Την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ  στο Συνέδριο, το οποίο πρότεινε να γίνει τον Μάιο,  ανακοίνωσε ο Φώτης Κουβέλης στην Κεντρικη Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς. «Προσωπικά, νοιώθω την ευθύνη της ήττας. Μένω στη θέση μου έως το συνέδριο ώστε να λειτουργήσουν οι προβλεπόμενες εσωκομματικές διαδικασίες και το κόμμα να πορευτεί συντεταγμένα. Δεν θα θέσω υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου» τόνισε ο Φώτης Κουβέλης και συμπληρωσε:

«Χρειαζόμαστε νέο πρόεδρο που θα ηγηθεί της προσπάθειας επανεκκίνησης. Χρειαζόμαστε και μια νέα Κ.Ε αποτελούμενη από συντρόφους που επιθυμούν στη νέα φάση να εργασθούν για τη συνέχιση της δραστηριότητας του κόμματος. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να δούμε και τον αριθμό των μελών από τα οποία θα συγκροτείται η Κ.Ε και η Ε.Ε
Αυτά τα δύο θέματα πρέπει να τα συζητήσουμε με τα μέλη του κόμματος. Με όσους είναι διαθέσιμοι να επιχειρήσουν τη συνέχιση της προσπάθειας. Μέσα από ένα ανοικτό συνέδριο των μελών μας με δημοκρατικές διαδικασίες και απόλυτο σεβασμό σ’ όλες τις απόψεις.»

Oλη η ομιλια Κουβέλη

Η Κεντρική Επιτροπή συνεδριάζει μετά από ένα πολύ κακό αποτέλεσμα, που είχαμε στις εκλογές του Ιανουαρίου, με το συνεργαζόμενο σχήμα «Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά». Το αποτέλεσμα όπως ήταν φυσικό δημιούργησε μεγάλη απογοήτευση.

· Το κόμμα που ιδρύσαμε πριν από 5 περίπου χρόνια, με σκοπό να εκφράσει τις αριστερές μεταρρυθμιστικές ευρωπαϊστικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, βρίσκεται σε μια οριακή κατάσταση και ερωτήματα αναδύονται σε σχέση με τη βιωσιμότητά του.

· Συγκαλέσαμε την Κεντρική Επιτροπή ένα μήνα μετά τις εκλογές, ώστε τα μέλη της να έχουν τον απαραίτητο χρόνο να σκεφτούν και να είναι έτοιμα να συμβάλλουν σε μια ουσιαστική και νηφάλια συζήτηση για τις αιτίες του αποτελέσματος αλλά και για το τι μέλλει γενέσθαι. Σήμερα οφείλουμε να δούμε με αντικειμενικότητα τα δεδομένα, τις δυσκολίες και τις δυνατότητες και να δρομολογήσουμε τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες θα ληφθούν οι αποφάσεις μας για τη συνέχεια. Για το πώς θα επιχειρηθεί η συνέχεια της παρέμβασής μας σε μια περίοδο που η χώρα αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες και δημιουργικές προκλήσεις για την αλλαγή σελίδας.

· Αλλαγή σελίδας για τη χώρα
Το αποτέλεσμα της κάλπης άνοιξε το δρόμο για προοδευτικές αλλαγές στην πορεία της χώρας.
Συμβάλλαμε και εμείς στην πολιτική αλλαγή, παρά το κακό εκλογικό αποτέλεσμα για το κόμμα μας.
Αναδείξαμε τα αδιέξοδα του προγράμματος προσαρμογής. Αποκαλύψαμε τον επικοινωνιακό χαρακτήρα του “success story” της οικονομικής πολιτικής, της δήθεν προετοιμασίας για την έξοδο από το μνημόνιο, που έκρυβε νέα μέτρα, ως αποτέλεσμα της διαρκούς υποχωρητικής στάσης στις πιέσεις των δανειστών.
Προβάλλαμε την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση με στόχο μια νέα συμφωνία, που θα συνδέει τη δημοσιονομική προσαρμογή με την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία και ταυτόχρονα θα προωθεί ένα διαφορετικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για την προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας.
Επιδείξαμε υπεύθυνη στάση, χωρίς να εκστομίσουμε εύκολα λόγια και μεγάλα για την κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και χωρίς νέα συμφωνία με τους εταίρους, καταθέτοντας εναλλακτικές προτάσεις και όχι υποστηρίζοντας καταστροφικές λογικές ρήξης. Αναδείξαμε ότι τα προβλήματα δεν εξαλείφονται με διακηρύξεις μαγικών λύσεων και υποσχέσεις για επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση. Οι αντικειμενικοί περιορισμοί δεν ξεπερνιούνται μόνο με τη βούληση και οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν μόνο με την επιθυμία.
Συμβάλλαμε και εμείς στην πολιτική αλλαγή αποσαφηνίζοντας ότι η αλλαγή πολιτικής δεν μπορεί να προκύψει με την παράταση της θητείας της κυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ, αντίθετα προϋποθέτει μια νέα προοδευτική πολιτική πλειοψηφία.
Συμβάλλαμε, μη συμπράττοντας με τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για εκλογές. Εκλογές που η προηγούμενη κυβέρνηση παρουσίαζε ως καταστροφή, ταυτίζοντας την αντιμετώπιση θεμάτων μεγάλης σημασίας για τη χώρα με την με κάθε θυσία διατήρησή της στην εξουσία. Συμβάλλαμε αντιπαρατιθέμενοι στη στρατηγική του φόβου και στην καλλιέργεια διχαστικού κλίματος.

· Η σταδιακή αλλαγή είναι εφικτή μέσα από ένα δύσβατο δρόμο
Ο λαός εκφράστηκε δίνοντας τη νίκη στο ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα αυτό θα δικαιωθεί στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ κινηθεί με μια διεκδικητική στάση σε ρεαλιστική βάση και σταθερά εντός του ευρωπαικού πλασίου, προωθώντας ταυτόχρονα ένα νέο ελληνικό πρόγραμμα δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Είναι αδύνατο να υπάρχει βιώσιμη λύση για τη χώρα χωρίς να υπάρξει ολοκληρωμένη απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς.

· Η συμφωνία που πέτυχε η νέα κυβέρνηση στο Eurogroup, αποτέλεσμα μιας δύσκολης και εντός στενών χρονικών περιθωρίων επαναδιαπραγμάτευσης, είναι θετική εξέλιξη. Μια επαναδιαπραγμάτευση δεν μπορεί παρά να έχει δυσκολίες, πολύ περισσότερο που στην Ευρώπη είναι κυρίαρχες οι συντηρητικές πολιτικές. Όμως δεν μπορεί να υπάρξουν θετικά βήματα χωρίς αντιπαραθέσεις. Χωρίς διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να υπάρξει η αναγκαία ποιοτικά διαφορετική νέα συμφωνία.

· Ως Δημοκρατική Αριστερά θα στηρίξουμε την επαναδιαπραγμάτευση που διεξάγει η κυβέρνηση, στο βαθμό που:
– Θα διεκδικεί με ευθύνη απέναντι στις ευρωπαϊκές συνθήκες και τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Θα διεκδικεί από τη σκοπιά ρυθμίσεων που θα λειτουργούν προς όφελος της κοινής ευρωπαϊκής πορείας, στον αντίποδα των δυνάμεων του ευρωσκεπτικισμού και του εθνικισμού.
-Θα διεκδικεί σε ρεαλιστική βάση, με εναλλακτικό σχέδιο και προτάσεις.
-Θα προωθεί ένα πρόγραμμα αναγκαίων εκσυγχρονισμών, δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και δίκαιων αλλαγών.

· Γιατί η ΔΗΜΑΡ οδηγήθηκε στην εκλογική απίσχνανση.
Η Δημοκρατική Αριστερά ανέλαβε μεγάλες ευθύνες στις οποίες δεν κατάφερε να ανταποκριθεί με τις συγκεκριμένες δυνάμεις που είχε.
Δεν υπέκυψε στις σειρήνες του λαϊκισμού και δεν χάιδεψε αυτιά.
Δεν αφέθηκε σε ένα πολιτικά ουδέτερο μεταρρυθμισμό, αλλά, αντίθετα, μπήκε στα δύσκολα αναδεικνύοντας την ουσία του προβλήματος δηλαδή τον χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων.
Δεν έμεινε σε μια απλή επίκληση συναινέσεων αλλά πήρε το ρίσκο της συμμετοχής σε κυβέρνηση όταν η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Αλλά και δεν παρέμεινε στην κυβέρνηση όταν επικράτησε η δεξιά ατζέντα. Αντίθετα, βγήκε μόνη της χωρίς συμμάχους σε ανοικτή μάχη με όσους επεδίωκαν την κηδεμονία της ή την εξαφάνισή της. Με εκείνους που δημιούργησαν ένα διαρκές πλαίσιο συκοφάντησης και υπονόμευσης, διότι αμφισβητήσαμε το είδος πολιτικής σταθερότητας που διαιωνίζει τα προνόμιά τους, κάνοντας αυτόνομα μείζονες επιλογές, όπως ήταν η αποχώρηση από την κυβέρνηση και η δήλωση ότι δεν ψηφίζει πρόεδρο της Δημοκρατίας χωρίς αλλαγή πολιτικών. Σε ανοικτή μάχη με εκείνους που για να διατηρήσουν τη κυρίαρχη θέση τους, που ταυτίζεται με την ιδιοποίηση των δημόσιων πόρων, ήθελαν να εξαφανίσουν κάθε μη ελεγχόμενη από αυτούς δύναμη που θα μπορούσε δυνητικά να συμβάλλει στην συγκρότηση μιας προοδευτικής συμμαχίας με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ.

· Επιχειρήσαμε την επανατοποθέτησή μας στο πολιτικό σκηνικό χωρίς τη λογική του άσπρου μαύρου, χωρίς εύκολες απαντήσεις.
Υποστήκαμε στις ευρωεκλογές μια μεγάλη ήττα που προοιώνιζε ότι δεν θα ήταν κατορθωτή η επίδοση του 3% για την είσοδο μας στη Βουλή. Όμως αυτό δεν επηρέασε τη στάση μας στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και ανοίξαμε το δρόμο για εκλογές.

· Δεν ενταχθήκαμε στο κυρίαρχο ρεύμα, που ήταν το ρεύμα της αλλαγής μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς διότι δεν μπορούσαμε να εκχωρήσουμε την αυτονομία μας και να κρυφτούμε πίσω από ένα πολιτικό πρόγραμμα που εκτιμούσαμε ότι δεν διασφαλίζει την αλλαγή με ρεαλισμό και σχέδιο.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή βάζαμε πάνω απ΄ όλα το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας. Δεν κινηθήκαμε με πολιτική και προσωπική ιδιοτέλεια και καιροσκοπισμό.
Προφανώς δεν τα καταφέραμε, προφανώς στην πορεία αυτή έγιναν και πολλά λάθη.
Δεν είχαμε ενιαία έκφραση στα βασικά ζητήματα και στο όνομα της εσωκομματικής δημοκρατίας δίναμε μια διαρκή εικόνα διάλυσης. Δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε με κομματική συνοχή, όταν στελέχη επιβεβαίωναν τις επιθέσεις που δεχόταν το κόμμα μας.

· Κρίσιμη παράμετρος για την εκλογική μας καθίζηση ήταν ότι η πλειονότητα των πολιτών εκτίμησε ως ανεπιτυχή τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση. Παρά το ότι συμβάλλαμε καθοριστικά στην παραμονή της χώρας στο ευρώ και δώσαμε μάχες για αλλαγές στο πρόγραμμα προσαρμογής, πετυχαίνοντας επιμέρους αλλαγές, συνολικά δεν πείσαμε για την ικανότητα μας ως κόμμα εφαρμοσμένης προοδευτικής πολιτικής (ικανό να λειτουργεί ως φράγμα για τα κοινωνικά άδικα μέτρα και ως επιταχυντής για τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις). Αυτός ο αρνητικός απολογισμός οφείλεται σε αντικειμενικές παραμέτρους που λειτουργούσαν ανασταλτικά, όμως καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι σημαντικές υποκειμενικές αδυναμίες και λανθασμένες επιλογές μας. Οι κυριότερες ήταν οι εξής:
-Είσοδος με μειωμένο ρόλο χωρίς ισχυρά μέσα παρέμβασης στο κυβερνητικό έργο,
-Αμυντική στάση, αφού περιοριζόμασταν κυρίως στην εκφώνηση γνώμης και περισσότερο λέγαμε “τι δεν πρέπει να γίνει” και όχι “τι πρέπει να γίνει”.
-Χαμηλό επίπεδο στήριξης του διακριτού στίγματος της ΔΗΜΑΡ από αρκετά στελέχη της που συχνά εμφανίζονταν στα ΜΜΕ ως κυβερνητικοί εκπρόσωποι.
-Η μη δημιουργία των απαραίτητων κομματικών δομών παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου, που επέτεινε τις προϋπάρχουσες θεμελιακού χαρακτήρα αδυναμίες.

· Μετά την αποχώρησή μας από την κυβέρνηση διατυπώσαμε την πρόταση του προοδευτικού «τρίτου πόλου», χωρίς τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, ως συμπαράταξης που εκφράζει μια πολιτική που υπερβαίνει τις πολιτικές των δύο κυρίαρχων πόλων. Δομικά της στοιχεία όμως δεν υλοποιήθηκαν καθώς πέραν των εξωγενών παραγόντων υπήρξαν σοβαρές υποκειμενικές αδυναμίες και λάθη.

· Σε όλη την προσπάθεια εξειδίκευσης της πολιτικής μας λαμβάναμε υπόψη ότι μέσα στους ψηφοφόρους μας του 2012 και των δυνητικών ψηφοφόρων μας, συνυπήρχαν δύο ρεύματα, το ένα υπέρ της σταθερότητας μαζί με την τότε κυβέρνηση και το άλλο υπέρ της αλλαγής κυβέρνησης. Εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι το προφίλ που διαμόρφωνε η ΔΗΜΑΡ μέσα από την καθημερινή αποτύπωση της πολιτικής του «τρίτου πόλου» θεωρήθηκε μη επαρκές και για τα δύο ρεύματα.

· Το συνολικό πλαίσιο που όριζε την αντιλαμβανόμενη εικόνα του κόμματος (ανεπιτυχής κυβερνητική συμμετοχή, εσωκομματικές διενέξεις, χρονικά καθυστερημένες και ελλιπείς πρακτικές ενέργειες για τη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου, ασάφεια στην κυβερνητική πρόταση) δημιούργησε χάσμα μεταξύ της ΔΗΜΑΡ και των αιτημάτων που ήθελε να εκφράσει. Του αιτήματος της αλλαγής που ο ΣΥΡΙΖΑ το έθετε με την εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, του αιτήματος για σταθερότητα που το ΠΑΣΟΚ το «έπαιζε» μέσω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση, του αιτήματος της ανασυγκρότησης του ενδιάμεσου χώρου επί του οποίου εμφανιστήκαμε ως μια χλιαρή δύναμη και του αιτήματος της ανανέωσης της πολιτικής ζωής όπου είχαμε την αιφνιδιαστική εμφάνιση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και που ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί, με τους παραδοσιακούς τρόπους αντιπαράθεσης.

· Τα προβλήματα αυτά αποτυπώθηκαν και στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών και δεν επέτρεψαν να δημιουργήσουμε το «δικό μας δίλημμα» – ικανό να ανταγωνιστεί τα διλήμματα που έθεταν οι άλλοι.
Μετά το πολύ κακό εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών η προσπάθεια ολικής επαναφοράς προϋπόθετε τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων στη μάχη. Αυτό δε στάθηκε δυνατό. Είχαμε αποχωρήσεις και τη μη συμμετοχή του μεγαλύτερου μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας στη μάχη.
Παρά την προσπάθεια να πείσουμε για την ανάγκη της ενίσχυσης της Δημοκρατικής Αριστεράς, ώστε να είναι παρούσα στην πολιτική αλλαγή, αυτό που κυριάρχησε ήταν η θέληση του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ψηφοφόρων που βρίσκονταν κοντά στις θέσεις μας, να υπάρξει πολιτική αλλαγή και αυτό το εξέφραζε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διεκδίκηση να είναι πρώτο κόμμα και στο τέλος με το σύνθημα της αυτοδυναμίας. Παρά το ότι το σωστό δίλημμα που θέταμε για τη συμμετοχή του συνδυασμού «Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά» στο μπλοκ της αλλαγής αυτό δεν στάθηκε δυνατό να λειτουργήσει διότι η αφετηρία μας ήταν κάτω από το 1%.
Προσωπικά, νοιώθω την ευθύνη της ήττας. Μένω στη θέση μου έως το συνέδριο ώστε να λειτουργήσουν οι προβλεπόμενες εσωκομματικές διαδικασίες και το κόμμα να πορευτεί συντεταγμένα. Δεν θα θέσω υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου.
Ευχαριστώ τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που μου εμπιστεύτηκαν την ηγεσία του κόμματος. Μαζί τους μοιράστηκα αγωνίες, ελπίδες, επιτυχίες και αποτυχίες. Μαζί σας θέλω να συνεχίσω την προσπάθεια.
Σας καλώ να σκεφτείτε: Μήπως δεν ηττήθηκε η πολιτική της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά ηττήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά ως κόμμα, ως οργάνωση και λειτουργία με διασάλευση της εικόνας και με ατομικές διαδρομές;

· Ηττήθηκαν οι ιδέες της ΔΗΜΑΡ ή η ΔΗΜΑΡ ως κόμμα;
Έτσι οδηγηθήκαμε στη μεγάλη εκλογική ήττα.
Πιστεύω όμως ότι δεν ηττήθηκαν οι ιδέες της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά η Δημοκρατική Αριστερά ως κόμμα, υπό το βάρος των αντικειμενικών δυσκολιών και των μεγάλων υποκειμενικών αδυναμιών.

-Προσφέραμε όμως πράγματα στην ελληνική κοινωνία, τα οποία πρέπει να αξιολογήσουμε πριν λάβουμε τις τελικές μας αποφάσεις:
-Εισαγάγαμε την αυτονομία της πολιτικής από τα μεγάλα συμφέροντα αλλά και από τα μικρά συμφέρονται των συντεχνιών.
-Αναδείξαμε βασικές αλήθειες για την κρίση και την έξοδο από αυτήν. Αναδείξαμε την ανάγκη να διεκδικήσουμε άλλες πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο και άλλες ρυθμίσεις στη βάση της αλληλεγγύης των εταίρων. Αναδείξαμε την ανάγκη και τη δυνατότητα εντός της χώρας να προωθηθούν προοδευτικές λύσεις, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμοί, που θα λαμβάνουν υπόψη τις ευρωπαϊκές συνθήκες και τους ευρωπαϊκούς κανόνες.
-Προβάλλαμε την ανάγκη να διαμορφωθεί μια νέα σχέση μεταξύ της χώρας και των εταίρων που θα σέβεται τις συμβατικές υποχρεώσεις, αλλά ταυτόχρονα να παρέχει τη δυνατότητα δημοκρατικών επιλογών. Που θα επιτρέπει στην ελληνική κυβέρνηση να σχεδιάζει και να εφαρμόζει με πολιτική αυτονομία μέτρα και ρυθμίσεις για την επίτευξη των στόχων που θα έχουν συμφωνηθεί και με τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε να παρακολουθούν την κάλυψη των στόχων και να διεξάγουν πιλοτικούς ελέγχους.
-Υποστηρίξαμε εμπράκτως την ανάγκη των ευρύτερων δυνατών συναινέσεων για την αντιμετώπιση των κρίσιμων προβλημάτων που έχει η χώρα.
Είχαμε σταθερό μέτωπο απέναντι στο νεοναζιστικό μόρφωμα και τις αιτίες που τροφοδοτούν αυτό το φαινόμενο.

· Οι βασικές ιδέες της Δημοκρατικής Αριστεράς όπως διατυπώθηκαν στην ιδρυτική μας διακήρυξη «δημοκρατικός σοσιαλισμός – αριστερός ευρωπαϊσμός – μεταρρυθμιστική στρατηγική –οικολογική εγρήγορση», παραμένουν αναγκαίες για την προοδευτική κοινωνική εξέλιξη.
-Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ως απάντηση στο σύστημα που βαθαίνει τις ανισότητες και συγκεντρώνει τον πλούτο στα χέρια λίγων. Η οικολογική εγρήγορση ως απάντηση σε μια ανεξέλεγκτη πορεία ποσοτικής ανάπτυξης που απειλεί το περιβάλλον. Ο αριστερός ευρωπαϊσμός ως απάντηση μας για τον προοδευτικό ρόλο της Ευρώπης σε ένα αλληλεξαρτώμενο κόσμο. Ως η απάντηση μας στις συντηρητικές πολιτικές που παράγουν ευρωσκεπτικισμό και φυγόκεντρες τάσεις. Η μεταρρυθμιστική στρατηγική ως προσήλωση στο δημοκρατικό δρόμο των αλλαγών αλλά και ως συνεκτικό πρόγραμμα αλλαγών και εκσυγχρονισμών στο κράτος και την οικονομία με εξυγιαντικό χαρακτήρα, που θα επενεργούν συνολικά θετικά στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση και θα ελαφρύνουν τα βάρη για τους πολλούς.
Αυτές οι θεμελιώδεις ιδέες μαζί με τον πλούτο των επεξεργασιών μας είναι χρήσιμες για την ελληνική κοινωνία. Αυτή η πολιτική ταυτότητα είναι χρήσιμη για την ελληνική κοινωνία.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι προγραμματικές μας προτάσεις έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή από την εκλογική μας καταγραφή.

· Τα κριτήρια με τα οποία θα αποφασίσουμε τη συνέχεια ή όχι της ΔΗΜΑΡ
Οι αντικειμενικές και υποκειμενικές αιτίες της ήττας είναι υπαρκτές. Τα λάθη προφανώς υπήρξαν ανεξάρτητα από την εκδοχή που έχει ο καθένας από εμάς. Αυτά πρέπει να τα εξετάσουμε. Όμως η κατάσταση που έχουμε φτάσει σήμερα είναι οριακή. Για αυτό το κρίσιμο ζήτημα όμως είναι να τοποθετηθούμε για τη συνέχεια από εδώ και μπρος. Για το αν μετά από αυτή την εκλογική ήττα κλείνει οριστικά ο κύκλος της Δημοκρατικής Αριστεράς ή αν αξίζει να συνεχίσουμε.
Η απόφασή μας για τη συνέχιση του εγχειρήματος μας δεν θα εξαρτηθεί από έναν αυτοσκοπό προσωπικής πολιτικής επιβίωσης ούτε από ένα απλό κομματικό πατριωτισμό. Η απόφαση μας δεν θα συναρτηθεί με οποιαδήποτε συναλλαγή ή προσωπική στόχευση. Δεν θα λάβει υπόψη αυτούς που θεώρησαν ή θεωρούν ότι η θετική εξέλιξη για το πολιτικό σύστημα θα είναι η εξαφάνιση της ΔΗΜΑΡ.
Η απόφασή μας θα εξαρτηθεί από το αν πιστεύουμε ότι μεσοπρόθεσμα μας έχει ανάγκη η χώρα και το αίτημα της κοινωνικής προόδου.
Εδώ υπάρχουν δύο ερωτήματα.
Το πρώτο, είναι αν η Δημοκρατική Αριστερά έχει ένα ιδεολογικό και ένα προγραμματικό πλαίσιο ικανό, που να τεκμηριώνει την ανάγκη για συνέχιση της αυτόνομης παρουσίας της. Πιστεύω πως αυτό το πλαίσιο ιδεών που με αυθεντικό τρόπο εκφράζει η Δημοκρατική Αριστερά, αξίζει να προστατευτεί και να αναπτυχθεί περαιτέρω.
Το δεύτερο είναι αν έχει την ικανότητα το σημερινό κόμμα μετά από αυτήν την εκλογική ήττα να εκπροσωπήσει το χώρο και να επιτύχει μια επανεκκίνηση. Πιστεύω ότι ναι μπορούμε να τον εκφράσουμε. Σε κάθε περίπτωση αξίζει να προσπαθήσουμε. Να μιλήσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια και να αναδείξουμε δυναμικές προτάσεις που θα προκαλέσουν ενδιαφέρον και θα φανούν χρήσιμες για τη χώρα και την κοινωνία.

· Οφείλω με ξεκάθαρο τρόπο να σας πω την τελική πρόταση για την πορεία του κόμματος.
Να επιμείνουμε στη συνέχιση της παρουσίας της Δημοκρατικής Αριστεράς, με σαφή πολιτική θέση και προσανατολισμό με σκοπό:
-Να παρεμβαίνουμε στην πολιτική ζωή της χώρας διατυπώνοντας τις ιδέες και τις προτάσεις μας που είναι και θα φανούν χρήσιμες, με την κατάλληλη κάθε φορά επικαιροποίησή τους, στο στόχο της προοδευτικής αλλαγής με ρεαλισμό, εναλλακτικό και σύγχρονο προοδευτικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Η κοινωνία χρειάζεται τη ΔΗΜΑΡ. Με τις ιδέες της, τις απόψεις της, τις προτάσεις και τις διεκδικήσεις της. Και όσοι αποφασίζουμε να κρατήσουμε τη ΔΗΜΑΡ, το κάνουμε για να προχωρήσει το κόμμα και όχι για να διαχυθεί ή και να αφομοιωθεί από άλλους πολιτικούς σχηματισμούς.
-Να προχωρήσουμε σε ανανέωση της ηγεσίας του κόμματος.
Χρειαζόμαστε νέο πρόεδρο που θα ηγηθεί της προσπάθειας επανεκκίνησης. Χρειαζόμαστε και μια νέα Κ.Ε αποτελούμενη από συντρόφους που επιθυμούν στη νέα φάση να εργασθούν για τη συνέχιση της δραστηριότητας του κόμματος. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να δούμε και τον αριθμό των μελών από τα οποία θα συγκροτείται η Κ.Ε και η Ε.Ε
Αυτά τα δύο θέματα πρέπει να τα συζητήσουμε με τα μέλη του κόμματος. Με όσους είναι διαθέσιμοι να επιχειρήσουν τη συνέχιση της προσπάθειας. Μέσα από ένα ανοικτό συνέδριο των μελών μας με δημοκρατικές διαδικασίες και απόλυτο σεβασμό σ’ όλες τις απόψεις.
Προτείνω το συνέδριο να πραγματοποιηθεί στις αρχές Μαϊου. Μας χρειάζεται το χρονικό διάστημα από σήμερα μέχρι τον Μάϊο για να προετοιμάσουμε το κόμμα, να δούμε τις οργανώσεις μας και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Μας χρειάζεται για να δούμε πιο καθαρά την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων. Αν όμως υπάρχει άλλη πρόταση για συντομότερη διεξαγωγή του Συνεδρίου μας, να τη συζητήσουμε. Άλλωστε, το κρίσιμο δεν είναι το πότε θα διεξαχθεί το Συνέδριο, αλλά το πώς, για να είναι αποτελεσματικό και να αποτελέσει τον βατήρα μιας νέας πορείας. Επίσης η σημερινή Κ.Ε να ορίσει οργανωτική επιτροπή του συνεδρίου.
Σας προτείνω να συνεχίσουμε την προσπάθεια έτσι ώστε η Δημοκρατική Αριστερά να είναι παρούσα στις εξελίξεις. Να συμβάλλει στην προοδευτική αλλαγή με το δικό της διακριτό πλαίσιο θέσεων.
Σας καλώ να προχωρήσουμε.
Η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να υπάρξει και θα υπάρξει.