Όσοι παρακολούθησαν τον πρωθυπουργό στην Ιθάκη, θα υποψιάστηκαν, ασφαλώς, ότι κάποια βλάβη πρέπει να εκδηλώθηκε στη μηχανή του χρόνου που είχε επιστρατευθεί από το μέγαρο Μαξίμου για την φιέστα περί τέλους των μνημονίων. Έτσι, το σενάριο άλλαξε και ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να αποβιβαστεί πολλές στάσεις πριν από τον αρχικό του προορισμό: ενώ, κανονικά, σχεδιαζόταν να διακτινιστεί στα Ομηρικά χρόνια ώστε να υποδυθεί τον Οδυσσέα, αυτός επέστρεψε μόλις στο 2014. Και όχι, βεβαίως, για να σώσει την Πηνελόπη αλλά …για να ξανασυναντήσει τον εαυτό του!
Μπορεί οι δημοσιογράφοι να απογοητεύτηκαν από την εξέλιξη, καθώς προσδοκούσαν ότι η κυβερνητική Οδύσσεια θα προσέφερε ειδήσεις από τα πρωθυπουργικά χείλη. Για παράδειγμα, περίμεναν να μαθούν πότε η χώρα θα χρηματοδοτηθεί, επιτέλους, από τις διεθνείς κεφαλαιοαγορές. Να ακούσουν για νέα ευνοϊκά επιτόκια, χαμηλότερα του μέχρι χθες δανεισμού μας από την Ευρώπη. Και, προφανώς, να πληροφορηθούν τις φιλολαϊκές εκείνες πρωτοβουλίες που θα ασκούσε μία κυβέρνηση χωρίς δεσμεύσεις και εποπτείες. Δυστυχώς, το ρεπορτάζ από τo νησί δεν είχε κανένα τέτοιο στοιχείο…
Υπήρξαν, ωστόσο, και αναλυτές που ουδόλως αιφνιδιάστηκαν. Γνώριζαν, βλέπετε, ότι καμία έξοδος στις αγορές δεν είναι εφικτή από μια χώρα η οποία, ενώ βγαίνει από ένα Πρόγραμμα, στερείται την ασπίδα της ευρωπαϊκής πιστοληπτικής γραμμής. Έτσι, ήταν βέβαιοι πως ο κ. Τσίπρας θα απέφευγε να πει οτιδήποτε σχετικό. Ενώ ήξεραν, όπως και οι περισσότεροι πολίτες, πως η κυβέρνηση έχει ήδη ψηφίσει μέτρα λιτότητας, τα οποία θα εφαρμόζονται επί πολλά χρόνια. Πρόκειται γι αυτό που αποκαλείται «4ο Μνημόνιο» και θα παρακολουθείται στενά από τους δανειστές.
Εκείνοι που έπεσαν από τα σύννεφα ήταν όσοι είχαν πιστέψει πως ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει. Ότι ξεπέρασε λάθη και παλαιές αυταπάτες, διδάχθηκε από φανατισμούς και διχασμούς και βηματίζει, πλέον, στο δρόμο του ευρωπαϊκού ρεαλισμού. Όλοι αυτοί άκουσαν τον πρωθυπουργό να μιλά σαν να μην κυβερνά εδώ και τέσσερα χρόνια. Να υψώνει πάλι το σκιάχτρο ενός κακού παρελθόντος για να κρύψει την πραγματικότητα ενός χειρότερου παρόντος. Και να κατηγορεί πολιτικούς που κλήθηκαν να διαχειριστούν μνημόνια, ενώ ο ίδιος είναι ο μόνος(!) που προκάλεσε και υπέγραψε δύο -και μάλιστα σκληρότερα.
Αδυνατώντας να υπερηφανευτεί για τη θητεία του, ο κ. Τσίπρας φόρεσε ξανά τα ρούχα της αντιπολίτευσης, ενθυμούμενος συνθήματα με τα οποία σκαρφάλωσε στην εξουσία. Όμως, κάθε αναφορά του στη λιτότητα παραπέμπει, πλέον, στους δικούς του φόρους και εισφορές, στις δικές του μειώσεις συντάξεων. Οι καταγγελίες της διαπλοκής μαραίνονται σε ύποπτα βοσκοτόπια, ναυαγούν σε λαθρεμπορικά καυσίμων ή τσιγάρων και πωλούνται ως λαθραία βλήματα στη Σ. Αραβία. Ενώ τα λόγια του πρωθυπουργού περί κράτους και ασφάλειας ήδη καίγονται, πότε στο Μάτι και πότε από κουκολοφόρες μολότοφ.
Ο σκηνοθέτης του Μαξίμου θέλησε να παρουσιάσει ελκυστικότερο τον πρωθυπουργό, επιλέγοντας ως φόντο το λιμάνι της Ιθάκης. Αλλά για να το πετύχει, τον τοποθέτησε… στο χείλος ενός γκρεμού. Με τον ίδιο στόχο, ο λογογράφος του κ.Τσίπρα τον προφύλαξε από έωλες εξαγγελίες. Αλλά για να το πετύχει, κατέφυγε …σε 1.000 άδειες λέξεις. Αμφότεροι προσπάθησαν, αν και το εξωρραϊστικό έργο τους υπονομεύθηκε από φερτούς οπαδούς και από την ατάκα του ίδιου του πρωταγωνιστή, στην «πρώτη μεταμνημονιακή του περίπατο». Αυτή τη φορά, όμως, δεν μπόρεσαν να βάψουν άσπρο το μαύρο …
Όταν η πολιτική επικοινωνία στερείται το πρώτο συστατικό της, τότε μετατρέπεται σε ένα γκροτέσκο σύνολο από τρικ εντυπώσεων. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην Ιθάκη: Ο πρωθυπουργός «ντύθηκε» Οδυσσέας, χωρίς, ωστόσο, να μπορεί να διηγηθεί ούτε την κατάκτηση της Τροίας, ούτε τις μετέπειτα νικηφόρες περιπέτειές του. Δίχως αφήγημα, λοιπόν, αναμάσησε τον εαυτό του. Και αποκάλυψε πως ο μετα-μνημονιακός Τσίπρας δεν είναι παρά ο γνωστός αντι-μνημονιακός Τσίπρας. Από τις πλατείες των Αγανακτισμένων στην εξουσία και πάλι πίσω, τέσσερα χρόνια δρόμος!
Το κρίσιμο μήνυμα του Ιονίου, πάντως, δεν είναι ούτε ότι η λιτότητα παραμένει ενεργή, ούτε ότι ο πρωθυπουργός παραμένει ο ίδιος. Αλλά η απειλή που εκτοξεύτηκε, ανάμεσα σε διάφορες αδιάφορες λογοτεχνίζουσες διατυπώσεις, πως «δεν θα αφήσουμε στα χέρια τους την Ιθάκη»! Με άλλα λόγια, ότι μία ενδεχόμενη εναλλαγή στην εξουσία ίσως και να μη συντελεστεί τόσο ομαλά, όσο προβλέπουν οι κανόνες της Δημοκρατίας. Συμπέρασμα: αν στην Οδύσσεια, ήταν η Αθηνά που απέτρεψε τον εμφύλιο της Ιθάκης, σήμερα είναι η δημοκρατική επαγρύπνηση όλων αυτή που καλείται να παίξει τον ρόλο της σοφής θεάς!

thetoc.gr