Πώς προσλαμβάνει ένα ακριτικό νησί του Αν. Αιγαίου, και μάλιστα η Λέσβος, την Τουρκική απειλή  και πώς “διαβάζει” τις εντάσεις τύπου Κάσου- Καρπάθου ; Πολύ απλά ούτε την  προσλαμβάνει ως άμεση, θανάσιμη  απειλή ούτε με κανένα ιδιαίτερο φόβο. Περιπλανήθηκα τις τελευταίες  μέρες και μάλιστα ενώ  έτρεχε η ένταση  στη περιοχή Κάσου-Καρπάθου  στη Λέσβο, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου Χίδηρα μέχρι Βατούσα, Καλονή, Σίγρι , Ερεσσό, Μόλυβο, Συκαμνιά, Αγιάσο, Πολυχνίτο,  κ.α. Προσπάθησα για μία ακόμη φορά να ανιχνεύσω αντιλήψεις και στάσεις υποβάθρου για τα ελληνοτουρκικά και την Τουρκία που βρίσκεται δίπλα, ελάχιστα μόλις μίλια μακρυά που καθημερινά την αντικρίζεις. Αν μπορούσα κάπως σχηματικά (και αναπόφευκτα υποκειμενικά) να συνοψίσω αυτό που προκύπτει  :

Πρώτον, η Τουρκική  απειλή τουλάχιστον στην οξύτατη έκφρασή της τείνει εν πολλοίς να θεωρείται  ως “αφήγημα των Αθηνών”, των πολιτικών elites και επικοινωνιακού  συστήματος του Κέντρου. Δεν την αγνοούν  βέβαια   αλλά και  δεν την βιώνουν ως μια καθημερινή πραγματικότητα που κυριαρχεί στη σκέψη και δράση τους. Αντίθετα θεωρούν ότι υπάρχουν κύκλοι ιδεών και συμφερόντων που φουσκώνουν κάθε σημαντικό ή ασήμαντο επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας.

Δεύτερον , ο στόχος της συνεργασίας ανάμεσα στις δύο πλευρές του Αιγαίου - εν μέρει πραγματικότητα στον τουριστικό τομέα και επικοινωνία των πολιτών- είναι μια βαθύτατα  επιθυμητή κατάσταση. Μολονότι το επίπεδο εμπιστοσύνης μπορεί να μην  είναι ακόμη απόλυτα εμπεδωμένο  αλλά είναι  σαφώς υψηλότερο απ’ αυτό του αθηναϊκού κέντρου, χωρίς κανένα  φόβο ότι οι Τούρκοι θα “έλθουν ξαφνικά ένα βράδυ” για... βίαιη κατάληψη. Καθώς οι Τούρκοι ήλθαν μέρα- μεσημέρι ως τουρίστες και έχουν κάνει ειρηνική... κατάληψη  αξιοποιώντας την απελευθέρωση της βίζας. Αφήνουν το οβολό τους στη τοπική και κατ’ επέκταση εθνική οικονομία.

Τρίτον,  δεν αποτελεί υπερβολή να λεχθεί ότι η θεμελιακή, ενδόμυχη επιθυμία των περισσότερων ντόπιων   είναι να λυθούν τα προβλήματα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Όταν σε σχετικές συζητήσεις επανέρχεται σταθερά έστω καθ’ υπερβολήν   η φράση “δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα βρε αδελφέ”, αυτό είναι δηλωτικό  τάσεων και αντιλήψεων. Όλα τα υπόλοιπα προσλαμβάνονται ως κατασκεύασμα του αθηναϊκού κέντρου. Μπορεί τα πράγματα να μην  είναι τόσο απλά. Αλλά προφανώς κάτι υπονοούν - την επιθυμία  να ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Η ένταση της προηγούμενης εβδομάδας  γύρω από τη Κάσο - Κάρπαθο μπορεί να προκλήθηκε από ενέργειες της Τουρκίας (και εν μέρει Ελλάδας)  που στόχευαν σε επιβεβαίωση  πάγιων θέσεων  και η ένταση να εκτονώθηκε σχετικά γρήγορα  με την επικοινωνία των ΥΠΕΞ των δύο χωρών αλλά δείχνει το πόσο εύκολο είναι τα πράγματα να ξεφύγουν  και η διαδικασία εξομάλυνσης να τιναχθεί στον αέρα. Όθεν η ανάγκη  για  γρήγορη επίλυση των προβλημάτων για την οποία η κοινωνία φαίνεται να είναι ανοιχτή (το έδειξε άλλωστε και πρόσφατη σχετική  δημοσκόπηση ). Η διακινούμενη θεωρία ότι δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα είναι αυτο-εκπληρούμενη  προφητεία . Μπορούν αν και με δυσκολία.

Όταν μια μικρή, παραδοσιακή κοινωνία (Χίδηρα Λέσβου) ζει σε κατάσταση ήρεμης αυτοπεποίθησης και έτσι μπορεί η δασκάλα της ( Ραλλού Γδοντέλλη) να νοιάζεται για το πώς θα στήσει μια καλά οργανωμένη βιβλιοθήκη για το δημοτικό και την κοινότητα, αυτό πιστοποιεί ότι η κοινωνία είναι πολύ πιο ώριμη να δεχθεί πρωτοβουλίες διευθέτησης για τα ελληνοτουρκικά απ’ ότι νομίζει το Αθηναϊκό κέντρο. Ευοίωνο....

Πηγή: www.tanea.gr