Πάλι στην επικαιρότητα η συζήτηση για την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα στο μεσαίο χώρο. Αμφίβολο, δύσκολο εγχείρημα λόγω των πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών και της ανθρωπογεωγραφίας του χώρου.

Το εύλογο ενδιαφέρον, η αγωνία θα έλεγα, πολλών του χώρου, εκφράζεται με την αναμόχλευση της δημόσιας συζήτησης: άρθρα στον τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οργάνωση δημοσίων συζητήσεων κλπ. Μία από τις προτάσεις που συζητούνται είναι η όλη διαδικασία να συντονισθεί από μία Επιτροπή «προσωπικοτήτων» του χώρου από την πολιτική, την οικονομία, την τέχνη, την επιστήμη με αδιαμφισβήτητη κοινωνική αποδοχή για τα επιτεύγματα, την εντιμότητα και την ανεπιτήδευτη συμμετοχή των μελών της (δεν θα έχουν θέση στα όργανα του νέου φορέα, εάν ευοδωθούν οι προσπάθειες).

Μερικοί ενοχλούνται από την διαφανή και αγωνιώδη αυτή δημόσια ‘συζήτηση’ . Δεν μας λένε όμως πως θεωρούν ότι πρέπει να γίνει η όλη συζήτηση, απλώς κριτικάρουν, σε πολλές περιπτώσεις με ύποπτη κακεντρέχεια.

Λένε ότι αυτές οι διαδικασίες γίνονται από τον λαό, άλλως δεν έχουν κοινωνική βάση και είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Να συμφωνήσω, αλλά να μας πουν πως βλέπουν να παίρνει αυθόρμητα ο λαός τα ‘θερινά ανάκτορα’ του μεσαίου χώρου! Με λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, στα εργοστάσια, στους χώρους εργασίας; Άλλοι πάλι έχουν στο νου τους συζητήσεις κορυφής των κομμάτων και κινήσεων του χώρου, στους γνωστούς κομματικούς διαδρόμους και μάλλον επιφυλάσσουν κεντρική θέση για τον εαυτό τους στην όλη διαδικασία.

Οι διάφοροι επικριτές της όλης συζήτησης να μας πουν αν συμφωνούν με την ανάγκη της ίδρυσης του νέου φορέα. Εάν ναι, τότε να μας προτείνουν υπεύθυνα τον δικό τους οδικό χάρτη για την πραγμάτωση του. Εάν όχι, είναι εντιμότερο να σιωπήσουν, αναμένοντας το αποτέλεσμα των προσπαθειών. Τότε, πεδίο δόξης λαμπρό προσωπικής καταξίωσης στο ρόλο της κασάνδρας. Αλλιώς δικαιούμαι να πιστεύω ότι στην πραγματικότητα δεν τον θέλουν, δεν τους αφορά, νιώθουν καλά με τα πολιτικά υπάρχοντα τους και τις δυνατότητες που τους δίνει το υπάρχον σύστημα του χώρου να πορεύονται πολιτικά και να κάνουν τα προσωπικά τους deals. Γιατί μία διαφανής διαδικασία, ελαχιστοποιεί τις καμαρίλες και τους προσωπικούς σχεδιασμούς.

Εμφανίζεται επίσης η κριτική ότι συζητάμε πολύ για τις διαδικασίες και όχι για την πολιτική ατζέντα του νέου φορέα. Είναι μερικά αληθές! Υπάρχει πληθώρα υλικού και προτάσεων για την πολιτική κατεύθυνση του νέου φορέα (ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, δημοκρατικός σοσιαλισμός κλπ). Επίσης τα θέματα που αναδεικνύονται ως κύριοι στόχοι της συζήτησης, ως προτεραιότητες της είναι παρόντα: πολιτικό σύστημα, το κράτος, η δημόσια διοίκηση και ο ρόλος τους, η ανάπτυξη, η ανεργία, η απασχόληση και η αναζήτηση μίας νέας παραγωγικής βάσης, το κράτος πρόνοιας, η εκπαίδευση, η θέση της χώρας στη νεο-διαμορφούμενη Ευρώπη κλπ. Οι ιδιαίτερες συνθήκες που βιώνει η χώρα επίσης διακριτές.

Είναι καιρός να οργανωθεί η όλη συζήτηση σε θεματικές ενότητες και διαδικασίες. Τα πολιτικά κόμματα και οι κινήσεις πολιτών οφείλουν, εάν έχουν ειλικρινές ενδιαφέρον για το εγχείρημα, να πλαισιώσουν ενεργά την όλη προσπάθεια. Σημαντική ευθύνη έχουν οι ηγεσίες τους. Είναι μεγάλη και θα τους αποδοθεί συντομότερα απ’ ότι θεωρούν. Οι εναλλακτικές λύσεις είναι απειλητικά παρούσες και η επικράτηση τους θα έχει σαν θύματα και τις ίδιες.

Μία πραγματικά ανεξάρτητη Επιτροπή με ανεπιτήδευτα μέλη θα βοηθήσει να απαλυνθούν οι κομματικοί και προσωπικοί ‘πολιτικοί’ εγωισμοί και στο να διαμορφώσει μία ουσιαστική ατζέντα καθώς και συγκεκριμένο timing της συζήτησης. Όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται και γράφονται είναι εκ του πονηρού και με δυσκολία κρύβουν την λανθάνουσα αγωνιώδη επιτήδευση.