Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο – κλείσιμο Ε.Ρ.Τ.! Δύο σταγόνες – βόμβες στα θεμέλια της τρικομματικής κυβερνητικής συνεργασίας! Δύο πολιτικές κινήσεις άκρατου αυταρχισμού στο παζλ του “succes story” για τη Νεοδεξιά επικυριαρχία, που έδειξαν ότι η Αριστερά δεν μπορεί να είναι “κυβερνώσα” σε μια Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά. Το πολιτικό αισθητήριο όμως του Φώτη Κουβέλη και η αποφασιστικότητα των Συλλογικών Οργάνων, απέδειξαν ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι πράγματι “Αριστερά της Ευθύνης“ όταν πρόκειται για την προάσπιση της Δημοκρατίας και του Δικαιώματος των εργαζομένων στην Εργασία.
Η «εκ των ων ουκ άνευ» αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την Κυβέρνηση, έγινε δεκτή «μετ’ επαίνων» από τα Εκδοτικά – Επιχειρηματικά κέντρα, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τις εμμονές του Φώτη Κουβέλη σε ζητήματα που είχαν σχέση με τα Εργασιακά Δικαιώματα, το Ρατσισμό, τον περιορισμό του πελατειακού κράτους, τη Διαφάνεια και τις Μεταρρυθμίσεις! Και τον κατηγορούν ότι θεώρησε τη σωτηρία της Ε.Ρ.Τ. πιο σημαντική από τη σωτηρία της χώρας! Οποία πλάνη! Λες και η χώρα θα σωθεί με τη Δημοκρατία στο …γύψο, με την …αυτοκρατορική υπεροψία του κ. Σαμαρά προς τους κυβερνητικούς «εταίρους» και τη δουλική υποχωρητικότητα στις απαιτήσεις των Αγορών και των Ευρωπαίων εταίρων για εξαθλίωση των εργαζομένων και για μεγαλύτερες στρατιές ανέργων! Όμως, η αποχώρηση από την Κυβέρνηση συνάντησε την αντίδραση και ορισμένων στελεχών που πιστεύουν ότι με την παραμονή στην Κυβέρνηση, θα μπορούσε η ΔΗΜ.ΑΡ. και ο Φώτης Κουβέλης να τιθασεύσουν την αυταρχικότητα και τον νεοδεξιό κυβερνητικό οίστρο του κ. Σαμαρά, να τον πιέσουν να επιταχύνει και μάλιστα «επί το Δημοκρατικότερον» τις Μεταρρυθμίσεις, να διασφαλίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων, να καταπολεμήσει την Κρίση και να χαράξει την αναπτυξιακή προοπτική! Οποία Ουτοπία! Η ΔΗΜ.ΑΡ. και ο Φώτης Κουβέλης, μπορούν πράγματι να συμβάλουν αποφασιστικά στη Σωτηρία της Χώρας και στην Αναγέννηση του Κράτους, αλλά όχι με τον κ. Σαμαρά και με αυτούς που ευθύνονται για την εξαθλίωση της Οικονομίας και την αποσύνθεση του Κράτους! Ούτε μόνοι.
Τις κρίσιμες τούτες ώρες, ο Αγώνας για Έξοδο από την Κρίση με Δημοκρατία και την Κοινωνία όρθια, θα είναι μάταιος αν είναι αποσπασματικός, αν είναι μονοκομματικός, αν δεν είναι Παλλαϊκός. Την Ιστορία δεν τη γράφουν οι παρέες, αλλά οι Ιδέες, όταν μέσα από ένα Δημοκρατικό – Δημιουργικό Διάλογο, τα Αριστερά – Σοσιαλιστικά – Δημοκρατικά – Οικολογικά Κόμματα και Πολιτικές Κινήσεις, συγκροτήσουν ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και συστρατευθούν στον Αγώνα ενάντια στην πολιτική εξαθλίωσης του Λαού, ενάντια στην πολιτική της Υποτέλειας και της Εξάρτησης, ενάντια στη διαιώνιση του αναχρονιστικού Κράτους και της αντιπαραγωγικής Δημόσιας Διοίκησης. Έναν αγώνα που θα οδηγήσει την Οικονομία στην ΑΝΑΠΤΥΞΗ και το Ελληνικό κράτος στην ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ! Έργο σπουδαίο, αλλά και δύσκολο. Έργο που ξεφεύγει από τα πλαίσια μιας εσωκομματικής Τάσης, μιας εσωκομματικής Συνιστώσας. Έργο που δεν περιορίζεται στα περιορισμένα όρια ενός μοναχά κόμματος. Η πραγμάτωσή του απαιτεί από τα Αριστερά κόμματα να εγκαταλείψουν την Ιδεολογική Καθαρότητα και τη Σωτηριολογική ρητορική και να πάρουν Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ενός Κυβερνητικού Προγράμματος μακράς πνοής, που θα αναπτερώσει την Ελπίδα και θα ζωντανέψει το Όραμα για μια Ελλάδα Εθνικά Ανεξάρτητη, Οικονομικά Αυτοδύναμη και Κοινωνικά Απελευθερωμένη! Και τότε, θα πείσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι είναι πράγματι Κυβέρνηση «εν αναμονή». Και θα δείξει το Κ.Κ.Ε. ότι υποτάσσει την Ιδεολογική του Καθαρότητα στην αναγκαιότητα ελάφρυνσης των βαρών από τις πλάτες του Λαού. Και θα φανεί ότι μπορεί η ΔΗΜ.ΑΡ. να συνεργασθεί με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με περισσότερη άνεση από όση συνεργάστηκε με τη Ν.Δ. Και θα δείξουν και τα «ανεξάρτητα» Πολιτικά στελέχη, ότι η «ανεξαρτητοποίησή» τους δεν υπαγορεύτηκε από λόγους προσωπικής προβολής – πολιτικής επιβίωσης. Και τότε, μετά τις εκλογές που σύντομα θα αναγκασθεί να προκηρύξει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, θα έρθουν ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ για να εφαρμόσουν ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ για «το συμφέρον του ΛΑΟΥ και του ΤΟΠΟΥ»!