Η ενδεχόμενη αποχώρηση του προέδρου Ερντογάν από την εξουσία (όποτε συμβεί) θα αλλάξει κάτι στη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα ; Η άμεση απάντηση είναι εξαρτάται από ποιός κομματικός σχηματισμός και ποιά προσωπικότητα θα τον διαδεχθεί. Εάν λ.χ. είναι ένας εκ των δημάρχων Κωνσταντινούπολης ή Άγκυρας, το πιθανότερο είναι ότι το ύφος, στυλ, ρητορική της Άγκυρας θα αλλάξουν . Και το ύφος είναι ήθος. Παίζει ρόλο ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική. Εάν δε ακολουθήσουν και κάποιες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις με διάλυση αυταρχικών δομών που εγκαθίδρυσε ο Ερντογάν, τότε μπορεί να αλλάξουν περισσότερα. Αλλά η βασική επιχειρηματολογία υποβάθρου και θέσεις της Άγκυρας μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξουν. Από το 1954 και ιδιαίτερα από την περίοδο 1973-74 που διαμορφώθηκαν και στη συνέχεια εμπλουτίστηκαν παραμένουν αναλοίωτες και θα συνεχίσουν να παραμένουν έτσι. Και η κύρια τουρκική επιχειρηματολογία μπορεί να συνοψισθεί σε τρείς κύριους τίτλους:
Πρώτον, για την Άγκυρα η Ελλάδα και όχι η Τουρκία είναι η επεκτατική, αναθεωρητική χώρα που επιδιώκει την ανατροπή του status quo( νέα Μεγάλη Ιδέα) . Καθώς η Ελλάδα επιδιώκει την επέκτασή της στο Αιγαίο από τα έξι σε δώδεκα ναυτικά μίλια και οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με «πλήρη επήρεια» (full effect) για τα νησιά αποκλείοντας έτσι παντελώς την Τουρκία και μετατρέποντας το Αιγαίο σε «ελληνική λίμνη». Όθεν και το (παράνομο) casus belli, κλπ. Επιπλέον η Ελλάδα, σύμφωνα με την τουρκική άποψη, στοχεύει να αποκλείσει την Τουρκία και από την Αν. Μεσόγειο με επιδίωξη οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ χωρίς καμιά έκπτωση για το Καστελόριζο έστω κι αν είναι μόλις δέκα τ.χ. ενώ η Τουρκία έχει εκτεταμένο χερσαίο εδαφικό όγκο και ακτογραμμή.
Δεύτερον, η Ελλάδα οικοδομεί αντιτουρκικές συμμαχίες με όλες τις χώρες που έχουν εχθρικές σχέσεις με την Τουρκία (Ισραήλ, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σ. Αραβία, κλπ.). Επιδιώκοντας έτσι την περικύκλωσή της και ίσως και τη διάλυσή της σε αναβίωση της λογικής της Συνθήκης των Σεβρών. Η Συνθήκη αυτή στοιχειώνει την Τουρκία και σήμερα.
Τρίτον, η Ελλάδα εξοπλίζεται ως αστακός με σύγχρονα όπλα, υπογράφει συμφωνίες (Γαλλία, ΗΠΑ, κ.λπ) και στρατιωτικοποιεί τα νησιά με κύριο στόχο να επιτεθεί (sic) στην Τουρκία ακόμη και με πυρηνικά όπλα ! Ενώ οι Τουρκικοί εξοπλισμοί έχουν άλλους στόχους .
Μπορεί το μέγιστο των επιχειρημάτων αυτών να αποτελεί για την Αθήνα μια ακραία φαντασίωση που αγνοεί κανόνες διεθνούς δικαίου (UNCLOS-1982, κ.α) ενώ τροφοδοτείται από νεο-οθωμανική νοσταλγία , για την Τουρκία όμως διαμορφώνει εξωτερική πολιτική. Και η επιχειρηματολογία αυτή θα παραμείνει και μετα την αποχώρηση Ερντογάν. Αν και μπορεί όμως παράλληλα με το ύφος και ρητορική να αλλάξει το διαδικαστικό πλαίσιο για την επίλυση των προβλημάτων (προσφυγή σε διεθνή δικαιοσύνη/ΔΔΧ, διάλογος, κλπ.). Σ’ ένα θέμα που επίσης δεν θα υπάρξει θεαματική αλλαγή είναι το Κυπριακό ανεξάρτητα προτύπου λύσης( δικοινοτική ομοσπονδία, δυο κρατη) . Η Τουρκία θα επιμείνει στη λογική της πλήρους πολιτικής ισότητας για την Τουρκοκυπριακή κοινότητα.
Επομένως η Αθήνα θα πρέπει να πορευθεί με αυτά τα δεδομένα για την Τουρκία. Και βάσει αυτών να διαμορφώσει στρατηγική αναζητήσης λύσεων εγκλωβίζοντας την Τουρκία σε μια διαπραγματευτική διαδικασία με βάση το διεθνές δίκαιο / διεθνη δικαιοσύνη όσο το δυνατόν συντομότερα.
Πηγή: www.tanea.gr