Εμείς ασχολούμαστε ακόμη με τον τσαμπουκά του Μεϊμαράκη, με την παπαριά του Καμμένου, με τη βλακεία του Ψημμένου και πάει λέγοντας.
Απ’ την χτεσινή ομιλία του Γιουνκέρ, το μόνο που κρατήσαμε ως ακροατές, έθνος και media, ήταν η αναφορά του στα ελληνικά. Κι επειδή ως έθνος και λαός, γνωρίζουμε τα πάντα, δεν καταλάβαμε καν το που και πόσο μας στήριξε και που μας έψεξε, ο Ευρωπαίος φίλος μας.
Και δίπλα μας πέφτουνε κανόνια και δεν λέμε να καταλάβουμε, ποιο είναι το πλεονέκτημα μας.
Οι εξελίξεις στη γειτονική χώρα δεν είναι καθόλου ευοίωνες.
Το χειρότερο δε είναι πως υπάρχει κίνδυνος, να οδηγηθούν, όπως πάνε τα πράγματα, σε εμφύλια σύγκρουση.
Η τρομοκρατία, με την ανοχή, αν όχι και την καθοδήγηση του ΑΚΡ, έχει αρχίσει και γίνεται, καθημερινό φαινόμενο. Εμπρησμοί, επιθέσεις , τραυματισμοί, δολοφονίες, βρίσκονται στη καθημερινή ατζέντα.
Και σε αγαστή σύμπνοια με το ΡΡΚ, φαίνεται πως ο Ερντογάν, θέλει να οδηγήσει την έκρηξη στα άκρα.
Η επόμενη κίνηση του και εύχομαι να διαψευστώ, είναι να δηλώσει, πως λόγω των ειδικών προβλημάτων στις Ανατολικές επαρχίες κι επειδή είναι αδύνατον, να ανοίξει τα εκλογικά τμήματα, σε πολλά μέρη στην Ανατολία, ματαιώνονται οι εκλογές.
Ετσι, ένα μικρό πραξικόπημα, που ξεκίνησε με τις κατάφορες παραβιάσεις του Συντάγματος, στα θέματα που αφορούν τη δεύτερη εντολή, σχηματισμού κυβέρνησης προς το δεύτερο σε εκλογική δύναμη κόμμα, που αρνήθηκε να την δώσει στο CHP, εξελίσσεται, σε επιβολή μιας πλήρως αντιδημοκρατικής εξέλιξης, μιας ισλαμικής δικτατορίας.
Εύχομαι να μην ισχύσει τίποτε, από όλα αυτά.
Η εικόνα όμως δυστυχώς, φίλοι μου, δείχνει προς τα εκεί και κανένας δεν λαμβάνει υπόψη του, το τι θα σήμαινε αυτό.
Βίαιες συγκρούσεις και ανεξέλεγκτες, αυτού του τύπου, εμφανίστηκαν στη γειτονική χώρα πριν από το ‘ 80 και η χούντα επιβλήθηκε τότε πανηγυρικά χωρίς να ματώσει ρουθούνι.
Σε μια σημερινή σύγχρονη κοινωνία, όπως είναι η Τούρκικη, η οποία απόκτησε έντονα δημοκρατικά χαρακτηριστικά τα τελευτά χρόνια, που οι κινητοποιήσεις για το Γκεζί, έδειξαν πόσο μπροστά τραβούσε, ένα κομμάτι της κοινωνίας, ακόμη και θρησκευόμενο…
Το νέο πεδίο σύγκρουσης, που προέκυψε μετά την βάρβαρη δίωξη των ΜΜΕ, που στηρίζονταν από το Ίδρυμα Fethulah Gulen, είναι οι θρησκευόμενοι που απομακρύνονται από το ΑΚΡ και διεκδικούν περισσότερη δημοκρατία .
Δεν είμαι τρομολάγνος, αλλά σίγουρα είμαι τρομαγμένος.
Η επίθεση προχθές στα γραφεία της Χουριέτ, η καταστροφή των γραφείων του Δημοκρατικού κόμματος (HDP) και η εξακρίβωση πως όλοι οι συλληφθέντες, ως ύποπτοι ή και κατηγορούμενοι, για τις βιαιότητες αυτές, είναι στελέχη του ΑΚΡ και της Ένωσης Οσμανλί Οτζακλαρί, που ελέγχεται από το ΑΚΡ και καθοδηγείται από τον διαβόητο αρχηγό της ΜΙΤ, Χακάν Φινταν, δείχνει το μέγεθος του προβλήματος…
Η παραστρατιωτική αυτή οργάνωση, φαίνεται πως σε αγαστή σύμπνοια με το δήθεν επαναστατικό ΡΚΚ, που κάποιοι εντόπιοι κρετίνοι, το θεωρούσαν συμμαχική δύναμη της χώρας μας, ετοιμάζονται να αιματοκυλήσουν τη χώρα.
Πάντοτε, για μένα, το ερώτημα είναι, όχι μόνο διαπιστώσεις, τώρα τι κάνουμε;;;
Τώρα λοιπόν, είναι η ώρα της Ευρώπης.
Ο Τουσκ συναντήθηκε με τον Ερντογάν για να συζητήσουν, καταρχάς, το προσφυγικό.
Το μέγιστο όμως είναι η δημοκρατία. Που δεν επιτρέπεται να καταλυθεί στην Τουρκία, στον 21ο αιώνα, οχτώ χρόνια πριν της εκατονταετία της .
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει, αύριο κι όλας πρωτοβουλίες στην Τουρκία, για την οργάνωση υποδομών, με στόχο την αντιμετώπιση του προσφυγικού ρεύματος και παράλληλα στήριξη των αυτοδιοικήσεων, που στην πλειοψηφία τους, αντιδρούν στη βία και την απειλή μιας αντιδημοκρατικής εκτροπής.
Η παρουσία και παρέμβαση της Ευρώπης, ως εγγύησης και προς τους τούρκους πολίτες, για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια απολύτως αναγκαία κίνηση, σήμερα,