Να που βρέθηκε και δημοσιογράφος, ο οποίος ανέλαβε δημόσια την υπεράσπιση της δράσης του "Ρουβίκωνα" με άρθρο του, όχι σε κάποιο από τα γνωστά φιλοαναρχικά διαδικτυακά Μέσα, αλλά στο … «συστημικό», κατά την αριστερή αντίληψη, in.gr!

Αναφερόμενος στη συνέντευξη του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη που χαρακτήρισε τρομοκρατική τη δράση του "Ρ", ο αρθρογράφος του in.gr  Λευτέρης Χαραλαμποπουλος, ούτε λίγο ούτε πολύ διατυπώνει την άποψη ότι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, "επιμένοντας ότι η δράση του «Ρουβίκωνα» εντάσσεται στα όρια της τρομοκρατίας διαλέγει επικίνδυνο δρόμο"!

Έτσι ακριβώς! Ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι που "διαλέγει επικίνδυνο δρόμο", πράγμα το οποίο, κατά τον αρθρογράφο, αποτελεί κίνδυνο για τη δημοσία τάξη ή ακόμη και για τη Δημοκρατία, και όχι η δράση των αυτοαποκαλούμενων αναρχοαυτόνομων εναντίον καθενός που οι ίδιοι έχουν καταστήσει "εχθρό" τους.

Ο αρθρογράφος αναφέρεται στα "τρικάκια" που πετάνε οι "ρουβίκονες" και τα οποία δεν κάνουν και κανένα κακό, «πέραν των όποιων αστυνομικών διατάξεων αφορούν την καθαριότητα των δρόμων»" (!), όπως χαρακτηριστικά γράφει, χωρίς όμως να λέει τίποτα για το περιεχόμενο αυτών των «τρικ» και αποφεύγοντας επιμελώς να αναφερθεί στην πρόσφατη επίθεση εναντίον του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε τον οποίο στοχοποίησαν, όχι με τρικάκια, αλλά με υβριστικά συνθήματα στους τοίχους του σπιτιού του και την απειλή, «Πορτοσάλτε ψόφα»!

Προφανώς, ο καλός αρθρογράφος δεν θεωρεί τρομοκρατική ενέργεια αυτό το «ψόφα», αλλά κάνει λόγο για «συμβολισμούς» και «ακτιβισμό» στον οποίο επιδίδεται η «συλλογικότητα», όπως χαρακτηρίζει τον «Ρουβίκωνα»!

Η ίδια, πάντως, «η συλλογικότητα», σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά την επίθεση στο σπίτι του δημοσιογράφου, δίνει «προοπτική» στην απειλή της, με την σαφή προειδοποίηση: «Η ώρα για να φοβάται κι αυτός και το ακροδεξιό σινάφι του, δεν έχει έρθει ακόμα»! Πράγμα το οποίο μεταφράζεται σε απλά ελληνικά, «κάτσε καλά, καθίστε καλά, γιατί θα έρθει η ώρα σας»!

Δεν ξέρω τι ακριβώς θα ένοιωθε ο κ. Χαραλαμπόπουλος αν έβλεπε στον τοίχο του σπιτιού του το όνομά του και το «ψόφα», όπως φυσικά δεν ξέρω και πώς θα εκλάμβανε αυτό το … καθησυχαστικό, «η ώρα δεν έχει έρθει ακόμη», της ανακοίνωσης των δραστών.

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Ο καθένας μπορεί να βάζει τα όρια της αντοχής του όπου θέλει. Το θέμα είναι πώς αντιλαμβάνεται το ρόλο του κάποιος ο οποίος έχει αναλάβει ή του έχουν αναθέσει την ενημέρωση των πολιτών.

Δεν μπορεί, επί παραδείγματι, να αγνοεί έτσι κραυγαλέα μια δράση που περιλαμβάνει, μεταξύ πολλών άλλων, εκφοβισμό και τραμπουκισμούς εναντίον πολιτών, σπασίματα επιχειρήσεων και Μέσων Επικοινωνίας, ενέργειες καθαρά τρομοκρατικές, ανάγοντάς τες σε «ακτιβισμό» και «τρικάκια».

Ούτε βέβαια να τις απενοχοποιεί, αποκαλώντας τες «παρεμβάσεις», λες και πρόκειται για κάποια δημόσια Αρχή, για την Επιθεώρηση Εργασίας, ας πούμε.

Ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να κλείνει προκλητικά τα μάτια του στο καθεστώς ανομίας που αυτές οι δήθεν «συλλογικότητες» έχουν επιβάλει τα τελευταία χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, στα Εξάρχεια, καλύπτοντας έτσι, στο όνομα ενός δήθεν «πολιτικού ακτιβισμού», δράσεις συμμοριών, εμπόρων ναρκωτικών, ακόμη και εμπόρων όπλων.      

Θα μπορούσε, αντίθετα, αντί να προσφεύγει σε λαϊκίστικα κλισέ, του τύπου «η ανασφάλεια των πολιτών δεν έχει να κάνει με τα «Εξάρχεια», αλλά με τους κοινωνικούς όρους στους οποίους ζουν: την επισφάλεια στη δουλειά, την ανεργία, το φόβο ότι θα σου κάνουν έξωση για να δώσουν το σπίτι σε airbnb, τη σύνταξη που δεν φτάνει», τουλάχιστον να ξέρει – μιας και έχει αναλάβει το καθήκον της ενημέρωσης μας -  πού έχει οδηγήσει πανεπιστημιακές Σχολές η ανοχή ή και η δικαιολόγηση της ακροαριστερής ανομίας: σε γιάφκες παράνομης δραστηριότητας, από εμπόριο ναρκωτικών και πάσης φύσεως λαθρεμπόριο (βλέπε Οικονομικό Πανεπιστήμιο) σε ορμητήρια επιθέσεων για κάψιμο με μολότοφ αυτοκινήτων, λεωφορείων και τρόλεϊ (βλέπε Πολυτεχνείο) και επιθέσεων κατά αστυνομικών δυνάμεων ακόμη και με όπλα, όπως στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη.

Ακόμη κι αν ισχύουν αυτά που επικαλείται ο αρθρογράφος – που ισχύουν φυσικά και όχι μόνο για την Ελλάδα, μιας και αποτελούν διαχρονικά προβλήματα για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες – δεν είναι ο όποιος «Ρουβίκωνας» αυτός που θα αναλάβει την … επίλυσή τους! Πολύ περισσότερο, βέβαια, δεν θα του παραχωρήσει η Πολιτεία, το κράτος, με τα συντεταγμένα όργανα που διαθέτει, το δικαίωμα να ασκεί «παρεμβάσεις», να «λύνει διαφορές», να καταλαμβάνει και να «διαχειρίζεται» κτήρια, δομές και ανθρώπινες ζωές, να ασκεί ανεξέλεγκτες δράσεις σε ολόκληρες περιοχές, χωρίς η Πολιτεία να έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει, γιατί θα αντιμετωπίσει την κατηγορία της «αστυνομοκρατίας»!

Κατηγορία στην οποία κατά κόρον προσφεύγει ο ίδιος αρθρογράφος και το in.gr κάθε φορά που επιχειρείται αποκατάσταση της νομιμότητας, προβάλλοντας σε βαθμό υπερβολής κάποια πιθανή αυθαιρεσία αστυνομικού οργάνου την οποία ανάγει σε συλλογική συμπεριφορά, αλλά και αποφεύγοντας αναφορά στις αιτίες που προκάλεσαν την αστυνομική παρέμβαση.

* «Ολόκληρο το σπίτι», όπως οι ίδιοι οι καταληψίες έγραψαν στην ανακοίνωσή τους, έριξαν στα κεφάλια των αστυνομικών για να τεθεί τέρμα στην κατάληψη των σπιτιών στο Κουκάκι, και το καλό in.gr και ο κ. Χαραλαμπόπουλος μιλούσαν ακόμη και για “αστυνομική βαρβαρότητα”…

* Κουβέντα το καλό αυτό σάιτ και ο ίδιος αρθρογράφος για την επίθεση των αυτοαποκαλούμενων «αλληλέγγυων» στις αστυνομικές δυνάμεις με πέτρες, ακόμη και με πυροσβεστήρες, τους οποίους, μάλλον θα βρήκαν κάπου εκεί τυχαία!

*Αντίθετα, έκαναν λόγο για … συμπαράσταση των κατοίκων (!) στους διωκόμενους από την αστυνομία, οι οποίοι «κάτοικοι» ήξεραν απέξω κι ανακατωτά και φώναζαν όλα τα έμμετρα συνθήματα των αναρχοαυτόνομων, όπως: «10, 100, 1000 καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης»!

Αν δεν είχαμε δει από τις τηλεοπτικές αναμεταδόσεις πώς έγινε η ανακατάληψη της οδού Ματρόζου στις 11 Ιανουαρίου, με τους αστυνομικούς να δέχονται επί μία ώρα στις ασπίδες που είχαν βάλει πάνω από τα κεφάλια τους για προστασία, βροχή από τσιμεντόλιθους, πέτρες, σίδερα, μπογιές, ακόμη και εύφλεκτα ύλες και περιμέναμε από το in.gr να πληροφορηθούμε τι συνέβη, θα διαβάζαμε μετά από τον … άκρως ενημερωτικό τίτλο: «Μάχη στο Κουκάκι: Έφοδος της αστυνομίας στις καταλήψεις – Συλλήψεις – «Ντροπή» φώναζαν οι γείτονες» (!) και μετά από εννιά παραγράφους και έξι φωτογραφίες ότι, «η περιοχή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης με τους αντιεξουσιαστές, που βρίσκονταν μέσα στην κατάληψη Ματρόζου, να πετάνε στις δυνάμεις των ΜΑΤ πέτρες, μάρμαρα και μπογιές».

Αυτό ακριβώς, κατά την τηλεγραφική περιγραφή του in.gr συνέβη εκείνο το βράδυ του Σαββάτου!

Ωστόσο, πριν από αυτό, από τη 2η κιόλας παράγραφο, οι συντάκτες του κειμένου θα μας … υπενθυμίσουν «την προηγούμενη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ στην περιοχή που σημαδεύτηκε από βίαια επεισόδια, άγρια αστυνομική καταστολή και την σύλληψη του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ, που προκάλεσαν οργή και θύελλα αντιδράσεων» (!), και τα οποία, κατά τους συντάκτες, «δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό και τις έντονες αντιδράσεις γειτόνων, κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και αλληλέγγυων κατά τη διεξαγωγή της επιχείρησης με συνθήματα κατά της Αστυνομίας, της αστυνομοκρατίας και της κυβέρνησης»!!

Εδώ, δεν έχει κάποιος παρά να θαυμάσει τον τρόπο με τον οποίο οι συντάκτες του κειμένου μετατρέπουν την ομάδα των «αλληλέγγυων» στους καταληψίες συντρόφους τους, σε «γείτονες κατοίκους της ευρύτερης περιοχής», τόσο «ευρύτερης» ώστε να πιάνει και τα Εξάρχεια!

Και πάντως, κι επειδή ως γνωστόν, η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, το καλό αυτό σάιτ και οι καλοί συντάκτες του, φρόντισαν, ως εισαγωγή στο θέμα, πριν καν μας ενημερώσουν όπως οφείλουν να κάνουν, για το τι έγινε στην κατάληψη/ανακατάληψη του σπιτιού της Ματρόζου, να μας θυμίσουν δια μακρόν τα «βίαια επεισόδια» και «την άγρια αστυνομική καταστολή» της προηγούμενης αστυνομικής επιχείρησης στο ίδιο σπίτι της Ματρόζου, έτσι ώστε να μας υποβάλουν το σχήμα: «πάταξη της ανομίας = άγρια αστυνομική καταστολή»… 

Αλλά για ποια, «βίαια επεισόδια» κάνει λόγο το δημοσίευμα;

* Επεισόδια, πέραν των όσων πέταγαν στις ασπίδες των αστυνομικών οι καταληψίες, δεν υπήρξαν, παρά μόνο στην ταράτσα του σπιτιού των σκηνοθέτη κατά τη σύλληψη των δυο παιδιών του και του ιδίου και τα οποία δεν είδαμε αλλά πληροφορηθήκαμε από τις καταγγελίες του κ. Ινδαρέ - και περιέργως πως, όχι από τα παιδιά του που αντιμετωπίζουν και βαρύτερες κατηγορίες…

* Ενώ ως «άγρια αστυνομική καταστολή» χαρακτηρίζεται η επιχείρηση να τεθεί τέρμα στην παράνομη κατάληψη του σπιτιού της Ματρόζου, αποσιωπάται αιδημόνως η αντίσταση που πρόβαλαν οι καταληψίες πετώντας στα κεφάλια των αστυνομικών «ολόκληρο το σπίτι», όπως τόσο παραστατικά το περιέγραψαν οι ίδιοι στην ανακοίνωση τους… 

Δικαίωμα ασφαλώς του κ. Χαραλαμπόπουλου και των λοιπών συντακτών του in.gr και του ίδιου του ενημερωτικού Μέσου να διατυπώνουν τις απόψεις τους.

Δικαίωμα όμως και δικό μας να ασκούμε κριτική σε όσα, κατά τη δική μας άποψη, παραβιάζουν στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας, παρουσιάζοντας κατά σύστημα  μονόπλευρα, χωρίς να κάνουν διάκριση ανάμεσα σε γεγονότα και προσωπικές απόψεις και με εμφανή προσπάθεια χειραγώγησης της ενημέρωσης, όπως  προσπάθησα να αναδείξω.