Μ????ένουμε Ευρώπη» αντί του «Arbeit Macht Frei» έχει γράψει στην πύλη του Αουσβιτς με τη βοήθεια φώτοσοπ ο βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Δημήτρης Καμμένος, εταίρος δηλαδή της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην ξεχνιόμαστε. «Μενουμε Ευρωπη, λένε, πάση θυσία λένε, φερτε να υπογραψουμε τα παντα ολα λενε. Λεω ναι, αφού πληρωσουν το κοστος», είναι το χωρίς τόνους σχόλιό του κάτω από τη φωτογραφία, που προκάλεσε την οργή του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου. «Καλούμε την πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων και τους εκπροσώπους όλων των δημοκρατικών κομμάτων να αποδοκιμάσουν τον κακόβουλο ευτελισμό του Ολοκαυτώματος 6.000.000 Εβραίων και των άλλων θυμάτων αυτής της βαρβαρότητας, που υποβαθμίζει ταυτόχρονα τον αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού στη χώρα μας», αναφέρεται στην ανακοίνωση του Συμβουλίου. Θα μπορούσε κανείς να σιωπήσει γιατί πρόκειται για γνωστό γραφικό τύπο, ο οποίος πριν από λίγα χρόνια εγκαλούσε με τουίτ του τη Χρυσή Αυγή επειδή «δεν έβγαλε ανακοίνωση ή δεν παρενέβη δυναμικά στα ξεφτιλισμένα γκέι παρέιντ μπροστά στη Βουλή». Τότε όμως ήταν πολιτευτής, ενώ σήμερα είναι μέλος του Κοινοβουλίου. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να αγνοήσουμε ένα κλασικό παράδειγμα «ρητορικής μίσους στον δημόσιο λόγο», όπως ήταν ο τίτλος χθεσινής ημερίδας στο ΔΣΑ με πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης και την υποστήριξη του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Ενας βουλευτής, λοιπόν, που βιοπορίζεται με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων σπέρνει συστηματικά το μίσος, ταυτίζοντας τους φιλοευρωπαίους συμπατριώτες του με τους ναζί. Καλλιεργεί εμμέσως τον αντισημιτισμό, υποβαθμίζοντας και ευτελίζοντας το Ολοκαύτωμα, υπονομεύοντας τη μοναδικότητά του. Υποστηρίζει τη Χ.Α. καλώντας την να παρέμβει στη δημόσια ζωή και τέλος, νομιμοποιεί την ομοφοβία σαν κάτι φυσιολογικό. Θα έπρεπε να υπάρχουν κυρώσεις σε τέτοιου είδους περιπτώσεις; Εδώ ξεκινά η γνωστή συζήτηση: έχει νόημα η θέσπιση ενός πολιτικώς ορθού λόγου στο όνομα του σεβασμού και της προστασίας των μειονοτήτων; Υπάρχει ο κίνδυνος, για παράδειγμα, η υιοθέτηση αντισημιτικού, ρατσιστικού ή ομοφοβικού λόγου να ενθαρρύνει πράξεις βίας και βανδαλισμού εις βάρος μεταναστών ή ομοφυλόφιλων και εβραϊκών μνημείων; Κι αν οι ανησυχίες αυτές είναι υπερβολικές, δεν θα μπορούσε να υπάρξει έστω μια φραστική καταδίκη από την πολυπράγμονα πρόεδρο της Βουλής που επιδεικνύει –ορθώς– μια υπερευαισθησία στο θέμα της σεξιστικής ρητορικής;
Η αριστερή κυβέρνηση της χώρας είναι υπερβολικά απασχολημένη στην παρούσα φάση να καταγγέλλει δανειστές και ΔΝΤ και να σχοινοβατεί σε μία παρά φύσιν συνεργασία με ένα ακροδεξιό κόμμα, το οποίο μόλις χθες καταψήφισε το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Μήπως θα πρέπει να ξανασυνδεθεί με την παραδοσιακή εκλογική της βάση και να δώσει έμφαση στις αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ελευθεριών και του σεβασμού των μειονοτήτων;