Με κάθε ευκαιρία οι δημοσκόποι τονίζουν και επαναλαμβάνουν ότι οι δημοσκοπήσεις δεν αποτελούν προβλέψεις, δεν αντικαθιστούν τις κάλπες, απλά αποτυπώνουν τις τάσεις των πολιτών τη συγκεκριμένη στιγμή, και με αυτή την έννοια αποτελούν εργαλεία άσκησης πολιτικής. Ας δεχθούμε ότι σωστά τα λένε, έστω και αν μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι, αλλά τέλος πάντων… Ας προσθέσουμε ότι σε αυτή τη συγκυρία, που η αμφιθυμία, ο αρνητισμός, η κρυψίνοια και ο θυμός καθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις διαθέσεις των ψηφοφόρων -γεγονός που αντανακλάται με την εμφανή ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό-, οι επιφυλάξεις για τις δημοσκοπήσεις είναι αναμενόμενες. Αλλωστε, οι ίδιοι οι δημοσκόποι δεν συμφωνούν αν είναι περισσότεροι ή όχι σε σχέση με το παρελθόν οι ερωτώμενοι που αρνούνται να ανταποκριθούν στις δημοσκοπήσεις και το ίδιο συμβαίνει με τους αναποφάσιστους.
Τούτων λεχθέντων, παραμένει υποχρεωτικό να γίνονται εκτιμήσεις κυρίως, αλλά όχι μόνο, στη βάση ευρημάτων των δημοσκοπήσεων, αναμένοντας αν οι εκλογές θα τις επιβεβαιώσουν ή θα τις διαψεύσουν. Δεν μπορούμε δηλαδή να παραβλέψουμε ότι ο Γιώργος Καμίνης στην Αθήνα, ο Γιάννης Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, ο Γιάννης Σγουρός στην Περιφέρεια Αττικής προηγούνται, ότι στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας τα πράγματα είναι πολύ συγκεχυμένα ή ότι στον Πειραιά τον δήμο τον διεκδικούν οι παράγοντες μιας ομάδας και τον Δήμο του Βόλου ο φοβερός Αχιλλέας Μπέος, επίσης πρώην παράγοντας τοπικής ομάδας, μεταξύ πολλών άλλων. Ούτε μπορούμε να παραβλέψουμε κάποια άλλα θέματα σχετικά με τις επιδόσεις της Χρυσής Αυγής ή ότι ο Αρης Σπηλιωτόπουλος ενίσχυσε τα ποσοστά του μετά τις γνωστές δηλώσεις του για το υπό ανέγερση, υποτίθεται, τζαμί στην Αθήνα.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσες και οδηγούν σε σκέψεις οι επιδόσεις της Χρυσής Αυγής στον Δήμο Θεσσαλονίκης και την Περιφέρεια Αττικής σε σύγκριση με τις αντίστοιχες επιδόσεις της στον Δήμο Αθηναίων, εφόσον επαληθευθούν. Στη Θεσσαλονίκη και την Αττική είναι πεσμένες, ενώ στην Αθήνα είναι θεαματικά υψηλές, γεγονός που δεν δικαιολογείται από την όποια… έλξη ασκεί η προσωπικότητα του Ηλία Κασιδιάρη που διεκδικεί τη δημαρχία της πρωτεύουσας. Σημαίνει μάλλον ότι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός περισσότερο, παρά η οικονομική κρίση, λειτουργούν υπέρ της. Στην Αθήνα συγκεντρώνεται και είναι πολύ περισσότερο ορατός, λόγω χρώματος, ο πληθυσμός των νομίμων και παρανόμων μεταναστών που προέρχονται από την Ασία και την Αφρική, ενώ το ίδιο δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό στη Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη Αττική, περιλαμβανομένων των δήμων γύρω από το κέντρο. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από την άνοδο των ποσοστών του Αρη Σπηλιωτόπουλου μετά την ανακοίνωση της θέσης του για το τζαμί. Αρα, η δικαιολογία της… οργής λόγω οικονομίας δεν ευσταθεί.
Υπάρχουν φόβοι ότι τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής θα είναι γενικά υψηλότερα από αυτά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, όπως υπάρχουν ελπίδες και για το αντίθετο. Με τα στοιχεία που υπάρχουν σήμερα πάντως και σε συνδυασμό με τη συμπεριφορά του Αρη Σπηλιωτόπουλου, τη σοβαρή πιθανότητα ένας Μπέος να κερδίσει στον Βόλο και οι οργανωμένοι οπαδοί ομάδων να παίζουν μεγάλο ρόλο στις δημοτικές εκλογές, στον Πειραιά κυρίως, αλλά και στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, οι διαπιστώσεις είναι μάλλον αποκαρδιωτικές για το επίπεδο της χώρας.