Ότι δεν θα έφευγαν και με τον ευκολότερο τρόπο από την εξουσία το είχαν φανταστεί πολλοί. Και όχι βέβαια λόγω της λαϊκής στήριξης. Αυτό που δεν είχαν φανταστεί είναι οι τρόποι, τα σενάρια και τα επικοινωνιακά τρικ που θα εφεύρισκαν ορισμένοι για να υλοποιήσουν τον χολυγουντιανής έμπνευσης σύνθημα «Too hard to die ».
Παλιά τις «αποστασίες» τις οργάνωναν το παλάτι και η CIA. Τώρα παλάτι δεν υπάρχει και η CIA έχει απολύτως απαξιωθεί, από τη στιγμή που οι Ρώσοι μπορούν πια να εκλέγουν τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Το μόνο που απομένει, ευτυχώς για τα επιτελεία του Μαξίμου, είναι τα μεγάλα συμφέροντα.
Όταν τα «συμφέροντα» κλείνονται νυχθημερόν στα κελιά της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και κονταροχτυπιούνται για τις ερντογανικά προκαθορισμένες 4 τηλεοπτικές άδειες, συμβάλλουν στο χτύπημα της διαπλοκής και στην κάθαρση. Όταν δεν τους κάνουν τα χατίρια και γυρνάνε αλλού το κεφάλι, συνωμοτούν οργανώνοντας αποστασίες για να ανατρέψουν την συριζανελική κυβέρνηση.
Το θέμα για την «πρώτη φορά αριστερά» δεν είναι ότι χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα. Είναι ότι όσο τελειώνει ο χρόνος, χάνεται κάθε μέτρο αυθαιρεσίας και κάθε αίσθηση σοβαρότητας.