Ως δικαιολογία ακούς συνεχώς: Και οι άλλοι τα ίδια δεν έκαναν; Μειώνεται π.χ. το χρέος του υπουργού για το νερό που καταναλώνει. Δε βαριέσαι, θα πεις. Τέσσερα ψωροχιλιάρικα. Οι “άλλοι” έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Μίζες από δω και από εκεί, υποβρύχια, χρηματιστήριο, σπατάλες κ.λπ., κ.λπ. Δεν μπορεί να στείλει το παιδί του στο ιδιωτικό ο πρωθυπουργός; Οι άλλοι που το έστελναν; Δουλεύει και η γυναίκα του! Και αν σταματήσει να είναι πρωθυπουργός; Τι θα κάνει; Θα το στείλει πάλι στο δημόσιο; Τόσο απλά;

Το λεγόμενο “ηθικό πλεονέκτημα” δεν είναι δυνατόν να βασίζεται στο “έτσι έκαναν και οι άλλοι”. Γιατί υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί “άλλοι” και επίσης δεν έκαναν όλοι έτσι. Για παράδειγμα: Με το νέο σύνταγμα απαγορεύτηκε ο διορισμός στο δημόσιο χωρίς ΑΣΕΠ. Επίσης απαγορεύτηκε η μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου. Επίσης από το 1997 απαγορεύεται να τοποθετείς εργαζόμενους που προκύπτουν με σύμβαση ορισμένου χρόνου ή με εργολαβία σε διοικητικές θέσεις.

Το κλασικό κόλπο οι προσλαμβανόμενοι στην καθαριότητα να μετακινούνται στις κεντρικές υπηρεσίες και να αλλάζουν και καθεστώς υπαλληλικής σχέσης απαγορεύεται διά νόμου. Μάλιστα υποτίθεται ότι αυτός που το κάνει αναγκάζεται να πληρώσει το κόστος, για να μην το πληρώσουμε τα κορόιδα που πληρώνουμε φόρους. Αν κανείς έψαχνε στα ΝΠΔΔ πόσοι, ενώ έχουν προσληφθεί με τέτοιες συμβάσεις, βρίσκονται στις διοικητικές υπηρεσίες, θα ανακάλυπτε πολλά. Βεβαίως το επιχείρημα της κατασκευής συνενόχων “ψωμάκι ήθελαν, τι έκαναν τα παιδάκια;” ή “φταίνε οι άλλοι που τους έβαλαν, δεν φταίνε αυτοί” καλά κρατεί. Έτσι άλλωστε οικοδομήθηκε ένας κομματικός στρατός, που αγωνίστηκε για τα δίκαια του έθνους: το διορισμό μέσω τρουπώματος, που έλεγε και ο Βουτσάς. Πάντα φυσικά με αριστερή αξιοπρέπεια.

Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι η απόφαση μετατροπής της σχέσης μερικής απασχόλησης σε πλήρη και η μετατροπή από ΥΕ σε ΠΕ είναι η επιτομή της πελατείας δεν καταλαβαίνει τίποτα. Αναρωτιέμαι αν το άρθρο 103 του συντάγματος ισχύει. Οι σύντροφοι συνταγματολόγοι μπορεί να το εξηγήσουν; Φυσικά το πολιτικό θέμα είναι άλλο. Οι συντρόφισσες αυτές τρούπωσαν με κάποιες αποφάσεις, με κάποιο κόλπο. Τοποθετήθηκαν πιθανόν από τους “άλλους” και αγωνίστηκαν. Αντάλλαξαν τον αγώνα με ό,τι έγινε με τη μετατροπή της σύμβασης και την τοποθέτηση σε άλλη υπηρεσία. Καλά, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι δεν έκαναν και οι άλλοι; Όχι, δεν έκαναν έτσι, τουλάχιστον όλοι. Γι’ αυτό ψηφίστηκε το σύνταγμα, γι’ αυτό απαγορεύεται να τοποθετήσεις στη διοίκηση υπαλλήλους που προσέλαβες αλλιώς, γι’ αυτό, γι’ αυτό, γι’ αυτό. Γι’ αυτό και καταψηφίστηκαν. Γιατί είναι πολύ ωραίο να περιμένεις να “τακτοποιηθείς”, θεωρώντας ότι περίπου σου το “χρωστά” η κοινωνία. Οι συντρόφισσες αυτές, προφανώς με πτυχίο, τακτοποιήθηκαν. Μόνον που το δύσκολο δεν είναι να τους προσλάβεις όλους, όπως έκαναν στα πρότυπα κομμουνιστικά καθεστώτα που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Το δύσκολο είναι να τους πληρώνεις όλους…