Έχω ακούσει τα μύρια όσα και έχω διαβάσει άλλα τόσα, περί μεταναστών, αποφάσεων,  δυσλειτουργιών,   νέων λαθών  και επί της ουσίας,  ένα νεφέλωμα,  ένα τίποτα,  κυκλοφορεί πάνω από τα κεφάλια μας, χωρίς  να βγαίνει συμπέρασμα  και κυρίως αποτέλεσμα.
Εδώ φτάσαμε να ξανασυζητάμε  το ηλίθιο δίλλημα, αν είναι  μετανάστες ή πρόσφυγες;
Είναι άνθρωποι σε ανάγκη,  που προσέφυγαν σε κάποιαν άλλη χώρα, για να βρουν, ίσως, καλύτερη μοίρα από ότι στη χώρα τους .
Νόμος να τους σταματήσει δεν υπάρχει, ούτε ποτέ υπήρξε.
Όχι τους αφήνουν  οι Τούρκοι.
Όχι τους αμολάει ο Ερντογάν, λες και είναι πορδές, οι ορδές των ανθρώπων.
Διακινητές ελάχιστους είδαμε, ιδίως των υψηλών κλιμακίων να τιμωρούνται .
Η πώλησης  των φουσκωτών λέμβων, των μηχανών  πέντε, οχτώ, δέκα ίππων και των σωσιβίων, είναι ανοικτή και ελεύθερη και όποιος κινηθεί λίγο, γύρω από το Κεμέρ Αλτί, μπορεί να αγοράσει ότι  θέλει
Αρχίσαμε το κουβεντολόι τώρα, αν οι Αφγανοί που φεύγουν από την πατρίδα τους κυνηγημένοι,  από το ISIS και τους ταλιμπάν, είναι πρόσφυγες ή όχι.   Και έτσι βγάζουμε και ποσοστά.
Και μιλάμε για 80.000 σήμερα, που μπορούν να γίνουν και 120.000.
Πριν απο αρκετά χρόνια, με την άθλια διαχείριση, του άθλιου Σαμαρά,  περισσότεροι  από  ένα  εκατομμύριο Αλβανοί ήρθαν στη Ελλάδα και μέσα σε μια δεκαπενταετία, οι πιο πολλοί αφομοιώθηκαν . Τα παιδιά τους γεμίζουν τα σχολεία των απομονωμένων χωριών, ελληνόπουλα κατά κυριολεξία  και εμείς ακόμη να καταλάβουμε προς τα πού τραβάει το γηραλέο καράβι.
Είναι ανόητος, όποιος νομίζει ότι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται  από απέναντι, γιατί θα βρουν  επιδόματα και αραλίκι (αραλίκι είναι ο Δεκέμβρης στα τούρκικα και προσέξτε τον σαν μήνα).
Να δουλέψουν  έρχονται .
Να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, έρχονται
Κάπου να στεγάσουν το κεφαλάκι τους και την οικογένεια τους.
Τα ασυνόδευτα  παιδιά, που ψάχνουν τις οικογένειες τους, είναι άλλο κεφάλαιο και θα το πούμε αύριο.
Μόνο στον Νομό Κιλκίς, υπάρχουν πάνω από σαράντα  χωριά, τελείως αδειανά ή λίγο πριν  το σβήσιμο.
Πόσες χιλιάδες  τέτοια υπάρχουν στην ελληνική περιφέρεια;
Μπορούν να πάνε εκεί,  οι μετανάστες, να στεγαστούν,  να καλλιεργήσουν τη γη ή να κάνουν όποια άλλη δουλειά  γνωρίζουν ή μπορούν να κάνουν.
Να ανοίξουν το δικό τους μπακάλικο ή το δικό τους καφενείο και να ζήσουν ειρηνικά.
Εδώ παρεμβαίνει  η ελληνική πολιτεία και τους δίνει τα φόντα και τα εχέγγυα, να μάθουν κάτι τις παραπάνω, από αυτά που  ξέρουν  και όχι μέσω ΜΚΟ ή τουλάχιστον αυτών που έχουν περιπέσει σε πολλές αμαρτίες.
Η αναμονή  δήθεν για το πότε θα εφαρμοστούν  οι νόμοι για το άσυλο, για το πότε θα επιστραφούν στην Τουρκία, αυτοί που απορρίφτηκαν και όλα τούτα, προβάλλουν  ως προφάσεις εν αμαρτίες

έπεται συνέχεια….