Μπορεί «η ιστορία να επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και την δεύτερη σαν φάρσα» σύμφωνα με τον Καρλ Μαρξ, στην περίπτωση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) φαίνεται ωστόσο ότι επαναλαμβάνεται και με τις δύο μορφές ταυτόχρονα.

Σαν τραγωδία στην συνεχιζόμενη ιστορία των συνεχώς αναβαλλόμενων, συχνά μέχρι ματαίωσης, επενδύσεων και σαν φάρσα σε βάρος της ελληνικής οικονομίας που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μέσα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης.

Μετά τον αρχαιολογικό χώρο του Ελληνικού που σε συνδυασμό με το τοπικό «δάσος» καθυστέρησε δραματικά την μεγαλύτερη επένδυση στη χώρα μας – την σκυτάλη τώρα έχει πάρει το Καζίνο – ήρθε και η γνωμοδότηση υπέρ της κήρυξης μέρους του Πειραιά ως αρχαιολογικού χώρου. Το επενδυτικό σχέδιο της Cosco και του ΟΛΠ παραπέμπονται στις καλένδες ή μάλλον σε άλλα λιμάνια της Μεσογείου πιο φιλικά σε μεγάλες και ωφέλιμες για την ανάπτυξη και τις θέσεις εργασίας επενδύσεις.

Οι αρχαιολογικοί θησαυροί αποτελούν για όλες τις χώρες του κόσμου ένα μεγάλο πλεονέκτημα προς πολύπλευρη αξιοποίηση. Στην περίπτωσή της δικής μας χώρας, με αιχμή την ατέλειωτη γραφειοκρατία και τις παγιωμένες ιδεοληψίες του ΚΑΣ, η ανεκτίμητη πολιτιστική μας κληρονομιά έχει μετατραπεί σε μόνιμο εμπόδιο για μεγάλα επενδυτικά σχέδια που μπορούν να βάλουν την σφραγίδα τους στην αναγέννηση της βαλτωμένης οικονομίας.