Ο Ντράγκι λέει πλέον ανοικτά ότι το κράτος πρόνοιας ανήκει στο παρελθόν. Και είναι μάλλον αποδεκτό ότι η απορρύθμιση είναι η μόνη μεταρρύθμιση. Και αυτές οι παραδοχές γίνονται αποδεκτές με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια.

.

Συνεπώς, οι νέοι της Ευρώπης πρέπει αναγκαστικά να αποδεχτούν ότι το μέλλον τους είναι «επισφαλές» (Precarious). Σε αυτό το σημείο αξίζει να μοιραστεί κανείς τις σκέψεις του Βέλγου συγγραφέα Geert Van Istendael, όπως δημοσιεύτηκαν στην ολλανδική εφημερίδα NRC Handelsblad (15/01).  Στα Λατινικά η λέξη “Precarious” σημαίνει «αυτό που ζητάμε δια της προσευχής». Στην εξέλιξή της, η λέξη έφτασε να σημαίνει «το επισφαλές», μάλλον επειδή η προσευχή δεν εξασφαλίζει άμεση ανταπόκριση στις ευχές μας. Το 2004 στο Μιλάνο, νέοι που είχαν πρόσφατα προσληφθεί, πρόσφατα αποφοιτήσει, πρόσφατα απολυθεί, έκαναν το γύρο του Μιλάνου με την εικόνα του Αγίου Precarious των Επισφαλών. Μια νέα θρησκεία είχε γεννηθεί. Για τους νέους η κρίση ήταν ήδη εδώ.

.

Σήμερα, η λατρεία του Αγίου των Επισφαλών έχει εξαπλωθεί. Ακολουθώντας τη σκέψη του Van Istendal, θα μπορούσε κανείς να επισημάνει ότι οι οπαδοί του Αγίου θυμούνται με λαχτάρα τις επισφαλείς ημέρες των 700 Ευρώ (στην Ελλάδα), των 600 (στην Πορτογαλία και την Ισπανία) και των 1000 (στην Ιταλία). Και μετανοούν για την γκρίνια τους. Και περιμένουν ένα σημάδι συγχώρεσης, όπως για παράδειγμα τη βελτίωση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης. Και η χορωδία της εκκλησίας επικαλείται αντί του Ave Maria το ΤΙΝΑ της Θάτσερ (There is no Alternative/Δεν υπάρχει εναλλακτική).

.

Το ερώτημα είναι εάν πράγματι πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Το ερώτημα ακόμα περισσότερο είναι τι πιστεύουν οι Επισφαλείς του νότου και εάν πράγματι έχουν αποδεχτεί με θρησκευτική στωικότητα τη μοίρα τους. Το ερώτημα είναι εάν η προσευχή αρκεί. Και στο σημείο αυτό έχουμε δύο πολιτικά προβλήματα για έναν ευρωβουλευτή.

.

Πρώτον, δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να απαντήσει. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι σχεδιασμένοι για τη διαχείριση της λαϊκής ανοχής και όχι για να εκφράζουν άμεσα τη βούληση του ευρωπαϊκού λαού. Οι ευρωβουλευτές εκλέγονται από πολίτες μιας συγκεκριμένης χώρας. Οι πολιτικές ομάδες στην Ευρωβουλή είναι μάλλον άθροισμα εθνικών αντιπροσωπειών. Με άλλα λόγια, είναι αδύνατο να μιλήσει οποιοσδήποτε για «λαϊκή» βούληση. Υπάρχει ένα «άθροισμα βουλήσεων», όπως αυτό εκφράζεται από ένα άθροισμα αντιπροσώπων, ο καθένας εκ των οποίων έχει εθνικές προτεραιότητες, ιδιαιτερότητες και εκλογικούς κύκλους μπροστά του. Και το γεγονός αυτό έχει άμεση επίπτωση στη συζήτηση.

.

Δεύτερον, όπως κάποτε η επισφάλεια των νέων ήταν ακριβώς αυτό – των νέων – σήμερα η εθνική μας επισφάλεια είναι ακριβώς αυτό: εθνική. Και καθώς αναγνωρίζουμε την ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης, η συζήτηση εξακολουθεί να αποτελεί άθροισμα συζητήσεων δια αντανάκλασης (λ.χ. στον τύπο) ή δια εκλεγμένων αντιπροσώπων. Αλλά κανένας δεν μπορεί να μιλά στο όνομα του νότου ή στο όνομα της περιφέρειας.

.

Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, η περικοπή μισθών, η μείωση των κοινωνικών υπηρεσιών, αποτελούν κοινά βιώματα εκατομμυρίων πολιτών. Αλλά δεν εκφράζονται ως κοινά βιώματα. Πέρα από την προσευχή στον Άγιο Precarious και την ειλικρινή μας μεταμέλεια, δεν υπάρχει ένα κοινό «κοσμικό» σημείο συνάντησης και προβληματισμού σε «περιφερειακό» επίπεδο. Και πρέπει να υπάρξει.

.

Σε συνεργασία με το περιοδικό Μεταρρύθμιση παίρνουμε σήμερα την πρωτοβουλία να ιδρύσουμε έναν κοινό χώρο – ένα Forum – για μια τέτοια συζήτηση. Οι συμμετέχοντες θα εξελίσσονται παράλληλα με τα τεχνικά μέσα.  Το “South in Talk”  είναι ένα blog (thesouthintalk.blogspot.com/), μια υπό εξέλιξη συζήτηση μεταξύ πολιτών, μεταξύ πολιτικών, μεταξύ πολιτικών και πολιτών. Αλλά είναι μια ευρωπαϊκή συζήτηση, μεταξύ των πολιτών του νότου.

.

Η αφετηρία του South in Talk είναι μια συζήτηση στις 25/01 στο αμφιθέατρο του 9.84 στο Γκάζι, μεταξύ 12.00 και 15.00. Το θέμα είναι η κρίση. Τι κάνει η Ευρώπη, τι δεν κάνει η Ευρώπη, τι κάνουμε εμείς. Το θέμα είναι δραματικά οικείο. Οι εμπλεκόμενοι στη συζήτηση καθόλου, αφού περιλαμβάνει πολιτικούς και, ελπίζουμε, πολίτες του νότου.

.

Μπορεί κανείς να είναι παρών σε αυτή τη συζήτηση μεταξύ πολιτών, Ευρωβουλευτών και Βουλευτών του ευρωπαϊκού νότου με δύο τρόπους: είτε με τη φυσική τους παρουσία, είτε διαδικτυακά, αφού θα υπάρχει ζωντανή μετάδοση στο thesouthintalk.blogspot.com/. Μπορεί κανείς για την ακρίβεια να διαμορφώσει τη συζήτηση.

.

.
• Μπορεί να θέσει ερωτήσεις ή να «ψηφίσει».

.

• Μπορεί να συμμετέχει σε ανοικτές συζητήσεις.

.

.

Eίναι όλοι προσκεκλημένοι. Και αυτή η συζήτηση είναι μόνο η αρχή σε σειρά πρωτοβουλιών για το διάλογο του νότου.

.

Η Μαριλένα Κοππά είναι ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ

.