Τα δικαιώματα των μεταναστών και των ανθρώπων διαφορετικών φυλών, εθνοτήτων, μειονοτήτων και θρησκειών πρέπει να είναι πλήρως σεβαστά στις πολυφωνικές και ανοιχτές κοινοβουλευτικές δυτικές δημοκρατίες, όπως συμβαίνει και με τα δικαιώματα των αυτόχθονων πολιτών τους. Ένα σημαντικό κοινωνικό και ιδεολογικό πρόβλημα είναι πως κυκλοφορεί στην κοινωνία μας πολλή τοξική παράνοια έναντι των εθνοτικών και φυλετικών μειονοτήτων και των μεταναστών που ήρθαν στην Ελλάδα για να ζήσουν και να εργαστούν για ένα καλύτερο μέλλον, δικό τους και των παιδιών τους. Αυτό πρέπει βέβαια να συνδυαστεί με το καλό των δημοκρατικών δυτικών κοινωνιών που τους φιλοξενούν, να ενσωματωθούν αρμονικά σε αυτές και να αφομοιώσουν τον δημοκρατικό, πλουραλιστικό και ανοιχτό πολιτισμό τους. Το πολιτικό θέμα είναι, όμως, πως το μεταναστευτικό κοινωνικό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την κοινωνία και την πολιτεία θεσμικά, γιατί τα ωραία λόγια δεν επαρκούν διόλου. Είναι η πολιτεία που πρέπει να θεσπίσει, να καθιερώσει και να διασφαλίσει την εργασιακή μα και πολιτισμική αφομοίωσή τους στην κοινωνία που ήρθαν για να ζήσουν και να δουλέψουν, σεβόμενοι τους νόμους της και συμβάλλοντας στο γενικό κοινωνικό καλό. Απαιτείται άρα μια ανοιχτή, αντιρατσιστική και πλουραλιστική, πολιτική και ιδεολογική στάση από όλους που θα κάνει καλό σε όλους, μια ρεαλιστική και ουμανιστική, πολιτική στάση win-win εκατέρωθεν.
Σχετικά με τον “ισλαμοαριστερισμό”, στα γαλλικά "islamogauchisme" (το αναφέρουμε έτσι μιας και αυτό το ρεύμα πρωτοεμφανίστηκε στη Γαλλία), χρησιμοποιούμε τον όρο από τότε που νομίζω πως τον λάνσαρε ο Τανγκιέφ. Στις δυτικοευρωπαϊκές δημοκρατίες υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος εναντίον τους από την εξάπλωση του "ριζοσπαστικού" ισλαμισμού και του αναπτυσσόμενου εξισλαμισμού μέσω των εκεί "ριζοσπαστών" ισλαμιστών μουσουλμάνων. Τους συνεπικουρεί, περιέργως και παραλόγως, ο "ισλαμοαριστερισμός". Ο ισλαμοαριστερισμός ή η “ισλαμοαριστερά” δεν είναι κάποια τεχνητή ιδεολογική κατασκευή των αστών για να πολεμήσουν την αριστερά, μα άλλη μια θλιβερή πολιτική πραγματικότητα, δημιουργημένη από την (ακρο)αριστερά: Πρωτοδημιουργήθηκε ιδεολογικά μάλλον από το πρώην, αιρετικό στέλεχος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, τον φιλόσοφο Ροζέ Γκαροντύ. Είναι οι ακροαριστεροί και αριστεροί οι οποίοι συντάσσονται πίσω από τους ισλαμιστές και σαλαφιστές θεωρώντας ανοήτως πως όλοι μαζί "αγωνίζονται" εναντίον του δυτικού, ιμπεριαλιστικού και αποικιοκρατικού καπιταλισμού... Στην πραγματικότητα και οι δύο αυτές πολιτικές δυνάμεις αγωνίζονται εναντίον της πλουραλιστικής, φιλελεύθερης, ανοιχτής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σε έναν παράλληλο και κοινό αγώνα, που πολύ δύσκολα θα μπορέσει να νικήσει και να επιβληθεί στη Δύση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών(1). Ούτε η νεοσταλινική, η νεοκομμουνιστική και η ριζοσπαστική αριστερά, ούτε ο ριζοσπαστικός, σαλαφιστικός ισλαμισμός θα κυριαρχήσουν εύκολα επί της φιλελεύθερης, δημοκρατικής, κοινοβουλευτικής Δύσης, της προερχόμενης από τον ανθρωπισμό, τον διαφωτισμό, τον ανθρωπιστικό χριστιανισμό που υποστηρίζει την αγάπη, την ισότητα και την αλληλεγγύη, και την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Διότι πρόκειται για οπισθοδρομικές, αντιδραστικές κι αναχρονιστικές δυνάμεις εναντίον της κοινωνικής και πολιτιστικής εξέλιξης. Η πλουραλιστική, κοινοβουλευτική, φιλελεύθερη δημοκρατία θα προχωρήσει και θα ανοίξει τον δρόμο της, θέλουμε να ελπίζουμε, προς μια πιο δημοκρατική, λιγότερο γραφειοκρατική και τεχνοκρατική στην ηγεσία και καθοδήγησή της Ευρώπη, πιο ολοκληρωμένη, ομογενοποιημένη και περισσότερο συντονισμένη πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά.
Οι μαρξιστές/αριστεροί/μελανσονικοί έγιναν πολύ επιθετικοί στη Γαλλία, όμως οι δημοκρατικές, κεντρώες, σοσιαλφιλελεύθερες, φιλελεύθερες και ευρωσοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις κριτικάρουν τις ανεκτικές προς τον ισλαμισμό, αφελέστατες αριστερές δυνάμεις, όπως αυτό απαιτείται κι επιβάλλεται στη σημερινή συγκυρία της ριζοσπαστικής ισλαμιστικής & σαλαφιστικής επιθετικότητας. Γενικά υπάρχει έντονη κριτική από φιλοευρωπαίους, φιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες, κεντροδεξιούς, μακρονικούς και άλλους δημοκράτες, πανεπιστημιακούς, πολιτικούς, στοχαστές, σχολιαστές κ.α. για την κατάσταση της φιλοϊσλαμιστικής πολιτικής ορθότητας στα ΑΕΙ, στα ΜΜΕ, στην εκπαίδευση, ακόμη και στη δευτεροβάθμια, στον αριστερό πολιτικό κόσμο, στις συνοικίες κ.τ.λ.(2)
Η εξάπλωση του ισλαμισμού, που είναι αντιδημοκρατική, απολυταρχική, καθυστερημένη και φανατική ιδεολογία/θρησκεία ή θρησκευτική ιδεολογία, είναι αρνητική και για τον δυτικό και για τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Αν ήταν απλά μια θρησκευτική πίστη που κηρύττει την αγάπη/συμπόνοια/αλληλοβοήθεια δεν θα ήταν επικίνδυνη, μα ο φονταμανταλιστικός, σαλαφιστικός κι επιθετικός χαρακτήρας της την καθιστά απειλητική κι επικίνδυνη(3). Δεν ισχυριζόμαστε πως όλο το Ισλάμ, όλοι οι μουσουλμάνοι είναι αντιδραστικοί κι απολυταρχικοί, αντίθετα νομίζουμε πως αν ήταν κυρίαρχη στο εσωτερικό του μωαμεθανισμού, μια θρησκευτική πίστη που κηρύττει την αγάπη/συμπόνοια/αλληλοβοήθεια, δεν θα ήταν επικίνδυνα επιθετική με στόχο της τον (βίαιο ή μη) προσηλυτισμό. Μα η υπάρχουσα, ήπια, μετριοπαθής, θρησκευτική μουσουλμανική λογική δεν ασκεί μεγάλη πολιτική επίδραση, ανήκει μόνο στους ταπεινούς & σιωπηρούς πιστούς, δεν έχει πολιτική ισχύ, ενώ ο φονταμανταλιστικός ισλαμισμός ρυθμίζει το γεωπολιτικό παιχνίδι. Λυπόμαστε για και συμπονούμε τους απλούς θρησκευόμενους μωαμεθανούς που έπεσαν και πέφτουν θύματα των πολεμικών επιχειρήσεων του ISIS, των ταλιμπάν, των ΗΠΑ, των Ρώσων και οποιωνδήποτε άλλων, και βέβαια είμαστε με το μέρος όσων καταπιέζονται και φονεύονται, από όποιες δυνάμεις κι αν το υφίστανται. Υποστηρίζουμε τις ελευθερίες, τα δικαιώματα όλων σε μια καλύτερη, δικαιότερη ζωή και κοινωνία χωρίς ανισότητα ευκαιριών, με οικονομική ανάπτυξη, κοινοβουλευτική δημοκρατία κι ευημερία.
Η πολιτισμική πολιτική ορθότητα συχνά επικρίνει τη δήθεν ισλαμοφοβία, εν πολλοίς δικαιολογημένη λόγω των απειλών των φονταμανταλιστών ισλαμιστών, και την κρούση του κώδωνα του κινδύνου έναντι της προέλασης των ριζοσπαστών ισλαμιστών.
Να προσθέσουμε πως ο νεοφεμινισμός ασχολείται λιγότερο από όσο οφείλει με την κατάσταση των γυναικών του γ' κόσμου. Αυτό μάλλον γίνεται γιατί πολλές φεμινίστριες είναι αριστερές και γι' αυτό επικεντρώνονται στα κοινωνικά προβλήματα που υπάρχουν στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό στη Δύση· και, πραγματικά, έτσι που παρουσιάζουν την εδώ κατάσταση φαίνεται σαν οι γυναίκες να καταπιέζονται και να συμπιέζονται περισσότερο στη δυτική, καπιταλιστική, κοινοβουλευτική δημοκρατία και λιγότερο στον αναπτυσσόμενο γ' κόσμο, ενώ με αυτή την προκατειλλημμένη προσέγγιση δεν υπογραμμίζεται η τρομερή αθλιότητα και βαρβαρότητα της καταπίεσης, του εξοστρακισμού και των προπηλακισμών των (ανήσυχων και μη) γυναικών στο Ισλάμ. Ο φεμινισμός μάλλον οφείλει, νομίζουμε, να ασχολείται περισσότερες εργατώρες με την καταπίεση που ασκείται στις μωαμεθανές, μάλιστα ακόμη και στις ίδιες τις δυτικές χώρες, από την πατριαρχική εφαρμογή των άτεγκτων και σκληρών ισλαμιστικών κανόνων, τη σαρία, κ.τ.λ., στις μουσουλμάνες που ζουν σ' αυτές.
Σχετικά με τις ρατσιστικές και ισλαμιστικές ταραχές στη Γαλλία, θεωρούμε αδιανόητο οι μουσουλμάνοι μαθητές να απαιτούν να διδάσκονται διαφορετικά τα δεδομένα που αφορούν τη βιολογία, την καταγωγή του ανθρώπου κ.τ.λ., σύμφωνα με τις μωαμεθανικές δοξασίες τους· πως ο άνθρωπος δεν προέκυψε από την εξέλιξη ορισμένων ανθρωποειδών, μα τον έφτιαξε ο Αλλάχ. Και πώς είναι δυνατόν η δημόσια γαλλική εκπαίδευση να το αποδέχεται; Αν αυτό γίνεται, δεν θα εφαρμόζονται άρα οι νόμοι, και οι ισλαμιστές μαθητές θα κάνουν ό,τι θέλουν στα γαλλικά σχολεία, κάτι που είναι βέβαια παράλογο. To να μην εφαρμόζεται ο νόμος στα σχολεία και να μη μπορεί η αστυνομία να μπαίνει στα κτήρια των cités όπου μένουν οι μετανάστες, αυτά δείχνουν πως δεν εφαρμόζονται για τους μουσουλμάνους όλοι οι νόμοι, άρα οι Γάλλοι πολίτες οφείλουν να επιστρέψουν στην εκμάθηση και εφαρμογή των βασικών ιδεών, δικαιωμάτων και αξιών της γαλλικής δημοκρατίας του Διαφωτισμού και της γαλλικής επανάστασης. Αν αυτό δεν γίνεται, δεν μπορούμε να συζητάμε τίποτα περί δημοκρατίας και ελευθεριών. Ο Μακρόν, ο νεαρός, δραστήριος, ευφυής και κινητικός πρωθυπουργός του, Ατάλ, και η προηγούμενη, συνεπέστατη κι επίμονη πρωθυπουργός του, η Ελιζαμπέτ Μπορν, αγωνίζονται να νομοθετήσουν, να περάσουν και να εφαρμόσουν δημοκρατικούς νόμους υπέρ της ισότητας και της μη επίδειξης (όλων) των θρησκευτικών χαρακτηριστικών και συμβόλων στα σχολεία· υπέρ της εμπέδωσης της ισότητας και της κοινωνικής, φυλετικής ειρήνης στην κοινωνία, αναφορικά με τα ζητήματα φυλετικών και ρατσιστικών συγκρούσεων, παρανομιών και ανισοτήτων, αφού το γαλλικό Ανώτατο Δικαστήριο διόρθωσε το πρόσφατο, κυβερνητικό μεταναστευτικό νομοσχέδιο, σύμφωνα και με τη βούληση του Μακρόν, του πρωθυπουργού Ατάλ και των βουλευτών τους.
Διαφορετικά, εάν δεν διευθετηθούν και δεν επιλυθούν τα προαναφερθέντα κοινωνικά και εκπαιδευτικά προβλήματα, θα αναδειχτεί πρόεδρος Γαλλίας η υπερσυντηρητική, νεοακροδεξιά λαϊκίστρια και σοβινίστρια Μαρί Λε Πεν, γιατί οι Γάλλοι συντηρητικοί ψηφοφόροι θα πιστέψουν, ψευδαισθητικά, πως έτσι, με αυτή πρόεδρο, θα ξεδιαλυθούν και λυθούν τα προβλήματα... Στην ουσία ο τυχοδιώκτης, (ακρο)αριστερός ριζοσπάστης Μελανσόν και το κόμμα του οι Ανυπόταχτοι, είναι χορηγοί της πολιτικής επέλασης της αντιδραστικής κι υπερσυντηρητικής γραμμής της Λε Πεν και των λύσεών της.
Η ιδεολογικο-πολιτικο-πολιτισμική σύγκρουση με τον ισλαμισμό στις δυτικές χώρες και αλλού, γεωστρατηγικά, είναι αναπόφευκτη σχεδόν. Βέβαια έχουμε να κάνουμε και με το σύγχρονο φαινόμενο της συμμαχίας του ισλαμισμού, του σχετικού με τη θεωρία του Σι Τζιπίνγκ. κινέζικου κομμουνισμού και οικονομικού επεκτατισμού, μα και του ρώσσικου, πουτινικού, σκληροπυρηνικού και τυραννικού επεκτατισμού. Πρέπει όμως τα ευρωπαϊκά κράτη να επιβληθούν δια της πολιτικής, της πειθούς, των νόμων και της παιδείας, στον εγχώριο φονταμανταλιστικό ισλαμισμό, δεν γίνεται αλλιώς· διαφορετικά το 13% θα επιβληθεί στο 85% και αντίο κοσμική πλουραλιστική ανεκτική φιλελεύθερη δημοκρατία, τα υπόλοιπα είναι ισλαμο-αριστερές αυθαιρεσίες και νοητικοί ακροβατισμοί. Στη Γαλλία οι μετανάστες είναι 13% και δίνουν την εντύπωση πως έχουν τη δύναμη του 30%, είναι αυτό συμβατό με τη δημοκρατία; Aπό ό,τι διαβάζουμε στον γαλλικό τύπο, συμπεραίνουμε πως, δυστυχώς, πολλοί συντηρητικοί, δεξιοί και νομιμόφρονες Γάλλοι θα ψηφίσουν Λε Πεν με την ελπίδα πως οι νόμοι της θα "πιάσουν" και θα στριμώξουν τους μουσουλμάνους ισλαμιστές. Η λύση δεν είναι αυτή, μα η ορθολογική, δίκαιη, δημοκρατική και κοινωνική διαχείριση των θεμάτων, αυτή που επιδιώκει να επιλύσει τα δημιουργηθέντα κοινωνικά, φυλετικά, ρατσιστικά προβλήματα όχι μέσω της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού, μα μέσω των νόμιμων επεμβάσεων του κοινωνικού κράτους.
.......................................
(1).Τι είδους μαρξιστές είναι οι αριστεροί υπερασπιστές της φιλοϊσλαμιστικής πολιτικής ορθότητας; Στην Ελλάδα έχουν ήδη καταφθάσει προ καιρού στον ακροαριστερό χώρο (βλέπε και τη θετική, ευνοϊκή στάση τους έναντι της παλαιστινιακής, σκληρής ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς).
(2). Καταπιάνομαι με τα τεκταινόμενα στη γαλλική κοινωνία γιατί έζησα στη Γαλλία και στο γαλλόφωνο Βέλγιο, συνολικά 9 χρόνια.
(3). Είναι σαφώς απειλητικότεροι από τους κομμουνιστές παλαιάς κοπής, γιατί δεν έχουν καθόλου ορθολογισμό αποκηρύσσοντάς τον, παρ'όλη τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας για την οργάνωσή τους, για τη διάδοση της ιδεολογίας τους και τις τζιχαντιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις.
Πηγή: www.athensvoice.gr