Είναι σύνηθες τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως εκείνο της αξιωματικής, να αναζητούν κάθε στραβοπάτημα της κυβέρνησης, προκειμένου να δημιουργήσουν τις συνθήκες που θα προκαλέσουν ρήγμα στην πολιτική ηγεμονία του πρώτου κόμματος. Το παιχνίδι φθοράς ξεκινά ουσιαστικά από την πρώτη μέρα μετά τις εκλογές και κορυφώνεται κατά τη νέα προεκλογική περίοδο. Βεβαίως, προκειμένου να μπορούν να απαντήσουν στην κριτική ότι η αντιπαράθεση πρέπει να γίνεται βάση προγραμμάτων και θέσεων, φανερώνουν κάποια στιγμή και ένα «ρεαλιστικό και κοστολογημένο» πρόγραμμα.
Σε κάθε εκλογές όλο και χειρότερα
Στην Ελλάδα είθισται ο βασικός κορμός της αντιπολιτευτικής τακτικής να είναι τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, όπως και η κριτική με κάθε ευκαιρία, ακόμα και με διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Στην χειρότερη, αυτού του είδους η αντιπολίτευση, στηρίζεται στο δόγμα «πες, πες στο τέλος κάτι μένει» και στη καλύτερη στο δόγμα «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Δεν είναι μακριά άλλωστε η εποχή που κόμματα που διεκδικούσαν με αξιώσεις την εξουσία και «πρωθυπουργοί εν αναμονή», βάσιζαν ολόκληρο το προεκλογικό τους αφήγημα σε αυτό που ονομάστηκε «αντιπολίτευση της κατσαρίδας». Αφορούσε μια εποχή που η Ν.Δ., με τον Κώστα Καραμανλή φρέσκο στην ηγεσία της, περιόδευε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και δείχνοντας τα ράντζα στους διαδρόμους, κατήγγειλε τις άθλιες υγειονομικές συνθήκες. Και επειδή αυτό δεν ήταν αρκετό, ακολούθησε το δόγμα «νόμος και τάξη» όπου, μέσα από τα προεκλογικά σποτ, μαθαίναμε ότι «προχθές ανοίξαν το σπίτι του Θόδωρα και δεν του αφήσαν τίποτα», ενώ την «περασμένη εβδομάδα ανοίξαν και το σπίτι και το κεφάλι του Τάκη».
Μονταζιέρα, υπόγεια και κομματικά τρολ
Θα μου πείτε περσινά ξινά σταφύλια και ίσως να είχατε δίκιο αν δεν ζούσαμε τα τελευταία χρόνια στην τροχιά των κομματικών τρολ του διαδικτύου, γεμάτα με μισές αλήθειες, καραμπινάτα ψέματα και εξόφθαλμα fake news, που αφήνονται να κάνουν την βρόμικη δουλειά, στη θέση της κάποτε «μονταζιέρας», που δούλευε «στα υπόγεια του Μαξίμου». Αφορμή, ωστόσο, για το κείμενο υπήρξε η πολιτική ένταση που προκλήθηκε από την κριτική της σημερινής αντιπολίτευσης στην κυβερνητική ανεπάρκεια, σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των πρόσφατων καταστροφικών πυρκαγιών. Τακτική που είχε ακολουθήσει και η Ν.Δ., μόλις τέσσερα χρόνια πριν, όταν η φονική φωτιά στο Μάτι «βοήθησε» την τότε αντιπολίτευση να χτίσει ένα ολόκληρο αφήγημα, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε σχεδόν το σύνολο της προεκλογικής καμπάνιας Πατούλη για την περιφέρεια Αττικής.
Κυβερνητικές δικαιολογίες και εύκολη κριτική
Μέχρι στιγμής, στις πυρκαγιές που έχουν εκδηλωθεί, θύματα δεν υπήρξαν. Αυτό αφήνει στην κυβέρνηση το περιθώριο να επαναλαμβάνει, σε κάθε κριτική που τις γίνεται, την φράση «ναι αλλά εσείς στο Μάτι…» και να καταφεύγει στην εύκολη απάντηση ότι για τις φωτιές ευθύνεται η κλιματική αλλαγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του, ενώ υποστηρίζει ότι «δεν κάνει κριτική πάνω στα καμένα», ταυτόχρονα μιλά για «επαναλαμβανόμενη εθνική τραγωδία» και ζητά διπλάσιες -γιατί όχι τριπλάσιες;- αποζημιώσεις στους πληγέντες. Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, αφού κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «κατέκαψε Πάρνηθα, Πεντέλη, Εύβοια και Γεράνεια», όταν κατηγορήθηκε ότι κάνει αντιπολίτευση α λα ΣΥΡΙΖΑ διευκρίνισε ότι μιλούσε απλά για την «κακή διαχείριση της κρατικής μηχανής στα εν λόγω περιστατικά».
Ζητούμενο η συνεννόηση και η πολιτική τόλμη
Προφανώς και η μετακίνηση ανθρώπων, μέσω μηνυμάτων από το 112, δεν μπορεί να είναι η επίσημη και μόνιμη λύση. Το να μην υπάρξει νεκρός είναι πάντα το κορυφαίο ζητούμενο. Ωστόσο, η καταστροφή δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων δάσους και αστικού πρασίνου, αλλά και κατοικιών, πρέπει να πάψει να μπαίνει συνεχώς σε δεύτερη μοίρα. Η απάντηση της σημερινής -και κάθε κυβέρνησης-, ότι απέτρεψε τα χειρότερα δεν μπορεί να αποτελεί επαναλαμβανόμενο άλλοθι. Και κακός συντονισμός υπάρχει και ελλείψεις σε υλικά και προσωπικό υπάρχουν και η… εισαγωγή υπουργών -που ενδεχομένως ήταν επιτυχημένοι σε άλλο πόστο- δεν αρκεί. Σε κάθε περίπτωση, για να μην βαδίζουμε συνεχώς μεταξύ κυβερνήσεων που τα κάνουν όλα καλά και αντιπολιτεύσεων που κρύβουν τις προγραμματικές τους ελλείψεις κάτω από τις στάχτες, η συνεννόηση και οι κοινές πρωτοβουλίες, πολύ πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, είναι μονόδρομος. Αυτό που λείπει είναι πολιτική τόλμη απ’ όλες τις μεριές.