Τα γεγονότα είναι «διαυγή» και γι’ αυτό αμείλικτα:

Μετά από μία τριετή «έρευνα», όχι για το «σκάνδαλο Novartis», αλλά για τυχόν δωροδοκία πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ από τη “Novartis”, δεν ανιχνεύεται καν το παραμικρό αντικειμενικό στοιχείο, το οποίο να τους εμπλέκει.

Αντίθετα, ελέγχεται ο αναπληρωτής υπουργός δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, ως ύποπτος για ηθική αυτουργία σε κατάχρηση εξουσίας. Δηλαδή για την «πολιτικοδικαστική συνωμοσία», που είχε σκοπό την εμπλοκή των πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθούν τα εξής απολύτως θεσμικά και φυσιογικά:

Ανακοινώνεται η πρωτοβουλία του αρμόδιου εισαγγελέα για σύγκληση της Ολομέλειας Εφετών, ώστε να αναβαθμιστεί η έρευνα για την πραγματική υπόθεση  “Novartis”, με την ανάθεση σε Εφέτη ανακριτή. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα έχει πλέον τον έλεγχο η Κα Τουλουπάκη.

Ταυτόχρονα ξεκινάει στην Βουλή η άλλη έρευνα για την «σκευωρία» “Novartis”, με πρώτο εξεταζόμενο τον κ. Φρουζή.

Και την ημέρα της εξέτασης του κ. Φρουζή έρχεται σαν «κεραυνός εν αιθρία» η παραγγελία της εισαγγελέως Κας  Τουλουπάκη, για άσκηση ποινικής δίωξης κατά του κ. Α. Λοβέρδου!

Για να προβεί όμως στην εν λόγω ενέργεια αυτήν την στιγμή η Κα Τουλουπάκη, είναι αυτονόητο ότι βρέθηκε αιφνιδίως μπροστά σε νέα, θηριώδη στοιχεία, που της επέβαλαν να πράξει το καθήκον της. Και δεν μπορούσε να είναι άλλα, από τον εντοπισμό χρημάτων. Οπότε θα την συγχαρούμε για την ευσυνειδησία της στην εκπλήρωση του καθήκοντός της.

Αν όμως δεν υπήρξε κάτι νεότερο και απλώς ανέσυρε παλιές καταθέσεις περίεργων ατόμων, οργανωμένων από έναν επίσης περίεργο «δικηγόρο μαρτύρων», ώστε να ασκηθεί την συγκεκριμένη στιγμή δίωξη, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Οπότε, από την πείρα μου και εγώ ως δικηγόρος, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του κ. Παπαγγελόπουλου,  καταλήγω στο εξής συμπέρασμα:

Ότι, η αιφνίδια αυτή «ανάσυρση», σε συνδυασμό με την συγκυρία στην οποία πραγματοποιείται, σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με επικίνδυνη παρακρατική λειτουργία ενός θύλακα της δικαιοσύνης.

Αν μάλιστα αληθεύει η κατάθεση του κ. Φρουζή για «άτυπη» συνάντηση με την Κα Τουλουπάκη, κατά την οποία,  με την απειλή ότι έχει στοιχεία που τον εκθέτουν, επιχείρησε η εν λόγω να τον εκβιάσει ώστε να καταθέσει εναντίον πολιτικών και επειδή αρνήθηκε να συναλλαγεί δεν τον ξανακάλεσε, τότε εξηγείται απολύτως η σημερινή της ενέργεια κατά του κ. Λοβέρδου, ως απεγνωσμένη κίνηση κατάχρησης εξουσίας.

Ταυτόχρονα όμως εκπίπτουμε στο θεσμικά τερατώδες.