Σαμαρά – Σαμαρά, μην ορκίζεσαι ξανά!

H Έκθεση της τρόικας λέει: Πάτε καλά, θα πάρετε επιμήκυνση με νέα μέτρα 4 δις…

Και καλά, πού είναι η δόση; Οέο!…

Αν οι Ευρωπαίοι δεν δώσουν την επόμενη δόση στην Ελλάδα, διακινδυνεύουν να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου όχι μόνο για την Ευρωζώνη, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία. Από την άλλη πλευρά, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη και δεν είναι καθόλου σίγουροι πως το εγχώριο πολιτικό προσωπικό μπορεί να διαχειριστεί πολιτικά και οικονομικά την κατάσταση, ούτε καν αν η κατάσταση αυτή είναι πλέον διαχειρίσιμη. Έτσι, δείχνουν να προτιμούν και να προκρίνουν τη σχετική σιγουριά μιας τμηματικής και ελεγχόμενης εκταμίευσης των χρημάτων, με στενή παρακολούθηση της εφαρμογής των δεσμεύσεων και με την μονομερή δυνατότητα εκ μέρους τους να μπορούν να διακόψουν την ροή των χρημάτων, ανά πάσα στιγμή που αυτοί θα κρίνουν ότι είναι αναγκαίο να το κάνουν. Είναι αυτό που η κυβέρνηση Σαμαρά είτε δεν είχε υπολογίσει, είτε είχε υποτιμήσει. Ότι δηλαδή, πέρα από τα χτυπήματα στην πλάτη και τα καλά λόγια, η καχυποψία, η αμφιβολία και η δυσθυμία απέναντι στην Ελλάδα και κυρίως στην κυρίαρχη πολιτική της τάξη, που τα τελευταία χρόνια διαχειρίστηκε ανεπιτυχώς την κρίση, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, δεν έφυγαν ποτέ.

Ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας, υιοθετώντας την τακτική του εξευμενισμού του «κτήνους», με το ναι σε όλα, χωρίς ουσιαστικές διαπραγματεύσεις και αντιστάσεις και με ελάχιστα ορατά και μετρήσιμα αποτελέσματα στους πέντε μήνες της διακυβέρνησής τους, ίσως τελικά και να διεύρυναν τις ανησυχίες των δανειστών! Και να εμπέδωσαν τις αρχικές υποψίες τους, ότι στην πραγματικότητα δεν είναι ικανοί να πραγματοποιήσουν τίποτε από αυτά για τα οποία δεσμεύονται και πως το μόνο που θέλουν είναι να αγοράσουν πολιτικό χρόνο!

Στην Ελλάδα όμως, εν τω μεταξύ, η διάλυση του πολιτικού σκηνικού συνεχίζεται με ολοένα και επιταχυνόμενους ρυθμούς, με κυριότερες εκφάνσεις την προϊούσα αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί πλέον σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις του και την κοινωνική διάλυση και ένταση να «χτυπάνε» θερμοκρασίες βρασμού. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, κυρίως εντός Βουλής αυτή τη φορά, αποδεικνύουν δυστυχώς του λόγου το αληθές. Ακραίες τοποθετήσεις εκατέρωθεν, που σηματοδοτούν συμβολικά αλλά και πραγματικά, τη συρρίκνωση αλλά και την περιορισμένη δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης των δυνάμεων της λογικής, του διαλόγου, των αναγκαίων υποχωρήσεων και συμβιβασμών. Οι δυνάμεις του πολιτικού κέντρου υποχωρούν κατά κράτος, υπέρ των δυνάμεων που διεκδικούν την απόλυτη και μοναδική αλήθεια, την απόλυτη ήττα του αντιπάλου, την ιστορική ρεβάνς και δικαίωση, ή τη διατήρηση με κάθε δυνατό μέσον του αστικού κράτους και του αστικού πολιτικού συστήματος, ακόμη και αυτό της καταστολής.

Ή αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία της μεταπολίτευσης, που ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους ακραίας σύγκρουσης έδειχνε ανοχή και μετριοπάθεια (το μεγάλο όπλο της και πλεονέκτημα) απέναντι ακόμη και σε αυτούς που την αμφισβητούσαν, σήμερα αισθάνεται ότι βρίσκεται σε μείζονα κίνδυνο, συμπιέζεται πλέον επικίνδυνα και υποχωρώντας, δείχνει τάσεις συσπείρωσης (μέγα λάθος) σε ένα ενιαίο πολιτικό μόρφωμα. Αφήνει έτσι πολιτικό κενό και χώρο σε ακραίες δυνάμεις της αριστεράς και της φασιστικής δεξιάς να αλωνίσουν στον ενδιάμεσο αυτό χώρο, από τον οποίο τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά πολιτικά κόμματα, ρημαγμένα από την κρίση και τα μνημόνια, αποσύρονται. Ένα φάντασμα, ένα «διαβολικό» δίπολο που πριν από εξήντα πέντε χρόνια οδήγησε τη χώρα στον καταστροφικό διχασμό και τον αιματηρό εμφύλιο, δείχνει να πλανιέται ξανά πάνω από την Ελλάδα και να επιβάλλεται με γοργούς ρυθμούς στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.

Πολιτικοί «στόκοι» εκατέρωθεν των άκρων, απειλούν ακόμη και εντός Βουλής, με λιντσάρισμα, όσους διατυπώνουν διαφορετικές πεποιθήσεις και ψηφίζουν διαφορετικά στο Κοινοβούλιο.

Αυτή η κατάσταση της βαθμιαίας αποσύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, του κράτους και της κοινωνίας στην Ελλάδα, για την οποία οι ίδιοι έχουν πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης, είναι προφανές πως δεν διαφεύγει της προσοχής των ξένων. Αν δεν δώσουν τη δόση, κινδυνεύουν να πυροδοτήσουν ένα ντόμινο με ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αν πάλι δώσουν τη δόση και την ευκαιρία στην κυβέρνηση να ανασάνει, κινδυνεύουν, σύμφωνα με την ψυχρή τους τεχνοκρατική λογική, να διευρύνουν την έκθεσή τους σε μια διαρκώς αυξανόμενη «μαύρη τρύπα», γεγονός που πέραν του οικονομικού (για πρώτη φορά από την έναρξη της ελληνικής κρίσης), θα τους δημιουργήσει και εσωτερικό πολιτικό κόστος. Το κλίμα θα μπορούσε ίσως να αλλάξει από μια γενναία απόφαση «κουρέματος» του ελληνικού χρέους και δρομολόγηση επενδύσεων στην Ελλάδα, στα πλαίσια ενός σχεδίου κοινοτικής αλληλεγγύης, όμως η Γερμανία εξακολουθεί να μην επιθυμεί και να αντιστέκεται μανιωδώς σε μια τέτοια λύση, να επιμένει και να επιβάλει αδιέξοδα και ανεφάρμοστα και για τον λόγον αυτό καταστροφικά προγράμματα. Και αναμένεται η στάση της αυτή να συνεχιστεί τουλάχιστον για έναν ακόμη χρόνο, ως τις γερμανικές εκλογές του 2013!

Όλα λοιπόν κρέμονται από μια κλωστή…

Με αυτά τα δεδομένα, είναι τουλάχιστον ασυλλόγιστο και ανεύθυνο, η ελληνική πολιτική ηγεσία να μην προετοιμάζεται δια παν ενδεχόμενο και να μην επεξεργάζεται ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας, στην περίπτωση κατά την οποία οι εταίροι και δανειστές μας επιμείνουν να συνεχίσουν την ίδια καταστροφική για την Ελλάδα τακτική, με τη συνέχιση της επιβολής προγραμμάτων άγριων περικοπών και φορολογίας, νέων μέτρων και μνημονίων, ή να διακόψουν την ομαλή και συμφωνημένη ροή χρημάτων, τραβώντας «τα σωληνάκια από τον πολυτραυματία ασθενή»…