Προβλέπεται σημαντική μείωση των μισθών και (…φυσικά !) των μεροκάματων στον ιδιωτικό τομέα. Αποτέλεσμα; Η μεγαλύτερη ύφεση (βλέπεις η όποια αγορά απαιτεί πελάτες και όχι ανέργους) αλλά και η μείωση των εισπράξεων του δημοσίου σε φόρους θα προκαλέσει το 2012 νέα τρύπα 1,3 δις στα δημόσια έσοδα που για να καλυφθεί απαιτεί νέες οικονομίες στις δαπάνες του κράτους. Ποιές δαπάνες ; Κόψτε το κεφάλι σας ήταν ίσως η απάντηση των στελεχών της Τρόικας.
.
Με την ίδια λογική, ο περιορισμός των δημόσιων δαπανών κατά 1,3 δις θα προκαλέσει και νέα μαύρη τρύπα στα δημόσια έσοδα, οπότε θα χρειαστούν και νέες οικονομίες, που με τη σειρά τους κ.τ.λ.. Ερώτημα: και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη φορολογία και την αγορά αν υπάρξουν μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο;
.
Σκέφτομαι πως αν ο Καραγκιόζης ήταν μέλος της Τρόικας κάπως έτσι θα μας συμβούλευε επιτακτικά. Με επιχείρημα τα όσα θα θέλαμε να μας δανείσουν.
.
Σκέφτομαι ταυτόχρονα ότι όλοι όσοι ασχολούνται με μας ξεχνάνε πολλά. Έχουν πάθος με την «απελευθέρωση» της αγοράς της εργασίας από τα δεσμά των κοινωνικών δικαιωμάτων, των συλλογικών συμβάσεων και του «υπερβολικού» ύψους των αποδοχών ( έτσι η Τρόικα στέλνει στον ΣΕΒ υπερήφανο χαιρετισμό κι ας κάνει τον δύσκολο…) αλλά δεν τους άκουσα ποτέ ως τώρα να αναφέρονται στον έλεγχο των τιμών και των πρακτικών της αγοράς που φυσικά και δεν ανταποκρίνονται στους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης. Και δεν άκουσα ποτέ να γίνεται λόγος για τα κέρδη όσων κερδίζουν πολλά και την συχνά αμφίβολη νομιμότητά τους. Ναι, μας «διασκεδάζουν» με το στάιλ λάιφ Μεταγωγών (κάτι είναι και αυτό) αλλά κατασχέσεις περιουσιών αμφίβολης προέλευσης λόγω φοροκλοπής και φοροδιαφυγής, ως τώρα δεν είδαμε.
.
Θα περιορίσουν λοιπόν τα μεροκάματα και αρκετές αποδοχές, αλλά τι θα γίνει με τα μεγαλοστελέχη των επιχειρήσεων ; Δεν πρόκειται να πληρώσει τους φόρους που της αναλογούν η Εκκλησία και αμφιβάλλω πολύ για το αν θα υπάρξουν ουσιαστικές περικοπές στις αμυντικές δαπάνες. Τα κόμματα (όλα) συνεχίζουν τις ίδιες με πριν δαπάνες : λεφτά υπάρχουν και θα αβγατίσουν όπως πάμε (αν…) σε εκλογές.
.
Το παράδοξο είναι ότι δεν συμμερίζομαι το αυτοκαταστροφικό και ανερμάτιστο πάθος των αντιμνημονιακών αλλά από την αρχή την άποψη ότι βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, δηλαδή, σταθερά ως την απελπισία στο σημείο μηδέν γιατί δεν προχωρήσαμε στις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε αλλά μόνο στο κόψε εδώ και κόψε εκεί αρκεί να είναι δημόσιο ή να αφορά τους μεροκαματιάρηδες.
.
Συμπέρασμα : πρέπει ίσως, να καταλάβουμε ότι κάθε «υπαρκτός» είναι συμφορά. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός, ο υπαρκτός κρατισμός και φυσικά ο υπαρκτός (νεο) φιλελευθερισμός. Και ότι πληρώνουμε τις συνέπειες και των τριών.
.