Όλα τα χρόνια της κρίσης εμφάνιζαν τους εαυτούς τους σαν τους μεγάλους πολέμιους της λιτότητας. Έλεγαν ότι θα σχηματίσουν ένα μέτωπο των χωρών του νότου και θα επιβάλουν το τέλος της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη. Έπνιξαν την οικονομία και εξάντλησαν τους πολίτες με νέους φόρους και τώρα πανηγυρίζουν επειδή έφεραν περισσότερη λιτότητα και πέτυχαν πρωτογενή πλεονάσματα πολλές φορές μεγαλύτερα από αυτά που τους είχαν ζητηθεί.
Από το 2015 έως και το 2017 χάθηκε εξαιτίας τους ανάπτυξη μεγαλύτερη από 10%. Η ανάπτυξη αυτή προβλεπόταν από όλους τους διεθνείς οργανισμούς και είχε ξεκινήσει το 2014. Η χαμένη ανάπτυξη σημαίνει απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας και πλούτου περίπου 20 δισ. από την οικονομία της χώρας. Από αυτά τα χρήματα, τα μισά σχεδόν θα πήγαιναν στα ταμεία του κράτους και των ασφαλιστικών φορέων. Τα χαμένα έσοδα του δημοσίου σήμερα αναπληρώνονται με νέα μέτρα.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν η ελληνική οικονομία δεν είχε δεχτεί ένα απρόβλεπτο δώρο από την κατάρρευση της τουριστικής βιομηχανίας ανταγωνιστριών χωρών, της Τουρκίας, της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Χωρίς αυτή την εξέλιξη, η ύφεση και η ανεργία στην Ελλάδα θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες και τα έσοδα του δημοσίου πολύ μικρότερα.
Από το 2015 και μετά, ανατράπηκαν με τον πιο δραματικό τρόπο όλοι οι ισχυρισμοί των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την κρίση. Αυτό που δεν άλλαξε είναι η πεποίθηση των ηγεσιών των δύο κομμάτων ότι πρέπει οπωσδήποτε να κυβερνούν τη χώρα. Γι’ αυτό δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εφαρμόζουν την αντίθετη πολιτική από αυτή που υποστήριζαν για χρόνια.
Για να θολώσουν τα νερά επινοούν συνεχώς διάφορα αφηγήματα, τα οποία είναι αντιφατικά μεταξύ τους. Ενώ για χρόνια έλεγαν ότι η λιτότητα εμποδίζει την ανάκαμψη, τώρα ισχυρίζονται ότι η δική τους υπερλιτότητα είναι αναπτυξιακή και προβάλουν το δικό τους success story. Ενώ ισχυρίζονταν ότι μετά από πραξικόπημα των ξένων εφαρμόζουν την πολιτική των δανειστών και δεν ασκούν τη δική τους πολιτική, τώρα πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα της πολιτικής που τους επιβλήθηκε. Ενώ ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε πριν δύο μήνες ότι δεν θα δεχτεί ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα, τώρα ψηφίζει νέα μέτρα λιτότητας ύψους τουλάχιστον πέντε δισεκατομμυρίων.
Το καινούργιο κόλπο ονομάζεται αντίμετρα.
Όμως για να εφαρμοστούν τα αντίμετρα ισχύουν δύο όροι:
Ο πρώτος είναι να υπάρξει υπέρβαση του ήδη μεγάλου στόχου για πρωτογενή πλεονάσματα. Η κυβέρνηση θεωρούσε ανέφικτο να επιτευχθούν πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ, αλλά τώρα θεωρεί εφικτό να επιτευχθούν πλεονάσματα 5,5% του ΑΕΠ, ώστε ένα μέρος της υπέρβασης να χρηματοδοτήσει τα αντίμετρα.
Ο δεύτερος όρος περιγράφεται στο άρθρο 15 του νομοσχεδίου των νέων μέτρων, το οποίο λέει ότι τα αντίμετρα μπαίνουν σε εφαρμογή «υπό την προϋπόθεση και στο βαθμό που, σύμφωνα με εκτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (…) δεν προκαλείται απόκλιση από τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους».
Δηλαδή, για να ισχύσουν τα λεγόμενα αντίμετρα δεν αρκεί ένα τεράστιο πλεόνασμα, το οποίο θα έρθει με ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει τα αντιμέτρα χωρίς την έγκριση των δανειστών.
Είναι φανερό ότι η ιστορία με τα αντίμετρα είναι μια ακόμη απόπειρα κατασκευής αντιπραγματικότητας. Σε αυτόν το στόχο συγκλίνουν όλοι οι φορείς της κυβερνητικής προπαγάνδας με πρώτη και καλύτερη την ΕΡΤ, που με την αντιπαραβολή σε δύο στήλες των πραγματικών μέτρων και των υποθετικών αντίμετρων, γράφει νέες σελίδες στην ιστορία της παραπλάνησης των πολιτών.