Ψηφίστηκε το Σάββατο ο προϋπολογισμός χωρίς συνεννόηση με τους δανειστές μας. Αντάρτικα. Αντάρτικη θα είναι και η παράταση της απαγόρευσης πλειστηριασμών. Αντάρτικη και η παράταση του χαμηλού ΦΠΑ εστίασης. Η κυβέρνηση εμφανίζει τη στάση της ως «αντίσταση» στην τρόικα για τη σωτηρία μας. Πρόκειται, όμως, για λαϊκισμό εν όψει ευρωεκλογών.
Γιατί λαϊκισμός; Διότι αν η κυβέρνηση νοιαζόταν πραγματικά για την οικονομική απόγνωση των πολιτών, δεν θα πουλούσε τέτοια νταηλίκια για αμφιλεγόμενα θέματα. Για τους πλειστηριασμούς, π.χ., αντί της καθολικής απαγόρευσης –που ζημιώνει το τραπεζικό σύστημα και εξυπηρετεί κάποια λαμόγια– θα μπορούσε να την περιορίσει στους πολίτες που υπέστησαν απρόσμενη μείωση εισοδήματος και που δεν έχουν άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Διότι την ώρα που ανεβαίνει η ανέχεια, δεν θα ανέβαζε τους φόρους στα ακίνητα κατά 41,4% και τους φόρους εισοδήματος κατά 12% (προϋπολογισμός 2014). Δεν θα κόμπαζε για «πρωτογενές πλεόνασμα», όταν αυτό δεν προέρχεται από αύξηση παραγόμενου πλούτου –αφού επενδύσεις δεν γίνονται– αλλά από φορομπηχτικό στύψιμο. Ούτε θα συνέχιζε να συνταξιοδοτεί ανθρώπους της ηλικίας των 50. Ούτε θα προγραμμάτιζε 10.000 διορισμούς το 2014. Ούτε θα ανέβαλλε για τρίτη χρονιά τη σύνδεση των ταμειακών μηχανών με το υπουργείο Οικονομικών, επιτρέποντας να παραμένει ασύδοτη η φοροδιαφυγή. Ούτε θα άφηνε αναξιοποίητες τις λίστες τύπου Λαγκάρντ. Ούτε θα αδιαφορούσε για την αξιολόγηση των ΝΠΙΔ, παρατείνοντας έτσι τη λειτουργία άχρηστων φορέων, που πληρώνονται από τα γνωστά υποζύγια. Ούτε θα πήγαιναν οι μεταρρυθμίσεις με την όπισθεν, όπως π.χ. ο νόμος Διαμαντοπούλου στα ΑΕΙ.
Θα ακολουθούσε την πρόταση της Ντόρας Μπακογιάννη για μείωση των βουλευτών στους 200, ενώ, αντιθέτως, επιβαρύνει τον φορολογούμενο με 270 εκατ. δανεικά κι αγύριστα των κομμάτων. Των κομμάτων που περιφρονούν τον νόμο και την κοινωνία και λειτουργούν σαν συντεχνία. Πρόσφατα, με ψήφους βουλευτών από 4 κόμματα στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής, αρνήθηκαν να άρουν την ασυλία του κ. Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ για αδίκημα που διεπράχθη προ της εκλογής του!
Την γνωρίζουν όλοι τη μοναδική διέξοδο: λιγότερες κρατικές δαπάνες ώστε να απαιτούνται λιγότεροι φόροι. Αλλά η μεν κυβέρνηση την αγνοεί χάριν της πελατείας της, ο δε ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ακόμη περισσότερο κράτος. Και για να αποσείσουν την ευθύνη, παίζουν και οι δύο τον μόνο ρόλο που έχουν μάθει: τον ρόλο του «σωτήρα», ενοχοποιώντας την τρόικα και το Μνημόνιο, που είναι αθώοι από αυτές τις μπαγαποντιές. Εξακολουθούν να νομίζουν ότι έτσι κερδίζουν ψήφους. Ομως, οι πολίτες έγιναν καχύποπτοι απέναντι στους λαϊκιστές. Γι’ αυτό και τη φθορά της κυβέρνησης δεν την εισπράττει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο κόμμα που ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις είναι το έκτρωμα της Χρυσής Αυγής. Με τον αρχηγό της στη φυλακή και με όλους τους πολιτικούς και δημοσιογράφους να τη βρίζουν, να την απομονώνουν, να παραβιάζουν τα δικαιώματά της. Η δημιουργία μιας νέας πολιτικής παράταξης είναι επείγουσα.