκφραστής ενός νέου και ενιαίου κόμματος ή θα είναι ένα απλό σύμβολο εκπροσώπησης μίας ομοσπονδιακής δομής , ένα πρόσωπο – «κυανόκρανος»;
Με ένα τέτοιο ερώτημα να αιωρείται 25 ημέρες πριν από την πρώτη ψηφοφορία, η δυναμική της εκλογής απομειώνεται και μαζί της το επιχείρημα πως το θέμα θα το λύσουν οι κάλπες. Όταν το πολιτικό παιχνίδι έχει ρευστούς κανόνες τότε νικητής δεν είναι κατ’ ανάγκην αυτός που πλειοψηφεί αλλά αυτός που μπορεί και ελέγχει την τελική ροή των εξελίξεων. Δηλαδή πιθανότατα, η πολιτική φεουδαρχία των «αρχηγών» , νομότυπα μεταμφιεσμένη σε ομοσπονδία κομμάτων – και θα έχουν και τα δίκια τους: η ομοσπονδιακή δομή είναι η μόνη πρόταση οργανωτικής διάρθρωσης που υπάρχει ως εκ των προτέρων συμφωνημένη και ανακοινωμένη σε πανηγυρικά συνέδρια και εντυπωσιακές συνδιασκέψεις . Συνεπώς, ο μόνος δρόμος για την αναθεώρηση της είναι η ανοιχτή και ρητή αμφισβήτηση της.
Πράγματι, οι «αρχηγοί» ανήκουν στο παρελθόν. Και όλο το σύστημα της πολιτικής φεουδαρχίας. Αλλά στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να ζούμε στο παρελθόν και με το παρελθόν…