Φίλε Γρηγόρη,

Συνυπογράφω το άρθρο σου. Έχω ένα – δυο σημεία που αφορούν τη στήριξη  του Ποταμιού στον δήμο της Αθήνας, αλλά δεν είναι κύρια, μπορεί να είναι και παρεξηγήσεις.

Δεν νομίζω να σε εκπλήσσει ότι συνυπογράφω το άρθρο σου.

Για το γεγονός που συνέβη με τον Σταύρο, έχω ήδη αναλάβει την ευθύνη. Είναι πολιτικά πράγματα και προβληματισμός που είχαν σχέση και με την πορεία του Ποταμιού, στα οποία μπορεί και να συμφωνούμε. Αυτά εννοούσα, αλλιώς τα είπα. Σίγουρα δεν έχουν σχέση με τα στελέχη, τους φίλους και ψηφοφόρους του Ποταμιού, σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με την ειλικρίνεια της προσπάθειας  του ίδιου του Σταύρου όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν πρόκειται λοιπόν να συναντηθούμε μόνο στο δεύτερο γύρο. Ήμασταν μαζί και τώρα θα πρωταγωνιστήσουμε μαζί και περισσότεροι. Εξηγούμαι : Αυτό που τολμάμε σήμερα, όλοι μαζί,  δεν είναι μόνο να βγάλουμε επικεφαλής. Είναι κάτι που το ξέραμε, το θέλαμε , το επιδιώξαμε, θα το πετύχουμε. Θέλουμε να βγάλουμε την Ελλάδααπό το κομματικό αδιέξοδο του διχαστικού δικομματισμού ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ.  Την Κυριακή κάνουμε ένα σημαντικό βήμα. Θα ακολουθήσουν κι άλλα,  μαζί  θα τα κάνουμε, θα αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό, θα ξεμπλοκάρουμε το σύστημα.

Για του «γραπτού το αληθές» παραθέτω αποσπάσματα από  την ομιλία μου στο συνέδριο του Ποταμιού το 2014 στο Λαύριο.

«…εάν λοιπόν οι ηγεσίες της χώρας συνεχίσουν να πορεύονται, αυτιστικά και απρόσκοπτα, σε αυτόν τον δρόμο που μας χρεοκόπησε, όποιο χρώμα και αν έχει το σημαιάκι που θα μας κουνήσουν, η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα ξεκολλήσει από το τέλμα όπου τη βύθισαν, αλλά θα μπει και σε νέες περιπέτειες.

Λέμε ότι οι πολίτες στρέφουν πια την πλάτη στα κόμματα. Αυτή όμως η απόρριψη δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Οι έλληνες δεν ψάχνουν μόνο νέα κόμματα. Πάνω από όλα γυρεύουν άλλους τρόπους να ζουν και να συνυπάρχουν. Ψάχνουν άλλο κράτος, νέους δημοκρατικούς θεσμούς, ένα καινούργιο νόημα συμμετοχής στα κοινά.

Φίλοι και φίλες. Θέλουμε επειγόντως, όχι μόνο ένα αλλά πολλά διαφορετικά ποτάμια. Το καθένα με τις πηγές του και τη διαδρομή του. Που δεν θα χάνονται όμως μοναχικά, αλλά θα συναντιούνται για να ανακατέψουν τα νερά των ιδεών τους και να πολλαπλασιάσουν την ορμή τους…».

Καμιά κουβέντα, φίλε Γρηγόρη, αυτά που ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα, ήδη από το 2010 στον Δήμο, αυτά που έγιναν το 2014, αυτά που είναι η κοινή μας ψυχή, καμιά κουβέντα δεν μπορεί να τα εξαλείψει!

Σε χαιρετώ

Γιώργος Καμίνης