Η ιδεολογική προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ δεν ήταν ευκαιριακή, αλλά ιδεολογική και στερεή, όπως τελικώς απεδείχθη. Κοινός τόπος αυτής της προσέγγισης και συνύπαρξης ήταν και είναι η νομή της εξουσίας και η απέχθεια στις αστικές δημοκρατικές διαδικασίες και στους θεσμούς. Η προσέγγιση, όμως, με την Χρυσή Αυγή είχε εκφραστεί μόνον περιστασιακά μέχρι πρότινος, αλλά επικυρώθηκε με την συμβολική κοινή παρουσία τους στο Καστελόριζο και στο νησί της Ρω και, πρωτίστως, με τις δηλώσεις του καθηγητή της Νομικής, βουλευτή και πρώην υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλου.
Φυσικά και δεν εκφράζει όλους τους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, εκφράζει την ηγεσία του, η οποία έχει προσαρμοστεί πλήρως στις εθνικιστικές και λαϊκίστικες πρωτοβουλίες του κ. Καμμένου. Πρωτοβουλίες και δηλώσεις, που εκθέτουν τη χώρα και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια και την ακεραιότητά της.
Οι ομοφοβικές δηλώσεις βουλευτών των ΑΝΕΛ για την ιδιωτική ζωή του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, οι σχετικές με την Εκκλησία της Ελλάδας δηλώσεις του κ. Καμμένου, που είχε ως αποτέλεσμα την αποπομπή του Ν. Φίλη (ασχέτως του ότι δεν έπρεπε να είχε τοποθετηθεί στη θέση του υπουργού παιδείας εξ αρχής), η συμβολική παρουσία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής στα ακριτικά νησιά και οι πρόσφατες δηλώσεις προσέγγισης της ΧΑ από τον κ. Παρασκευόπουλο δεν είναι τυχαίες. Δεν πιστεύω ότι είναι ενταγμένες σε ένα μακρόπνοο σχέδιο συνύπαρξης των τριών αυτών κομμάτων, παρά τις κοινές θέσεις που κατά καιρούς διατυπώνουν σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαι, όμως, απολύτως πεπεισμένος ότι εντάσσονται σε ένα σχέδιο καιροσκοπικής διατήρησης του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου στην εξουσία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη. Ο θαυμασμός του κ. Τσίπρα προς τον Φιντέλ Κάστρο και η συμβολική παρουσία του, ως μόνου ηγέτη της Ευρώπης, στην κηδεία του, συνδυαζόμενη με την έως σήμερα πορεία της κυβέρνησης στο θέμα κυρίως της αποστροφής προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, αποτελούν ενδείξεις των προσθέσεών τους.
Ο κ. Τσίπρας, που ουδέποτε απέκοψε τον ομφάλιο λώρο από τις κινηματικές επιδόσεις του, από τις σταλινικές ιδέες του και τα οράματά του για διατήρησή του στην εξουσία, είναι επικίνδυνος για τη Δημοκρατία και τις διεθνείς επιλογές της χώρας. Ήταν και παραμένει οπαδός της ολοκληρωτικής κατάληψης της εξουσίας, αλλά και ό,τι χειρότερο και καταστροφικότερο μας προέκυψε τις τελευταίες δεκαετίες, όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν (ενδεικτική είναι η προ έτους συνέντευξη του καθηγητή του ΕΣΠΑ Κ. Κωστή στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, όπου, όπως αναφέρει, «δεν τον συγκρίνει με τον Θεόδωρο Δηληγιάννη, διότι θα αδικούσε τον τελευταίο»).
Έχουμε γράψει δεκάδες άρθρων, τεκμηριώνοντας τους ανωτέρω ισχυρισμούς. Οι ενδείξεις τείνουν πλέον να γίνουν αποδείξεις. Μετά δε τις πρόσφατες αποτυχίες του στον οικονομικό τομέα και με δεδομένες πλέον τις καταστροφικές ενέργειές του στους τομείς της Δικαιοσύνης, της Παιδείας, της Υγείας, της προσέλκυσης επενδύσεων για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, της Εξωτερικής Πολιτικής και τον περιορισμό του Κράτους, έχει ένα στόχο. Να προκαλέσει ρήξη με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, να προκηρύξει εκλογές, ώστε να φορτώσει τα βάρη στην επόμενη κυβέρνηση, να προκαλέσει και πάλι χάος στην καθημερινή ζωή των πολιτών επανερχόμενος στις γνωστές και προσφιλείς μεθόδους του (εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις σε πλατείες), να την υποχρεώσει σε παραίτηση και να επανέλθει με την απλή αναλογική ως κυρίαρχος πλέον του πολιτικού παιχνιδιού για να ολοκληρώσει την καταστροφή της χώρας. Του αρκεί η επαναφορά του στην εξουσία, ως μονάρχη πλέον σε μια κατεστραμμένη και ίσως ακρωτηριασμένη Ελλάδα.
Ως ύστατη προσπάθεια για να μην συμβούν όλα αυτά, τα κόμματα του καθαρά Φιλοευρωπαϊκού, Μεταρρυθμιστικού και Δημοκρατικού Τόξου οφείλουν άμεσα να ενημερώσουν τους πολίτες με καθαρές και αληθινές απόψεις. Για να επαναλάβουμε και πάλι ότι «στο παγκοσμιοποιημένο ψεύδος η διατύπωση της αλήθειας αποτελεί επαναστατική πράξη» (George Orwell). Ας πουν ευθαρσώς ότι θα συνεργαστούν για τη σωτηρία της χώρας, επί ενός κοινά αποδεκτού μεταρρυθμιστικού προγράμματος.
Ας πουν ευθέως ότι μέμφονται τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, αλλά δεν τους χαρίζουν στο νεοναζιστικό κόμμα. Όμως, θα πρέπει ευθέως να πουν ότι τη δομή της ΧΑ, δηλαδή τον αρχηγό, τα στελέχη, τους βουλευτές και τα μέλη της ΧΑ, την εντάσσουν στη χωρία των νοσταλγών του φασισμού και του ναζισμού, δηλαδή των εχθρών της Δημοκρατίας, της ειρηνικής συνύπαρξης, των Ευρωπαϊκών ιδεωδών και της ίδιας της χώρας μας. Στόχος όλων πρέπει να είναι η απομόνωση του ναζιστικού κόμματος από τους πολίτες.
Και επειδή αυτό δεν αρκεί, οφείλουν να κάνουν αυστηρή αυτοκριτική και να πουν ευθέως τους λόγους που μας οδήγησαν στη σημερινή οικονομική, θεσμική και πολιτισμική διάλυση. Να ενημερώσουν τους πολίτες ότι είναι αδύνατη η επιβίωση μιας χώρας, που δαπανά το 17% του ΑΕΠ, από το οποίο το 10,5% προέρχεται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, που το 80% των απολυομένων από το Λύκειο εισέρχεται στα ΑΕΙ, που το 70% των εσόδων ενός επαγγελματία και μιας επιχείρησης οδεύει στα ταμεία του Κράτους για συντήρηση του κομματικού στρατού και που η κυβέρνησή του βρίσκεται σε διαρκή ρήξη με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, στους οποίους είναι ενταγμένη. Ας πουν, τέλος, ευθέως ότι δεν μπορούμε να διατηρούμε ένα βιοτικό επίπεδο ανώτερο από τις δυνατότητες της χώρας, αν δεν υπάρξει ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και προσέλκυση παραγωγικών ιδιωτικών επενδύσεων.
Τότε και οι πολίτες ενδέχεται να αφυπνιστούν και να καταλάβουν ότι οφείλουν πρώτα να βελτιώσουν εαυτούς, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και στη συνέχεια να ξανακτίσουν τη χώρα από τα ερείπια, στα οποία εμείς οι ίδιοι την οδηγήσαμε, αφού αρεσκόμαστε ακόμη και σήμερα να αναδεικνύουμε λαοπλάνους, ανεπάγγελτους και ψεύτες σε ηγετικές θέσεις.