Ξεκίνησα την άσκηση της δικηγορίας, όταν τα δικαστήρια συνεδρίαζαν στη Σανταρόζα. Εκεί ήταν το καφενείο Σιγάλα, όπου οι δικηγόροι περίμεναν να έρθει η σειρά τους. Και τότε συναντούσες αγράμματους δικηγόρους. Εντοπίζονταν αμέσως. Ήταν πάντα οι πιο θρασείς και εξυπνάκηδες. Τα όρια όμως της παρουσίας και της φήμης τους εξαντλούνταν στο καφενείο Σιγάλα. Όπου βεβαίως οι "ομότεχνοι" τους έκαναν και πλάκα. Και από πελατεία, ως "διαδρομιστές" βασίλευαν στους τσιγγάνους και στα "κορίτσια". Από τα τελευταία ονομάστηκαν - δεν υπήρχε ακόμη η πολιτική ορθότητα - και "πουτανολόγοι".

Δεν υπήρχαν όμως ακόμη τα πρωινάδικα της ιδιωτικής τηλεόρασης τα οποία, με ημιαναλφάβητους επίσης δημοσιογράφους, επέβαλαν τον πολιτισμικό τύπο του "διαδρομιστή" - "πουτανολόγου" δικηγόρου, σε πρότυπο του δικηγόρου της νέας εποχής. Όπου, όσο περισσότερο αμόρφωτος ήταν ο δικηγόρος, τόσο ελκυστικότερος γινόταν στα κανάλια, λόγω της άνεσης που είχε να προκαλεί θόρυβο.

Έτσι ο τύπος του ημιεγγράμματου, αλλά θορυβοποιού των καναλιών δικηγόρου που "όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει" επιβλήθηκε. Διότι μόνον αυτός, με το ήθος, την αισθητική και την παιδεία του παλιού "διαδρομιστή", είχε το θράσος να διασύρει τους πελάτες του και να εξευτελίζει την δικαιοσύνη με τις γνωστές τηλεδίκες. Άλλωστε, τα "νούμερα" έφερναν νούμερα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο σοβαρότερος ίσως δικηγόρος της Αθήνας είναι πανελληνίως άγνωστος, διότι αρνείται να διαπομπεύει και να διαπομπεύεται στα κανάλια. (Δεν αναφέρω όνομα, διότι προφανώς υπάρχουν και άλλοι ισάξιοί του, που πιθανόν μου διαφεύγουν). Ενώ, κάθε επηρμένος θορυβοποιός κάνει παρέλαση.

Το χειρότερο απ' όλα όμως είναι μία άλλη, ακόμη πιο μελαγχολική διαπίστωση: Ότι αυτή η "θανατηφόρος" ρηχότητα, ως πολιτισμός της σαχλαμάρας και του εξυπνακισμού, βρήκε τον υποδοχέα της και στους δικαστές. Το επίπεδο των οποίων - με λαμπρές αλλά ευάριθμες εξαιρέσεις - βοήθησε στην βασιλεία αυτού του νέου τύπου δικηγόρου.

Που πάει να πει πως το πρόβλημα είναι βαθύτερο και από το Κορωπί και από το Μαρκόπουλο.

Από ανάρτηση στο Facebook