Υπάρχουν πολλές και αξιόλογες απόψεις για τη συγκρότηση μιας ισχυρής δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράταξης. Άλλοι λένε «σοσιαλδημοκρατικής». Και οι περισσότεροι μεταφράζουν και το ένα και το άλλο με το κενό περιεχομένου διότι φλού και συνεπώς βολικό «κεντροαριστερά».
Ποιούς περιλαμβάνει ο «χώρος»; Το υπόλοιπο (εκλογικά κάπως υπολογίσημο) ενός ΠαΣοΚ παλαιομνημονιακού και από «πατριωτικό καθήκον» ουρά του νεομνημνιακού Σαμαρά και της ακροδεξιάς παρέας του όσους δηλώνουν πάντα ΔΗΜΑΡ και μερικές δεκάδες αδέσποτους, οργισμένους, πικραμένους πρώην κάτι που μισούν τους πάντες και τα πάντα αλλά όχι τον νεοφιλελευθερισμό. Θα τους δούμε σήμερα στη φιέστα του ΙΣΤΑΜΕ για την «3η του Σεπτέμβρη». Όπου θα παραστεί και ο Κώστας Σημίτης. Δυστυχώς, αν δεν έχει ηγετική πρόθεση.
Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για να υπάρξει μια σοβαρή νέα κίνηση;
1. Ο καθορισμός ενός συγκεκριμένου στόχου, κοινωνικού και πολιτικού και των βασικών σημείων ενός προγράμματος όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση αλλά και για την ανασυγκρότηση που πρέπει να περιλαμβάνει την σκληρή επαναδραπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες.
2. Η πλήρης διαφοροποίηση από τη δεξιά ως προς την οικονομία (νεοφιλελευθεριμός), τα κοινωνικά προβλήματα και την καθημερινότητα: μετανάστευση, δικαιώματα του ανθρώπου, ασφάλεια, ισότητα για όλες τις μειονότητες και για όλους τους «διαφορετικούς».
Θα προσθέσω και τη θέληση αποκατάστασης του ναι μεν σε πολλά αμαρτωλού αλλά και συτηματικά συκοφαντημένου συνδικαλισμού που όσους, και δήθεν προοδευτικούς, θέλουν τους εργαζόμενους εθελοντικά απροστάτευτους απέναντι στις εσωτερικές και ευρωπαϊκές τρόικες
3.Μια τολμηρή πρόταση για την ανάπτυξη, κλειδί για τη μείωση της ανεργίας που σήμερα έχει φτάσει το 27% για όλους και σχεδόν το 60% για τους νέους.
Με συνέπεια τη συνεχή επιθετική άνοδο της ΧΑ συχνά σε συμμαχία με άνδρες της αστυνομίας εναντίον των αντιεξουσιαστών και παράλληλα των μεταναστών, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο εμφύλιο , όπως άρχισαν να το φοβούνται έξω και το περιγράφει ένα ανατριχιαστικό
ρεπορτάζ της γαλλικής τηλεόρασης που προβάλλεται απόψε (Canal+).
4. Η αναδόμηση του κράτους και η αποκατάσταση (αλλά χωρίς γραφειοκρατικές στρεβλώσεις) του ουσιαστικού ρυθμιστικού ρόλο του.
5. Η μαζική συμμετοχή στα ηγετικά κλιμάκια στελεχών χωρίς προσωπικές ευθύνες για την πολυδιάστατη κρίση που ζούμε.
6. Τέλος η ανεύρεση ηγέτη ικανού να συσπειρώσει και να ενθουσιάσει μαλιστα χωρίς λαϊκισμούς και αρχομανία. Δηλαδή ηγέτη που να μην είναι Ανδρέας μήτε Τσίπρας. Θα θυμήσω ότι μερικοί «κεντροαριστεροί» φλέρταραν ακόμα και με τον Τζήμερο!!
Το τραγικό ως προς την έκτη προϋπόθεση είναι, ακριβώς, ότι έχουμε πάνω από είκοσι υποψήφιους που δεν θα έπρεπε να τους παίρνει στα σοβαρά μήτε ο καθρέφτης τους την ώρα που ξυρίζονται ονειρευόμενοι οφίτσια.
Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι οι μνηστήρες, με πρώτον τον Βενιζέλο, που έπαιξε και έχασε, θεωρούν όλοι ότι είναι ωραίοι και έτοιμοι. Και το απόλυτο χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι από τους «μνηστήρες», είτε ξεκίνησαν από την παραδοσιακή αριστερά είτε από την κεντροαριστερά, έχουν ήδη ολοκληρώσει την πορεία τους προς τη «λογική δεξιά», με πρόσχημα τον ευρωπαϊκό ρεαλισμό: σε τι διαφέρουν από την Ντόρα Μπακογιάννη;