Ενα πολύ βασικό χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών είναι το απρόβλεπτο της έκβασής τους. Σπάνια, ίσως και ποτέ, στο παρελθόν έχουν διεξαχθεί εκλογές που το αποτέλεσμά τους είναι τόσο απρόβλεπτο, όχι τόσο για το πρώτο και το δεύτερο κόμμα, αλλά για τα υπόλοιπα που θα… κοσμήσουν τη Βουλή με την παρουσία τους. Χωρίς να μπορεί επίσης να προβλεφθεί η συνέχεια, ιδιαίτερα αν δεν έχει κανένα κόμμα αυτοδυναμία. Που σημαίνει ότι το άμεσο μέλλον είναι πολιτικά πολλαπλά ομιχλώδες και αντίστοιχα εξίσου ομιχλώδης, αν όχι περισσότερο, είναι και η τύχη αυτής της χώρας.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα δύο πρώτα κόμματα θα είναι από πλευράς δύναμης ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία. Ο πρώτος είναι αυτή τη στιγμή το φαβορί, αλλά τουλάχιστον προς το παρόν δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι έχει εξασφαλισμένη τη νίκη. Πολλά μπορούν να συμβούν μέχρι τη διεξαγωγή των εκλογών και δεν αποκλείεται να αλλάξει το κλίμα, αλλά αυτό θα διαπιστωθεί στη συνέχεια. Η Νέα Δημοκρατία ακολουθεί και ευελπιστεί, πάλι τουλάχιστον προς το παρόν.
Η προεκλογική μάχη θα δοθεί σε συνθήκες πόλωσης και σ’ αυτό συμφωνούν οι πάντες. Θα δοθεί επίσης πάνω στη διαχωριστική γραμμή μνημόνιο – αντιμνημόνιο, αλλά και πάνω στον φόβο που αισθάνονται ή δεν αισθάνονται οι πολίτες, μήπως τους έλθει μια κεραμίδα στο κεφάλι. Κεραμίδα που θα κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι αρκετοί μάλλον εκείνοι που θα αποφασίσουν όταν μείνουν μόνοι πίσω από το παραβάν, μπροστά στην κάλπη και δεν θα τους βλέπει κανείς. Ασχέτως του τι δηλώνουν τώρα.
Ρεαλιστικά, την είσοδό τους στη Βουλή διεκδικούν ακόμη από τα αριστερά προς το δεξιά το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ υπό δύο εκδοχές, αυτή της σφραγίδας του κόμματος υπό τον Ευ. Βενιζέλο και η άλλη υπό τον Γ. Παπανδρέου, το «Ποτάμι», οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Χρυσή Αυγή. Αλλος κομματικός σχηματισμός με ελπίδες να πάρει το απαραίτητο 3% για να μπει στη Βουλή δεν ανιχνεύεται από καμία δημοσκόπηση σε αυτή τη φάση. Επομένως πάνω στη βάση αυτή επιτρέπονται λογικά κάποιοι υπολογισμοί.
Η είσοδος του ΚΚΕ στη Βουλή πρέπει να θεωρείται βέβαιη. Από εκεί και πέρα, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα. Ολα είναι πιθανά για το διχασμένο ΠΑΣΟΚ. Από το να μην πιάσουν το 3% οι δύο εκδοχές του και να μην μπει καμία στην επόμενη Βουλή, μέχρι του να μπουν και οι δύο. Οι προοπτικές για το «Ποτάμι» είναι σχετικά καλές, με την έννοια ότι θα βρει μία θέση στη Βουλή, από την άλλη πλευρά όμως, ενδεχομένως, να αποδειχθεί και εξαιρετικά ευάλωτο αν επικρατήσουν συνθήκες ακραίας πόλωσης. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες θα κινηθούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με πιθανότερη τη φθορά, ενώ δυστυχώς θα ξαναδούμε σίγουρα τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή.
Η ένταση της πόλωσης θα καθορίσει και την τύχη των παραπάνω κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι θα λειτουργήσουν σαν δεξαμενές για την αύξηση των ποσοστών του το ΚΚΕ, που κάνει όμως λυσσώδη αγώνα εναντίον του, κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ που έχουν δυσαρεστηθεί σφόδρα από την τακτική που ακολούθησε ο Ευ. Βενιζέλος και όσο και αν φαίνεται απίθανο, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Χρυσή Αυγή, εφόσον επικρατήσει πλήρως η διαχωριστική γραμμή μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Από την άλλη πλευρά, κινδυνεύει να χάσει ψήφους προς το ΚΚΕ και κυρίως προς το κόμμα του Γ. Παπανδρέου, καθώς το όνομα έλκει ακόμη. Γι’ αυτό εμφανίζεται αισιόδοξος ο ίδιος και οι επιτελείς του.
Η Νέα Δημοκρατία από τη πλευρά της θεωρεί ότι δυνητικά αποτελούν δικές της δεξαμενές ψήφων οι πάντες από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεξιότερα. Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου ως κόμμα ευρωπαϊκής γραμμής, το «Ποτάμι» που θέλει παραμονή στην Ευρώπη, ένα μέρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, πιθανώς και της Χρυσής Αυγής, που τα δεξιά αντανακλαστικά τους θα λειτουργήσουν για να μην πάρει την εξουσία ένα αριστερό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ολα αυτά θα τα διαπιστώσουμε εκ των υστέρων. Τώρα δεν είναι τίποτα περισσότερο από πιθανολογίες, που μπορεί να επαληθευτούν, αλλά μπορεί και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Νέα Δημοκρατία θα προσπαθήσουν να πολώσουν τόσο τα πράγματα, ώστε να συνθλιβούν όλοι οι άλλοι προς όφελός τους.