ΤΑ ΝΕΑ
Η κρίση σε Αργεντινή, Μ. Βρετανία, Ιταλία κυριαρχεί στα τέλη Αυγούστου. Και οι τρεις χώρες το αίσθημα της αποτυχίας των κυβερνήσεων τους και η πολιτική αλλαγή ήταν, στην περίπτωση μεν την Μ. Βρετανία η εκλογή του κ. Τζόνσον ως διαδόχου της κ. Μέι, ενώ στην Ιταλία και την Αργεντινή καθώς πλησιάζουν οι εκλογές θα σημάνει πολιτική αλλαγή.
Στην Αργεντινή, ο δεξιός κ. Μάκρι φαίνεται να χάνει, ενώ επιστρέφουν οι περονιστές αντίπαλοί του. Ο κ.Μάκρι εκτόπισε στις προηγούμενες εκλογές, εν μέσω σκανδάλων και οικονομικής κρίσης, την κ. Κιρσνέρ. Ο φιλελεύθερος νυν πρωθυπουργός, υποσχέθηκε να μειώσει την φτωχοποίηση του 30% του πληθυσμού επεκτείνοντας τον δανεισμό. Όπως και 22 φορές στο παρελθόν χρειάστηκε την συνδρομή του ΔΝΤ, για προσωρινή ανακούφιση του ελλειμματικού προϋπολογισμού και την μεγάλη υποχώρηση της αξίας του νομίσματός της. Δεν τα κατάφερε. Η πλουσιότερη χώρα της Λατινικής Αμερικής βρίσκεται στα πρόθυρα της 8 ης πτώχευσής της. Έτσι η νίκη των περονιστών θεωρείται βέβαιη. Η αιτία της αποτυχίας Μάκρι αποδίδεται στην αδυναμία να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, παρά τις φιλελεύθερης μεταρρυθμίσεις.
Στην Μ. Βρετανία η ανατροπή έχει ήδη πραγματοποιηθεί σε επίπεδο κοινοβουλίου με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον κ. Τζόνσον. Αυτός βρίσκεται αντιμέτωπος με μία ήττα στην Βουλή και στη συνέχεια σε εκλογές, ενώ η σχεδόν βέβαιη αποχώρηση από την Ένωση θα σημάνει την υποβάθμισή της χώρας στην διεθνή ισορροπία δυνάμεων. Στην περίπτωση αυτή έχουμε μια κρίση που πυροδοτήθηκε από την αδυναμία της κυβέρνησης των Συντηρητικών να μειώσει την εξωφρενική οικονομική ανισότητα. Ο Τζόνσον με τις τελευταίες κινήσεις του θέλει να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, που τρία χρόνια τώρα κυριαρχείται από την Έξοδο, αλλάζοντας την ατζέντα για την διάσωση του συστήματος υγείας και την Παιδεία. Όμως η ατζέντα αυτή, μπορεί να καταλήξει σε Έξοδο, που θεωρείται βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε οικονομικές περιπέτειες και πόλωση, Ήδη με την λίρα σε δοκιμασία επιβαρύνονται τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, ενώ ο κινητήριος μοχλός για την άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής , οι επενδύσεις, δεν πρόκειται να έρθουν. Ήδη εκατοντάδες επιχειρήσεις μεταφέρουν την έδρα τους εκτός Μ. Βρετανίας, ενώ το φάρμακο του πρωθυπουργού, που θα προέλθει από μια νέα εμπορική πολιτική υποστηριζόμενη από τον Τραμπ, αμφισβητείται, οι δε επενδύσεις μειώνονται.
Στην Ιταλία ο ακροδεξιός ρωσόφιλος κ. Σαλβίνι έσκαψε τον λάκκο του ανατρέποντας την ίδια του του κυβέρνηση, ώστε να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Πίστευε, διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν με ποσοστά άνω του 40%, ότι θα μονοπωλήσει την εξουσία. Όμως το φαΐ κάηκε. Οι πεντάστεροι συνεταίροι του συμφώνησαν να σχηματίσουν κυβέρνηση με τους σοσιαλιστές. Όσο και να είναι εύθραυστη η νέα κυβέρνηση, η ήττα του μεσοπρόθεσμα είναι δεδομένη. Η κρίση χρέους που πλήττει την Ιταλία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εκτός Ε.Ε. και Ευρώ, με συνταγές Βαρουφάκη – παράλληλο νόμισμα-και αποχώρηση από την Ευρωζώνη. Και αυτό το κατανοούν και οι αντισυστημικοί μέχρι χτες συγκυβερνήτες του.
Ένα πρώτο συμπέρασμα από τις τρεις κρίσεις είναι ότι χωρίς επενδύσεις το μέλλον των χωρών και των κομμάτων εξουσίας στηρίζεται στην επιτυχία της επενδυτικής πολιτικής εντός Ένωσης. Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν δει σύντομα να έρχονται επενδύσεις, θα έχει την τύχη την γνωστή. Προφανώς έχει συνείδηση του παράγοντα ευημερίας που δεν κατάφερε να κινητοποιήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, και μάλλον γι’ αυτό κινείται με θυελλώδεις ρυθμούς. Το αν θα πετύχει θα φανεί το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησής του.