Ενας «αντισυμβατικός» Ελληνας καλλιτέχνης, ο Τζίμης Πανούσης, προωθεί τη νέα του παράσταση με έμβλημα «το άστρο του Δαβίδ με τη σβάστικα, ένα σύμβολο που εκφράζει την παγκόσμια πραγματικότητα», όπως εμφανίζεται να εξηγεί στα σχετικά ρεπορτάζ ο «Τζιμάκος». Στις συνεντεύξεις που δίνει, κάνει λόγο για «Εβραιοναζήδες» που «την έχουν κάνει πάρα πολύ καλά τη δουλειά», το γνωστό «οργανωμένο σχέδιο», το οποίο δε μας αποκαλύπτεται ακριβώς γιατί εμπίπτει στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας.
Ολα αυτά λέγονται χωρίς να κουνηθεί φύλλο, ουδείς αντιδρά για τον απροκάλυπτο αντισημιτισμό του, τη χυδαία εξίσωση Ναζί και Εβραίων και τη συνεπαγόμενη υποβάθμιση της σημασίας του Ολοκαυτώματος. Στις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες θα είχαν σηκωθεί κι οι πέτρες, εδώ δεν τρέχει κάστανο. Κι αυτό επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο φορέας της άποψης ανήκει στον χώρο της εξωσυστημικής Αριστεράς, άρα δύσκολα μπορεί να κατηγορηθεί για ακροδεξιά ρητορική και διασπορά μίσους. Πρέπει πλέον να ασχοληθούμε σοβαρά με την ευκολία με την οποία διατυπώνονται τέτοιου είδους θέσεις, λόγος αντισημιτικός, ρατσιστικός, σεξιστικός, όχι μόνον χωρίς να εφαρμόζεται ο περίφημος (ανενεργός μέχρι στιγμής) νόμος περί εχθροπάθειας, αλλά ερήμην οιασδήποτε αντίδρασης από κόμματα, φορείς, κοινωνία των πολιτών. Επιπλέον, μια δεύτερη μεγάλη συζήτηση που πρέπει να ανοίξει είναι ο αντισημιτισμός και η Αριστερά στην Ελλάδα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος Πανούσης λέει δημοσίως τέτοια πράγματα. Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος, επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο ΑΠΘ, σε πρόσφατο άρθρο του στη «Νέα Εστία» σταχυολογεί αποσπάσματα ραδιοφωνικών εκπομπών του ιδρυτή των Μουσικών Ταξιαρχιών, στις οποίες αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «ο σιωνιστικός μεταστατικός καρκίνος καταβροχθίζει τα πάντα γύρω του και τρέφεται με βομβαρδισμένες σάρκες μικρών παιδιών», ενώ εύχεται να εκλείψει η συγκεκριμένη «φυλή» και προβλέπει ότι αυτό θα συμβεί γιατί «οι εβραϊκές οικογένειες κάνουν ένα με δύο παιδιά, ενώ οι μουσουλμάνοι οκτώ με δώδεκα».
Το πρόσχημα των αριστερών που καταφεύγουν σε τέτοιου είδους γνώμες είναι ότι είναι αντισιωνιστές και όχι αντισημίτες. Το είχε χρησιμοποιήσει ο συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης ως υπερασπιστική γραμμή, λέγοντας ότι αγαπάει τον εβραϊκό λαό, αλλά ότι «οι Αμερικανοεβραίοι κρύβονται πίσω από τα πάντα». Συχνά η ελληνική Αριστερά, στη σπουδή της να διακηρύξει τη δίκαιη αγανάκτησή της για την ισραηλινή πολιτική στη Γάζα, την ανατολική Ιερουσαλήμ ή τη Δυτική Οχθη, διολισθαίνει επικίνδυνα στην αντισημιτική ρητορική. Εχουμε, όμως, χαμηλές προσδοκίες για ευαισθησίες και αντανακλαστικά σε μία χώρα στην οποία ο σημερινός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και επίδοξος συνοικοδόμος της ενιαίας Κεντροαριστεράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, λέει για τη λίστα Λαγκάρντ: «Πρόλαβα να δω τρία ονόματα εβραϊκής καταγωγής».