Ο τίτλος συνδηλοί με σαφήνεια. Και Κόνραντ και Κόπολα. Αποκάλυψη τώρα, κάτι σαν προφητεία. Για αυτό έχουμε κορυφαίους λογοτέχνες, ίσως καλύτερους από τους προηγούμενους. Προφήτες; Όπως ένας φίλος ενοχλεί τον Τριαρίδη με το χαρακτηρισμό. Μπορεί νόμπελ κανείς τους να μην πάρει αλλά είναι μεγάλοι γιατί χρίζουν με τον αποκαλυπτικό λόγο, όλοι/ες τους, με αλφαβητική σειρά: Βαλτινός, Θανάσης Γεωργιάδης, Δημήτρης Δημητριάδης, Ζατέλη, Καρυστιάνη, Μέσκος, Ναρ, Νόλλας, Τριαρίδης. Χρώμα, λοιπόν, σα τη ΛΟΑΤΚΙ ΣΗΜΑιΑ.

            Είμαι γκρινιάρης, πιο πολύ κι από το post του φλογερού δημοκράτη (που τον ακολούθησα, δεν ντρέπομαι, το 2002) Θανάση Γεωργακόπουλου. Αφού τους συνηθίσαμε, τους  αποβάλλουμε, τους νεοναζί: Γιατί τους έχουμε ενσωματώσει. Από αντίδραση στην οικειότητα δε βάζω αρχικά μα θέτω ολογράφως; Χρυσή Αυγή.

            Για να θυμάμαι. Πως δεν τους χρειαζόμαστε πια. Ούτε αυτούς, ούτε τη Νέα Κίο, ούτε τους Καλαμπόκες. Γιατί ακόμη κι ο κυρ Παντελής της Πλατείας Βικτωρίας αχρείαστος μας είναι. Μας δίδαξε όπως οι της Εγκληματικής οργάνωσης. Τον ακολουθούμε τον κυρ Παντελή και το Μιχαλολιάκο και στην πλατεία Βικτωρίας και στη Λέσβο και στο Τυμπάκι και στον Έβρο, με ή χωρίς πυροβόλα όπλα. Μπορεί και να χωρίσουμε στα δύο από τη μια οι παράλογοι: ο Μπαρουφάκης κι ο Βελόπουλος κι οι Λαγοί. Από την άλλοι οι λογικοί: Μπογδάνοι, η Σώτη, ο Νικήτας, ο Γιανναράς, η Άννα Βαγενά, οι νέο Φόρταουν.

            Με ενοχλεί  το νεό τατουάζ. Πιο πολύ με ενοχλεί πως ίσως τόσα χρόνια δεν έκανα ό,τι έπρεπε. Καιρός να μη μιλώ με τους επιγόνους των εγκληματιών. Μόλις  τους ονομάτισα. Κι ας μην αναγνωρίζουν τους μάρτυρές που πλέον φιλοξενεί η ειρκτή.