Η επιλογή των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης να προχωρήσουν σε απεργία μέσα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, δεν είναι απλώς ένας πολιτικός και συνδικαλιστικός παραλογισμός. Είναι μια ανήθικη πράξη.
Αν δούμε την πολιτική και συνδικαλιστική δράση σαν ανάπτυξη ισχύος, η επιλογή του αντιπάλου – δηλαδή των μαθητών – εκ μέρους των καθηγητών, αποτελεί ένα παράδειγμα στάσης, που βρίσκεται στον αντίποδα κάθε κοινωνικού και ηθικού κανόνα της δημοκρατικής συνύπαρξης.
Σε μια θεμελιώδη αξιολόγηση θέσεων και ρόλων, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, βρίσκονται, στα δικά μου μάτια, στην πρώτη γραμμή. Για αυτό και όλοι μας, υπό το πρίσμα αυτό, πρέπει να είμαστε δίπλα στους δασκάλους και τους καθηγητές.
Τις τελευταίες δεκαετίες, ο τρόπος που λειτούργησε το μόρφωμα εξουσίας φεουδαρχικού τύπου, αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε «πολιτικό σύστημα», οδήγησε και αποδέχτηκε την ανατροπή των ιεραρχήσεων. Το πρώτο έγινε δεύτερο. Και το σημαντικό έγινε ασήμαντο. Όποιος διέθετε ισχύ, πετύχαινε την αρπαγή πόρων από την κοινωνία. Έτσι, μια εργαζόμενη σε ΔΕΚΟ, αμειβόταν και αμείβεται πολύ καλύτερα από τη δασκάλα και την καθηγήτρια των παιδιών της. Ο συμβιβασμός αυτός, συμβιβασμός κατάπτωσης για μια κοινωνία, παρέσυρε τους δασκάλους και τους καθηγητές, τη θέση τους και το ρόλο τους. Και μαζί το δημόσιο σχολείο.
Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πρέπει να ξαναβρούν τη θέση που τους αξίζει. Και πρέπει στις ιεραρχήσεις μας να κατέχουν την πρώτη θέση. Με αντίστοιχη συμβολική και υλική ανταμοιβή. Την ώρα που η μάχη πρέπει να δοθεί με όλα τα μέσα για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, η επιλογή των καθηγητών να απεργήσουν μέσα στις εξετάσεις, αποτελεί ένα αρνητικό παράδειγμα. Έχουν και οι ίδιοι, προφανώς, αφομοιωθεί από τον τρόπο που τους αντιμετώπισε μέχρι τώρα το λεγόμενο «σύστημα» και έχουν προσχωρήσει σε μια ανήθικη αντίληψη για την πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Έχουν οι καθηγητές όλο το χρόνο μπροστά τους να δώσουν τις μάχες, ώστε και το δημόσιο σχολείο να γίνει χώρος πραγματικής γνώσης και τη δική τους θέση, όπως δικαιούνται, να βελτιώσουν.
Γι’ αυτό, όχι απεργία στις εξετάσεις.
Υ.Γ. Έχω εργαστεί αρκετά χρόνια ως ωρομίσθιος καθηγητής. Έχω μια μικρή γνώση και εμπειρία για τη σχέση καθηγητή και μαθητή, για την ιερότητα αυτής της σχέσης. Για αυτό, ακόμη μια φορά: όχι απεργία στις εξετάσεις.