Το σχόλιο αυτό το γράφω ενώ συνέρχονται οι κυβερνητικοί πολιτικοί

αρχηγοί με κύριο θέμα το νομοσχέδιο για τον ρατσισμό. Το τί αποφάσισαν ή δεν αποφάσισαν ή απέφυγαν κάθε γνώμη με το γνωστό «να το δούμε αργότερα», θα αναλυθεί από αύριο. Πάντως η προσωπική μου άποψη είναι ότι αν επικρατήσουν οι ακροδεξιοί της παρέας του Μαξίμου και το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη δεν προχωρήσει έστω και με κάποιες μικροαλλαγές, αλλά πραγματικά μικροαλλαγές, οι όποιοι κεντροαριστεροί οφείλουν να παραιτηθούν. Έστω και αν το ΠαΣοΚ και η ΔΗΜΑΡ, για λόγους πατριωτισμού, μετατρέψουν την ψήφο εμπιστοσύνης που παρέχουν στον Σαμαρά, σε ψήφο ανοχής. Με όρους όμως. Για όλα. Αν δεν θέλουν να εξαφανιστούν πλήρως από τον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Γιατί υπάρχουν όρια στην ανοχή της κακοπιστίας του Μαξίμου.

Αναπτύσσεται ραγδαία στη χώρα μας ο κάθε λογής ρατσισμός, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με «έργα». Και μας λένε ότι ο δύστυχος νόμος 927/79,

που κάπου μούχλιαζε, καλύπτει πλήρως το θέμα! Έβαλαν να το

ισχυρίζονται αυτό το μέγα ψεύδος, όχι μόνο μερικά φερέφωνά τους, αλλά

και μια επιτροπή νομικών «συμβούλων» που αποφάνθηκε όπως το θέλει το Μαξίμου, λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση. Αν τους αφήσουμε θα ζητήσουν και την άποψη της …Ακαδημίας Αθηνών.

Η αλήθεια είναι ότι ο νόμος αυτός, με την ενεργό συμπαράσταση όσων

δικαστηρίων κλήθηκαν (όπως με την υπόθεση Πλεύρη) να τον

χρησιμοποιήσουν, δεν επέτρεψε καμιά κύρωση. Και ενώ υποτίθεται ότι

ισχύει, δεν ενόχλησε ποτέ τη ρατσιστική δραστηριότητα των ναζί της ΧΑ.

Αλλά το πιο ύπουλο και ύποπτο επιχείρημα, είναι ότι ένας αντιρατσιστικός νόμος μπορεί να ενισχύσει τη ΧΑ και να αυξήσει τη

δύναμή της. Δηλαδή, αν έστω και με βάση τις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου μερικοί τραμπούκοι της βρεθούν στη φυλακή, ή αν ένας νεοναζί κινδυνεύσει να καταδικαστεί με βάση άλλους νόμους για εγκληματική δράση, θα πρέπει να εμποδίσουμε τη δικαιοσύνη να πράξει το καθήκον της, μπας και τρομάξει κάποιος σαμαρικός μανιάτης συμπατριώτης του Μιχαλολιάκου, ή κάποιος από τους απύλωτους μητροπολιτάδες μας;

Η ανάγκη ενός νέου νόμου είχε διαπιστωθεί από την κυβέρνηση πριν από

τουλάχιστον δύο μήνες και έτσι προχώρησε η σύνταξή του. Ποιο νέο

γεγονός οδήγησε τους σαμαρικούς να απαρνούνται σήμερα όσα

αποδέχονταν χτες; Βέβαια, τα ξέρει αυτά ο Αντωνάκης των

αντιμημονιακών Ζαππείων, με τη διαφορά ότι τότε ήταν αρχηγός του εαυτού του, ενώ τώρα είναι πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης συνεργασίας.

Πάντως, ακόμα κι αν τελικά υπάρξει κάποια κοινή λύση ανάμεσα στους «3», θα χρειαστεί χρόνος για να ξεχάσουμε τα άθλια χθεσινά και σημερινά κόλπα και γι’ αυτό τα υπενθυμίζω. Που προστίθενται στην ολομέτωπη επίθεση των σαμαρικών για τον έλεγχο των δημόσιων ΜΜΕ και για το μοίρασμα σε «πιστούς» κάθε δημόσιας θέσης.