Τα «Σαράντα» της Μεταπολίτευσης του 1974 ήταν επέτειος Δημοκρατίας, όχι μόνο για την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά είχαμε την «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» στην Πορτογαλία και το 1975 στην Ισπανία τον θάνατο του Φράνκο. Παραλληλισμός με σημασία, αφού και οι τρεις βρέθηκαν το 2010 στο χείλος της χρεοκοπίας. Η Πορτογαλία ήταν ήδη σε «βαθιά δικτατορία» από το 1926, η Ισπανία από το 1936 και η Ελλάδα μετά τη δικτατορία Μεταξά, 10ετή πόλεμο, Κατοχή και έναν Εμφύλιο.
Οι τρεις χώρες ξαναβρήκαν τη Δημοκρατία, οι δύο μετά από μακρά περίοδο πλούτου, σε αντίθεση με την παραδοσιακά φτωχή Ελλάδα, που, όμως, το 1967 υπερείχε ιδίως έναντι της Πορτογαλίας. Μέχρι το 1974 η Ελλάδα έχασε έδαφος και το 2008 η Ισπανία είχε περάσει την Ελλάδα. Η δικτατορία έβλαψε την Ελλάδα οικονομικά, αλλά η Δημοκρατία ωφέλησε μόνο τις δύο άλλες μεσογειακές χώρες. Φταίει, λοιπόν, η διαχείριση της οικονομίας στη Μεταπολίτευση. Αυτό φαίνεται από τις δημόσιες δαπάνες και τη χρηματοδότηση. Οσο μεγαλύτερες οι δαπάνες και μικρότερος ο εξωτερικός δανεισμός τόσο πιο επιτυχής η διαχείριση.
Υψηλές δαπάνες με υψηλό δανεισμό οδηγούν σε χρεοκοπία. Χαμηλές δαπάνες, ακόμη και χωρίς δανεισμό, οδηγούν σε αποασφάλιση, υπερχρέωση και φτώχεια. Η δημόσια δαπάνη στην Ελλάδα το 1980 υστερούσε κατά 3%-5% έναντι της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Εως το 2000 στην Ελλάδα αυξήθηκε γρηγορότερα και ήταν 5% μεγαλύτερη το 2009. Οι τρεις χώρες μπήκαν στη Δημοκρατία με παρόμοιο δημόσιο χρέος, αλλά το 2000 έχουμε πενταπλασιασμό στην Ελλάδα, διπλασιασμό στην Πορτογαλία και τριπλασιασμό στην Ισπανία. Η δημοσιονομική «εκτροπή» συνεχίστηκε έως το 2009. Η «εγκληματική» διαχείριση φαίνεται στις κοινωνικές δαπάνες. Το 1980 ήταν 10% σε Ελλάδα και Πορτογαλία και 15% στην Ισπανία. Το 2000, με διπλασιασμό σε Ελλάδα και Πορτογαλία, ανέβηκαν σε 20% των δημοσίων δαπανών.
Το 2009 η Ελλάδα είναι τελευταία με 23%. Ισπανία και Πορτογαλία αύξησαν τις κοινωνικές δαπάνες περισσότερο, αλλά χωρίς δανεικά. Το 2013 η Ελλάδα χρωστά 173,8% του ΑΕΠ, η Πορτογαλία 128,8% και η Ισπανία 93,9%. Η Μεταπολίτευση κατέληξε σε τραγωδία. Οι κυβερνήσεις χρέωσαν τη χώρα δημιουργώντας ένα τεράστιο, διεφθαρμένο κομματικό κράτος. Και αφού φτάσαμε στη χρεοκοπία, επιμένουν να το διατηρούν με φτωχοποίηση της υπόλοιπης κοινωνίας, που επιβαρύνεται με τεράστια ιδιωτική δαπάνη. Για τα κόμματα που ευθύνονται η «ζημιά» έγινε. Η αντιπολίτευση δεν έχει αντιληφθεί το «έγκλημα», αφού μοιάζει έτοιμη να το επαναλάβει.