«Το ζήτημα δεν είναι να έρθω εγώ να σε πιάσω, το ζήτημα είναι ότι ο ίδιος ο άνθρωπος που κάνει αυτή την πράξη πρέπει να νιώθει… απόβρασμα της κοινωνίας»

Αυτή τη φράση επέλεξε ο νέος υπουργός μεταφορών και υποδομών για να δώσει το στίγμα του για τον τρόπο αντιμετώπισης των τζαμπατζήδων, μιας μεγάλης πληγής της ελληνικής κοινωνίας που ενθαρρύνθηκε και επίσημα στα χρόνια της κρίσης από την ριζοσπαστική και κινηματική «δεν πληρώνω» Αριστερά.

Η διαφημιστική καμπάνια που προανήγγειλε για τους τζαμπατζήδες, ώστε να πεισθούν να πληρώνουν το εισιτήριό τους έχει μπροστά της δύο μεγάλα εμπόδια να υπερβεί. Το ένα είναι η ιδεοληψία του επαναστάτη τζαμπατζή που δεν πρόκειται να πληρώσει παρά μόνο αν «πεισθεί» ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Κι αυτό χρειάζεται κάτι παραπάνω από διαφημιστική καμπάνια.

Το δεύτερο και πλέον ανυπέρβλητο είναι η παντελής αδυναμία κάποιων κατηγοριών συμπολιτών μας να ανταποκριθούν στο κόστος των μετακινήσεων. Αδυναμία που έγινε ακόμα πιο έντονη στα χρόνια της κρίσης. Το κοινωνικό κράτος, για την υπεράσπιση του οποίου κόβονται όλες οι πολιτικές δυνάμεις, θα πρέπει να διασφαλίσει αντικειμενικό τρόπο για την αντιμετώπιση της αδυναμίας αυτής που να μην επιτρέπει κομπίνες τύπου «κοινωνικού τιμολογίου» της ΔΕΗ αλλά και να υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια εκείνων που, έστω και πρόσκαιρα, δεν έχουν να πληρώσουν. Έτσι ώστε να μην αισθάνονται ούτε «αποβράσματα» ούτε απόκληροι μιας ανάλγητης κοινωνίας.