Οι επικείμενες Ευρωεκλογές (26 Μαΐου) ανάμεσα στα πολλά ζητήματα που θέτουν είναι και αυτό των σχέσεων Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Ευρωπαϊκής κοινωνίας, Ευρωπαίων πολιτών.  Πόσο πράγματι ενδιαφέρονται οι Ευρωπαίοι πολίτες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πόσο γνωρίζουν το έργο του, τις εξουσίες και αρμοδιότητές του;  Δυστυχώς, όπως  καταγράφουν διαδοχικές  δημοσκοπήσεις, το ενδιαφέρον του μέσου πολίτη για το Ευρωκοινοβούλιο είναι ελάχιστο έως μηδαμινό. Και στο σημείο αυτό το Κοινοβούλιο καταγράφει μια κραυγαλέα αποτυχία. Απέτυχε δηλαδή το άμεσα εκλεγμένο Κοινοβούλιο να συνδέσει το Ευρωπαϊκό  θεσμικό σύστημα, την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ),  με την ευρύτερη  ευρωπαϊκή κοινωνία και πολίτες .  Όταν αποφασίστηκε στη δεκαετία του 1970  η διεξαγωγή εκλογών για την άμεση  ανάδειξη των μελών του Ευρωκοινοβουλίου κύριος στόχος μεταξύ άλλων ήταν να λειτουργήσει το Κοινοβούλιο ως η γέφυρα με την κοινωνία ώστε να ενισχυθεί και η δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρωπαικής  Ένωσης. Αυτό όμως δεν έγινε, πράγμα που αντανακλάται και στη φθίνουσα συμμετοχή στις Ευρωεκλογές, από 63% το 1979 (στις πρώτες εκλογές)  στο 41,5% το 2014 (στις τελευταίες).

Πού οφείλεται η αποτυχία αυτή; Σε πολλούς λόγους. Ορισμένοι συνδέονται με το ίδιο το Κοινοβούλιο. Το τελευταίο απέτυχε να επικοινωνήσει αποτελεσματικά το ρόλο και το έργο του με αποτέλεσμα οι πολίτες να μη γνωρίζουν τι ακριβώς κάνει. Θεωρούν εν πολλοίς ότι είναι ένας θεσμός που εξαντλείται σε ατέρμονες συζητήσεις χωρίς να παίρνει αποφάσεις προσφέροντας παχυλούς  μισθούς στα μέλη του. . Ένα είδους Ευρωπαικός καφενές.  Κι όμως η πραγματικότητα είναι σήμερα εντελώς διαφορετική. Το Κοινοβούλιο συναποφασίζει  στο 80%  περίπου των περιπτώσεων (με το Συμβούλιο Υπουργών) σε θέματα που ενδιαφέρουν καίρια και καθοριστικά το μέσο πολίτη, από την προώθηση των κοινωνικών δικαιωμάτων μέχρι την προστασία του περιβάλλοντος και καταναλωτή. Έχει ακόμη πρόσθετες αποφασιστικές αρμοδιότητες για την εκλογή του προέδρου και την τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή για τη διεύρυνση της Ένωσης. Όλα αυτά όμως αγνοούνται. Επιπλέον τα περισσότερα κείμενα που παράγει το Κοινοβούλιο δεν είναι αναγνώσιμα από το μέσο πολίτη καθώς είναι γραμμένα σε ακατάληπτη τεχνική γλώσσα (jargon).  Κάτι επομένως θα πρέπει να αλλάξει ώστε το Κοινοβούλιο να έλθει πιο κοντά σε κοινωνία και πολίτες. Και η αλλαγή μπορεί να αρχίσει με την εκλογή των κατάλληλων ανθρώπων για το νέο Κοινοβούλιο στις ευρωεκλογές που έρχονται.

Αλλά και οι κυβερνήσεις φέρουν επίσης  μεγάλο μέρος ευθύνης καθώς τείνουν να οικειοποιούνται, να εθνικοποιούν οποιαδήποτε θετική απόφαση λαμβάνεται από τα όργανα της Ένωσης, μεταξύ άλλων και το Κοινοβούλιο, και να αποδίδουν στις Βρυξέλλες ό,τι “κακό και ανάποδο” συνήθως συμβαίνει έστω κι αν οι τελευταίες δεν έχουν καμιά ευθύνη. Υποσκάπτουν έτσι τη νομιμοποίηση του Ευρωπαϊκού συστήματος για πρόσκαιρο πολιτικό όφελος. Κάτι σημαντικό θα πρέπει επίσης να αλλάξει και στο πεδίο αυτό.