Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να δείξει από την ΔΕΘ ένα άλλο πρόσωπο όσον αφορά την πολιτική της κυβέρνησής του για τις επενδύσεις. Ένα φιλοεπενδυτικό πρόσωπο, προκειμένου να αρχίσει να λειτουργεί η οικονομία, η οποία βρίσκεται σε αναπνευστικό σωλήνα εδώ και περισσότερα από επτά χρόνια και να μπει η χώρα στο δρόμο της κανονικότητας.
Το λάθος του ήταν πως δεν κατάλαβε ότι δεν αρκεί να δηλώνει κανείς κάτι, χωρίς να έχει φροντίσει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες που να πείθουν ότι εννοεί αυτά που εξαγγέλλει. Πολύ περισσότερο όταν, τόσο την περίοδο που ήταν στην αντιπολίτευση, όσο και κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής του, ο δείκτης αξιοπιστίας του ήταν στο ναδίρ, οδηγώντας στην ίδια θέση και τη χώρα. Πολύ περισσότερο που το κόμμα του έχει δείξει πολλές φορές ότι απεχθάνεται την επιχειρηματικότητα και στελέχη του βρέθηκαν απέναντι σε όποιον επιχειρηματία, έλληνα ή ξένο, τόλμησε να επενδύσει στην Ελλάδα.
Έτσι, δεν πέρασαν παρά μόλις λίγες ώρες που η εικόνα του φιλικού προς τις επενδύσεις πρωθυπουργού, κατέρρευσε παταγωδώς.
Ούτε η πολιτική κουλτούρα του κ Τσίπρα, αλλά ούτε και των συνεργατών του, τους επιτρέπουν να κατανοήσουν ότι για να μπεί η χώρα σε πραγματική ανάπτυξη, χρειάζεται πρώτα απ΄όλα πολιτική βούληση και απεμπόληση των ιδεοληψιών και αγκυλώσεων στις οποίες είναι εγκλωβισμένος αυτός και το κόμμα του.
Δεν αρκεί, όμως μόνο αυτό.
Όπως διαπιστώνουν διεθνείς οργανισμοί και ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες, το ευρύτερο εγχώριο επιχειρηματικό περιβάλλον δεν είναι ευνοϊκό για την ανάπτυξη επενδυτικών πρωτοβουλιών και την άσκηση υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας. Χαρακτηρίζεται διαχρονικά από γραφειοκρατία, πολυνομία, μεγάλη και όχι σταθερή φορολογία, πολυδαίδαλο νομικό καθεστώς ίδρυσης μιας επιχείρησης κ.ο.κ, αλλά κυρίως, ασυνέπεια.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με το δείκτη “Starting a business”, του συνολικού δείκτη “Doing Business” της Παγκόσμιας Τράπεζας για το έτος 2010, η Ελλάδα βρίσκεται στην 152η θέση μεταξύ 173 κρατών του κόσμου .
Επίσης, η Ελλάδα είναι 81η στον παγκόσμιο δείκτη ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum. Να σημειωθεί ότι χώρες που ήταν σε Μνημόνιο, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, είναι σε πολύ υψηλές θέσεις (28η, 32η και 33η θέση αντίστοιχα), τη στιγμή που η Ελλάδα είναι κάτω από το Τατζικιστάν, τη Μποτσουάνα και τη Σρι Λάνκα.
Επίσης, σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας του Heritage Foundation, η Ελλάδα βρίσκεται στην 138η θέση, μόλις 30 θέσεις μακριά από την τελευταία Βόρεια Κορέα.
Αυτό λοιπόν που χρειάζεται να γίνει, εάν πραγματικά ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του θελουν να έρθουν οι επενδύσεις και να μπεί η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, είναι:
- Άρση εμποδίων στην επιχειρηματικότητα/Απλοποίηση διαδικασιών ίδρυσης, εγκατάστασης και αδειοδότησης επιχειρήσεων. Αλλαγές στο νομικό πλαίσιο.
- ΄Αρση αντικινήτρων στην ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών, όπως η πολυετής καθυστέρηση των δικαστικών αποφάσεων που έχουν σχέση με τις επενδύσεις.
- Σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία για την ανάπτυξη καινοτόμου επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Χρειάζεται ακόμη η στενή συνεργασία της επιχειρηματικής κοινότητας, της δημόσιας διοίκησης και της επιστημονικής κοινότητας, με στόχο τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντός.
Η πιο σημαντική επένδυση που θα ανοίξει το δρόμο για μια μακροπρόθεση ανάπτυξη, είναι η επένδυση στην Παιδεία, το άνοιγμα των Πανεπιστημίων, η σύνδεσή τους με την αγορά. Πανεπιστήμια που θα ετοιμάζουν επιστήμονες, τεχνοκράτες και στελέχη, που θα συμβάλουν με την έρευνα στην καινοτομία, που θα ανοίξει το δρόμο για νέα και ανταγωνιστικά προϊόντα.