Κάθε πολιτικά «ψυχρός» παρατηρητής διακρίνει το έλλειμμα ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε πολιτικές προτάσεις και σε αξιοπιστία σε πρόσωπα. Η αγωνία εκφράζεται από μέλη και φίλους τους και στις εκδηλώσεις των «58».

Τα δύο κόμματα ή θα υπερβούν εαυτούς ή κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν σύντομα την επίφοβη ‘διάλυση΄ τους, που δεν είναι στις προθέσεις των ‘58’ αλλά της κοινωνίας. Καταγράφεται σταθερά στις δημοσκοπήσεις.

Η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη που προτείνουν οι «58» είναι μάλλον η τελευταία ευκαιρία τους για ειλικρινή και πειστική πολιτική αναβάπτιση και ουσιαστική ανανέωση σε πολιτικές και πρόσωπα. Η κομματικά «αγχώδης» αγνόηση αυτής της πραγματικότητας προδιαγράφει το μέλλον. Στις εκδηλώσεις των «58» καταγράφεται εμφανώς η προτίμηση των πολιτών η πρωτοβουλία των κινήσεων για την ανασυγκρότηση του χώρου να είναι στους «58».

Τα διαφωνούντα με τις αποφάσεις της ΔΗΜΑΡ μέλη της έχουν με χαμηλούς τόνους διαφοροποιηθεί, ενισχύοντας την Παράταξη και τις πρωτοβουλίες της. Το ΠΑΣΟΚ έχει την επιλογή επίσης με χαμηλούς πολιτικούς τόνους να αφήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων στην Παράταξη (Ευρωψηφοδέλτιο, πολιτικές θέσεις για Ευρώπη): εξ άλλου έχει «ηχηρή» παρουσία στους «58». Πολιτικές κομματικού πατριωτισμού και ενδοκομματικών ισορροπιών δεν το βοηθούν, αντίθετα το απομονώνουν περαιτέρω.

Η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη οφείλει να πάει μπροστά, ούτως ή άλλως.