Το 2ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς θα διεξαχθεί σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, η οποία πορεύεται μέσα σε μια οικονομική, ανθρωπιστική και πολιτισμική κρίση. Θεωρώ ότι τα σημερινά δύσκολα ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν με παλιές «εύκολες» απαντήσεις. Τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό πεδίο, χρειάζονται συνεργασίες και ευρύτερες συναινέσεις. Η εποχή που το «κόμμα» κατείχε την πάσα αλήθεια έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι μια μοναδική ευκαιρία να διερευνήσουμε τι είναι σήμερα προοδευτικό και αριστερό και, κυρίως, να αναζητήσουμε νέους τρόπους εκφώνησης και υλοποίησης των ιδεών μας. Σήμερα η χώρα χρειάζεται βαθιές, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και αξιοκρατία. Χρειάζεται ένα συνεργατικό πολιτικό όχημα που θα αγωνιστεί και εν τέλει θα εφαρμόσει ένα προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για την ανόρθωση της Ελλάδας. Χρειάζεται μια μεγάλη δημοκρατική συμμαχία της Κεντροαριστεράς που θα ενώσει τον χώρο και θα δώσει στους πολίτες διέξοδο από τις συμπληγάδες του «fake» δικομματισμού Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ.
Από την ίδρυσή της, η Δημοκρατική Αριστερά υπογράμμισε την ανάγκη για τη συγκρότηση του μεταρρυθμιστικού, δημοκρατικού χώρου. Σημαντικά βήματα ευρύτερων συνεργασιών, στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του συνδικαλιστικού χώρου (ΕΣΗΕΑ, ΤΕΕ κ.λπ.) έγιναν με την καθοριστική συμβολή της.
Σε αυτή την κατεύθυνση, το επερχόμενο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ είναι κομβικής σημασίας για το μέλλον του κόμματος, καθώς η πολιτική του απόφαση θα καθορίσει τη στάση και τη γραμμή με την οποία θα πορευτεί στις επερχόμενες πολιτικές μάχες. Γι? αυτό πρέπει να βλέπουμε μπροστά.
Η θέση μου είναι ξεκάθαρη, η ΔΗΜΑΡ πρέπει να ανταποκριθεί στο κάλεσμα διαλόγου των «58+» και να συμβάλει με το στελεχικό της δυναμικό, τις θέσεις και τις απόψεις της, στη συγκρότηση μιας ευρύτερης πολιτικοκοινωνικής συμμαχίας η οποία με προοδευτικό πρόγραμμα θα αντιμετωπίσει το λαϊκισμό του νέου δικομματισμού και θα δώσει τη δυνατότητα στους πολίτες να αντιμετωπίσουν από καλύτερες θέσεις τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα.
Στη σημερινή συγκυρία οι προτάσεις που ακούστηκαν στον προσυνεδριακό διάλογο για «μικρό πλην τίμιο αριστερό κόμμα» (πρόταση που ουσιαστικά κλείνει το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ) ή για συμμαχία με το κόμμα του κ. Λοβέρδου και πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, πολύ απλά στερούν από τη Δημοκρατική Αριστερά το δικαίωμα να έχει καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Τη βγάζουν έξω από τη διαδικασία ανασύνταξης και ανασυγκρότησης όχι μόνο της Κεντροαριστεράς, αλλά συνολικά από το πολιτικό πεδίο της χώρας.
Είναι η στιγμή που η Δημοκρατική Αριστερά με εφόδιο τις εμπειρίες (θετικές και αρνητικές….) από την (έστω…) σύντομη συμμετοχή στην κυβέρνηση συνεργασίας και τις θετικότατες ενωτικές πρωτοβουλίες σε κοινωνικό επίπεδο μπορεί να παίξει ρόλο καταλύτη στις διεργασίες της Κεντροαριστεράς.
Πρέπει, παράλληλα με την καθημερινή, ποικιλόμορφη δράση των κομμάτων και των οργανώσεων του χώρου, να δημιουργηθεί ένας δημοκρατικός, πλουραλιστικός χώρος, που θα αναζητεί ιδέες και προτάσεις που θα δώσουν ώθηση στις προοδευτικές απόψεις. Μια πολιτική και κοινωνική συμμαχία που δεν θα μείνει στα λόγια, αλλά και που θα δώσει τις μεγάλες πολιτικές και εκλογικές μάχες με σημαία τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της χώρας, που τόσο έχουν ανάγκη οι πολίτες και κυρίως η νέα γενιά της χώρας.