Μπορεί ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη να παραδέχονται τη διάψευση των αυταπατών τους αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να επιμένουν στις δήθεν αριστερές ιδεοληψίες τους.
Το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα είναι ένα ακόμα δείγμα περισσεύματος υποκρισίας και λαϊκισμού. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραδεχτούν ότι το πλεόνασμα που δημιουργείται – στα χαρτιά φυσικά αφού το δημόσιο έχει από καιρό σταματήσει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του – οφείλεται στην υπερφορολόγηση και ότι μέσω του κοινωνικού μερίσματος γίνεται αναδιανομή του πλούτου προς τους κοινωνικά αδύναμους. Από τους πλούσιους δηλαδή τα λεφτά πηγαίνουν στους φτωχούς.
Ποιοι είναι όμως οι «πλούσιοι»; Είναι κυρίως τα μεσαία στρώματα που αποτελούν τον βασικό κορμό της οικονομίας, τα οποία έχουν κατά κύριο λόγο πληγεί στα χρόνια της κρίσης και που η υπερφορολόγηση έρχεται ουσιαστικά να αφανίσει.
Κι από την άλλη βρίσκονται όσοι οδηγήθηκαν στην ακραία φτώχια από την ανεργία που έφερε η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων, τα οικονομικά αδιέξοδα των ασφαλιστικών ταμείων, η κατρακύλα των μισθών και των συντάξεων, η διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Με τα τεχνητά πλεονάσματα και τα πενιχρά κοινωνικά μερίσματα δεν πρόκειται οι πολίτες και η χώρα να δουν άσπρη μέρα. Άλλος δρόμος από εκείνον της ανάπτυξης δεν υπάρχει. Κι αυτό σημαίνει υγιές επιχειρηματικό και επενδυτικό περιβάλλον, μείωση των φόρων, πάταξη της γραφειοκρατίας, δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η μόνη «ιδεοληψία» δηλαδή που δεν έχει η σημερινή κυβέρνηση.