Οι κυβερνήσεις κρίνονται πρωτίστως από το έργο και από την ικανότητά τους να πολιτεύονται σωστά και εύστοχα. Αν βρίσκονται σε αρμονία με το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, καταλαβαίνουν τις ανάγκες και έτσι θεμελιώνουν τις απαιτούμενες πολιτικές. Διαφορετικά κινούνται στο κενό. Αποκομμένες από τη ζώσα πραγματικότητα, ούτε συγκεκριμένους στόχους μπορούν να θέσουν και να τους πετύχουν. Ούτε να συντηρήσουν το πολιτικό κεφάλαιο που τους έφερε στην εξουσία. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι αποκαλυπτική περίπτωση. Η εικοσι-οκτάμηνη θητεία τους δείχνει ότι αδυνατούν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις απαιτήσεις της διακυβέρνησης. Το έλλειμμα κυβερνησιμότητας, περισσότερο από προφανές. Τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σ’ αυτό οφείλονται. Η ανυπαρξία στρατηγικής πρότασης για την έξοδο από την κρίση καθίσταται τροχοπέδη για τις πρωθυπουργικές επιδιώξεις. Η πρακτική «βλέποντας και κάνοντας» εύλογα αποδεικνύεται ατελέσφορη.
Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να μη συνειδητοποιεί ότι τα φλέγοντα ζητήματα που καλείται να διαχειριστεί απαιτούν συνεκτικό και ρεαλιστικό σχέδιο. Κυρίως απεξαρτημένο από τις προγενέστερες ιδεοληπτικές εμμονές του. Χωρίς λαϊκίστικες κορώνες και άσφαιρα πυρά. Η καλλιέργεια ευνοϊκού για την Ελλάδα κλίματος στους εταίρους και τους δανειστές προϋποθέτει αξιοπιστία, φερεγγυότητα και ισχυρή δόση πραγματισμού. Μόνον έτσι διασφαλίζεται η συναίνεση και η συγκατάθεσή τους στις διεκδικήσεις της χώρας. Με ταρζανιές και κουτοπόνηρα στρατηγήματα κινδυνεύουμε να περιθωριοποιηθούμε, χάνοντας τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε τις απαραίτητες συμμαχίες. Η αποδοχή των μνημονίων δεν είναι ικανή και επαρκή συνθήκη γα να επιλύσουμε τις εκκρεμότητες με τους πιστωτές μας. Αν δεν υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε, δεν πρόκειται να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης, ούτε να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας. Θα εγκαλούμαστε συνεχώς ως ιδιάζουσα περίπτωση. Σαν μια χώρα που χρήζει ειδικής μεταχείρισης.
Το στραπάτσο που υπέστη η κυβέρνηση στο τελευταίο Eurogroup ήταν αναμενόμενο. Υποτιμώντας ο πρωθυπουργός τους κανόνες που καθορίζουν τις διεθνείς και ευρωπαϊκές σχέσεις, προανήγγειλε τη διευθέτηση του χρέους. Η βιασύνη του αυτή τον εξέθεσε. Φάνηκε να μην κατανοεί ότι οι πιστωτές δεν θα απεμπολήσουν τα συμφέροντά τους. Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι πολιτεύεται εκτός οικονομικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Παραβλέπει πως η καλλιέργεια προσδοκιών αποδίδει στην αντιπολίτευση. Στη διακυβέρνηση κρίνεσαι από το έργο σου. Δεν μπορείς να επενδύεις σε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Εξού και στην πρώτη περίπτωση δημιουργείς πολιτικό κεφάλαιο, ενώ στη δεύτερη το αποδομείς.