«Υπέρ των νέων ρυθμίσεων τάχθηκαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, «παρών» δήλωσε η ΔΗΜΑΡ, ενώ το καταψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ.»

.

Αυτά ήταν  τα πρώτα λόγια  που άκουσα σήμερα το πρωΐ ανοίγοντας την τηλεόραση στην πτωχή αλλά τίμια ΝΕΤ. Σύντομα κατάλαβα ότι μιλούσαν για την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα κέντρα κράτησης αλλοδαπών.

.

Απέναντι από το σπίτι μου είναι ένα μικρό άλσος. Υπάρχουν εκεί μερικά χτιστά παγκάκια απ’ όπου το απόγευμα μπορείς να δεις το μοναδικό Αττικό ηλιοβασίλεμα.

.

Προχτές το καταμεσήμερο ένας απίστευτα εξαθλιωμένος σκουρόχρωμος λαθρομετανάστης κατέφυγε σε ένα από τα παγκάκια και από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι δεν είχε έρθει για να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα.

.

Άπλωσε μία κουβέρτα στο τσιμεντένιο παγκάκι και παρέα με το απερίγραπτο πρόβλημά του έπεσε για «ύπνο», κάτω από τη σκιά ενός πεύκου που στέκεται εκεί πάνω από εξηνταδύο χρόνια για όσους ενδιαφέρονται για την ηλικία μου.

.

Καθώς έγερνε ο ήλιος του πρόσφερα μερικά φαγώσιμα  λίγα ρούχα και νερό.Επιστρέφοντας το βράδυ τον βρήκα στην ίδια θέση.

.

Είχε φορέσει τα καθαρά ρούχα και τα παλιά που ήταν σχεδόν κοκαλωμένα  τα είχε αφήσει δίπλα στον κάδο ανακύκλωσης, λίγο παραπέρα.Τον πλησίασα και προσπάθησα να του πώ ότι έπρεπε να πάει στην Ομόνοια για να βρεί συμπατριώτες του που θα τον βοηθούσαν.

.

Το μόνο που κατάλαβε ήταν η λέξη Ομόνοια και αμέσως αντέδρασε:

.

-Νο Ομόνοια, πολιτσία!

.

Απομακρύνθηκα αμήχανα και μπήκα σπίτι, σίγουρος ότι δεν ήταν σε θέση να ξεχωρίσει την «πολιτσία» από το macho ανεγκέφαλο ενεργούμενο της Χρυσής Αυγής.                                      Εμείς οι «ντόπιοι» δυσκολευόμαστε να τους ξεχωρίσουμε  μόνο στις εκλογές.

.

Το άλλο πρωΐ είχε φύγει. Δεν τον ξαναείδαμε.

.

Αναρωτήθηκα ποια θα ήταν η τύχη του αν λειτουργούσαν τα στρατόπεδα προσωρινής κράτησης. Δεν δυσκολεύτηκα να καταλάβω ότι θα ήταν καλύτερη.

.

Δεν θα έφτανε στην εξαθλίωση που τον είδα έξω από το σπίτι μου.

.

Θα είχε φαγητό, νερό και καθαριότητα και έτσι θα καταλάβαινε τη διαφορά  ανάμεσα στην Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σε κάποιον Ταλιμπανικής εκδοχής μισανθρωπισμό απ’ όπου είχε δραπετεύσει κυνηγημένος ή από το φασισμό του καθεστώτος ή από την πείνα του.

.

-Μέχρι πότε όμως θα έμενε εκεί; ρώτησε η κόρη μου.

.

-Μέχρι ή να του παρασχεθεί άσυλο, ή να απελαθεί.

.

-Και πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτό ρε πατέρα; ξαναρώτησε,  έχοντας προφανώς στο νου της  τους  ρυθμούς με τους οποίους λειτουργούν οι κρατικές υπηρεσίες.

.

-Όσο χρειάζεται για να μετρήσουν τα ένσημά μου (ήθελα να της απαντήσω), κάπου ένα με ενάμιση χρόνο, αλλά δεν είπα τίποτα. «Είμαστε όλοι μετανάστες»..σκέφτηκα ξαφνικά αλλά πάλι δεν είπα τίποτα.

.

Αλλά σήμερα το πρωΐ ανοίγοντας την τηλεόραση στην πτωχή αλλά όπως είπαμε τίμια (απλώς λίγο ακριβή)  ΝΕΤ άκουσα την είδηση.

.

Προσπάθησα να φέρω στο νού μου την εικόνα της Βουλής την ώρα της ψηφοφορίας.

.

Ένας-ένας οι πολιτικοί αρχηγοί σηκώνονταν καθώς ο κύριος πρόεδρος φώναζε το όνομα του κόμματός τους και ψήφιζαν φωναχτά για λογαριασμό όλων των βουλευτών τους.

.

Νέα Δημοκρατία    Ναι

.

ΠΑΣΟΚ                Ναι

.

ΣΥΡΙΖΑ               Όχι

.

Ανεξάρτητοι Έλληνες   Όχι

.

Χρυσή Αυγή        Όχι

.

ΚΚΕ                    Όχι

.

.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα απορίες.  Σαν τι άλλο θα ψήφιζε δηλαδή  ο Τσίπρας που έκανε το κορόϊδο, όταν προχτές στη συγκέντρωση νέα παιδιά του κόμματός του φώναζαν το αριστερό/επαναστατικό σύνθημα «….άντε γαμήσου σύντροφε Κουβέλη»;

.

Αλλά τότε ο πρόεδρος έκανε μία μικρή διακοπή και μετά, με το ματάκι παιχνιδιάρικο πλησίασε το μικρόφωνο και υψώνοντας κάπως τη φωνή του φώναξε τον επόμενο:

.

-Δημοκρατική Αριστερά.

.

………Απών!….. αισθάνθηκα να ψιθυρίζει βαθειά μέσα στο μυαλό μου μια φευγαλέα μορφή που όσο πρόλαβα να δώ έμοιαζε με τον  υπουργό της δικαιοσύνης. Έκλεισα την τηλεόραση και έφυγα για τη δουλειά.