Μια σειρά εκλογών το επόμενο διάστημα σε χώρες ευρωπαϊκές και στον κόσμο θα κρίνουν τις αντοχές της φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Οι παράγοντες που θα επηρεάσουν τα αποτελέσματα κατά την γνώμη μου είναι τρεις: η  εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι κυρώσεις της Δύσης, η επισιτιστική και η κλιματική κρίση. Αλλά και η υγειονομική κρίση που δεν λέει  να τελειώσει καθώς είναι πλέον φανερό, όπως διατείνονται οι επιστήμονες, ότι δεν είναι ενδημική όπως η γρίπη.

Όλα αυτά οδηγούν σε φτώχεια μεγάλα στρωματά της κοινωνίας  και ως εκ τούτου είναι βούτυρο στο ψωμί των λαϊκιστών και των αυταρχικών πολιτικών δυνάμεων.

Μία πρόγευση μας έδωσαν οι  εκλογές στην Γαλλία, όπου οι λαϊκίστικές δυνάμεις ενισχύθηκαν σημαντικά. Το είδαμε και στην Ιταλία με την πτώση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας  υπό τον κ. Ντράγκι που υποχρεώθηκε σε παραίτηση  επίσης από ακραίες πολιτικές δυνάμεις..

Τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών θα δείξουν προς τα πού βαδίζει ο Κόσμος μας και τις αντοχές της Δημοκρατίας.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα το  ενδιαφέρον μας εστιάζεται στην Ιταλία και στις ενδιάμεσες εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου και της Βουλής των αντιπροσώπων στις ΗΠΑ. Και είναι βέβαιο ότι  λαϊκιστές και δικτατορίες θα κάνουν το παν για να επιτύχουν την αποδυνάμωση των Δημοκρατιών, όπως έπραξαν και στο παρελθόν με διάφορους τρόπους. Δεν ξεχνάμε τις γνωστές κυβερνοεπιθέσεις  σε  εκλογικές αναμετρήσεις καθώς και για τον ρόλο που έπαιξαν στο Brexit και στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.

Σε ότι αφορά την Ιταλία όλες οι δημοκοπήσεις δείχνουν την επικράτηση όχι απλά των λαϊκιστών αλλά και των νοσταλγών του Μουσολίνι. Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει σοβαρές συνέπειες για την Ιταλία και την Ένωση. Η Ιταλία, που βρίσκεται σε κρίση χρέους ήδη, θα βρεθεί πιθανότατα στην μέγγενη της κρίσης δανεισμού. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές για την οικονομία, τις επιχειρήσεις και την κοινωνία. Η Ε. Ένωση πάλι θα αποκτήσει ακόμη έναν Ορμπάν και μια χώρα που είναι η τρίτη οικονομία της και βρίσκεται στα πρόθυρα τις εξόδου τύπου Brexit. Και τότε θα υπάρχουν δυο επιλογές. Η διάλυσή της ή την αλλαγή των Συνθηκών με την καθιέρωση της Ευρώπης των ομόκεντρων κύκλων. Καθόλου εύκολο εγχείρημα.

Η δεύτερη σημαντική εκλογή είναι οι ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο και την Βουλή των αντιπροσώπων. Οι περισσότερες έρευνες και δημοσκοπήσεις φέρουν τον Πρόεδρο Μπάιντεν να βρίσκεται στο χαμηλότερο ποσοστό αποδοχής, χαμηλότερο από κάθε προηγούμενη ενδιάμεση εκλογή των τελευταίων ετών. Επίσης φέρουν τους Ρεπουμπλικάνους να επικρατούν και στα δυο σώματα. Και το φάντασμα του κ. Τραμπ αιωρείται σαν μπαλόνι στην πολιτική σκηνή καθώς οι υποψήφιοι των Ρεπουμπλικάνων κατά πλειοψηφία έχουν την πολιτική του ευλογία.

Οι επόμενες εκλογές θα πραγματοποιηθούν στην Βραζιλία. Ο «Ξυλοκόπος» των δασών του Αμαζονίου έχει εγκαταστήσει ένα καθεστώς αυταρχικό. Αντίπαλός του θα είναι κεντροαριστερός πρώην Πρόεδρος Λούλα. Μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου απηλλάγη από όλες τις κατηγορίες εις βάρος του και θα συμμετάσχει στις εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις τον φέρουν να έχει συντριπτική υπεροχή από τον Μπολσονάρο, στενό φίλο του Τραμπ και αρνητή της φιλελεύθερης κοινωνίας. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει την εξουσία.

Επόμενος διεκδικητής, στην Τουρκία, θα είναι ο επίσης ανελεύθερος Ερντογάν. Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τον φέρουν να χάνει από όποιον υποψήφιο επιλέξει η ενωμένη. Η κατάσταση στην χώρα είναι τραγική. Ο πληθωρισμός έχει φτάσει σε απίστευτα ύψη και η φτωχοποίηση του πληθυσμού τού στερεί την δυνατότητα να μοιράζει χρήματα στους ψηφοφόρους του. Είναι αλήθεια ότι όταν ανήλθε στην εξουσία  έβγαλε     την χώρα του από τον στενό κορσέ του ΔΝΤ και στήριξε την βιομηχανία, τις κατασκευές και την βιομηχανία όπλων. Δώδεκα χρόνια μετά, και ιδίως μετά το πραξικόπημα που κατέστειλε βίαια, η συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια του και η διαφθορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η στιβαρή στάση του στο Ουκρανικό ως διαμεσολαβητής δεν άγγιξε το «καλάθι της νοικοκυράς».

Σε πολλές άλλες χώρες Ασίας και Αφρικής πρόκειται να διεξαχθούν εκλογές, αλλά με τα ίδια χαρακτηριστικά των ανελεύθερων καθεστώτων.

Η όλη εικόνα μου φέρνει στον νου το βιβλίο «Γιατί αποτυγχάνουν τα Έθνη» των Ρόμπινσον και Ατσέμογλου. Σε μια τέτοια παρακμή βρίσκεται σχεδόν όλος ο πλανήτης σήμερα. Σύμφωνα με την μελέτη του Οίκου Μπέρτελσμαν οι Δημοκρατίες έχουν συρρικνωθεί σε σχέση με τις πρώτες μελέτες που διεξήχθησαν από το 2014.

Αναρωτιέμαι λοιπόν τι είδους κοινωνίες κληροδοτούμε στα παιδιά μας. Μας αξίζει μια τέτοια εξέλιξη; μπορούμε να αντιδράσουμε σε αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα; Ομολογώ ότι δεν ξέρω. Πρόσφατα έβλεπα την σειρά Babylon Berlin. Η δεκαετής δημοκρατική διακυβέρνηση ηττήθηκε από τον ίδιο τον εαυτό της και υπήρξε ο προάγγελος του παγκόσμιου πολέμου. Μήπως μια παρόμοια «διαταραχή» είναι αναπόφευκτη;   

Α, ξέχασα. Και στην Ελλάδα που έχει διατηρήσει τα δημοκρατικά της ανακλαστικά μετά την μεταπολίτευση  παρά τα όποια λάθη έχουν γίνει και παρά την οξύτητα που διαπερνά την πολιτική ζωή θα καταφέρει να «διασωθεί». Οι  σωστές επιλογές που διαχρονικά έχουν  λάβει πολιτικοί ηγέτες (ένταξή στο ΝΑΤΟ, στην Ε.Ε. και  στην ΟΝΕ) θα μας διαφυλάξουν από περιπέτειες που η πλειοψηφία δεν επιθυμεί.

Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

Πηγή: www.tovima.gr