Μία από τις ενστάσεις που δεχόταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος από τους πολιτικούς του αντιπάλους ήταν ότι, όταν συνομιλούσε με ξένους ηγέτες ή συμμετείχε σε fora του εξωτερικού, προέτασσε τις διεθνείς εξελίξεις, τοποθετώντας σε δεύτερο πλάνο τα ζητήματα που απασχολούσαν την Ελλάδα. Αποκρούοντας τις επικρίσεις, υποστήριζε ότι μια μικρή χώρα αποκτά ισχυρή υπόσταση όταν έχει ρόλο και λόγο στις εκτός συνόρων της διεργασίες. Έτσι δεν αντιμετωπίζεται ως παράταιρη ούτε απομονώνεται σαν φτωχός συγγενής. Ακολουθώντας εξωστρεφή στρατηγική προωθεί και τα δικά της συμφέροντα. Το κυριότερο, αποφεύγει τον κίνδυνο μιας ετεροβαρούς σχέσης Μίκρο-Μάκρο.
Η πρόθεση της κυβέρνησης να συνδέσει την τελματωμένη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και τους δανειστές με την επετειακή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Ρώμη, είναι άκρως παράδοξη και αντιπαραγωγική. Η απειλή της, μάλιστα, να μπλοκάρει την κοινή δήλωση των 27 κρατών-μελών για το μέλλον της Ευρώπης, επιτείνει την ήδη δυσμενή της θέση, ως χρεοκοπημένης χώρας, εμφανίζοντάς τη απροσάρμοστη. Δείχνει απουσία σοβαρότητας, μικρομεγαλισμό και πολιτικό επαρχιωτισμό. Και κυρίως άγνοια των κανόνων που διέπουν τη λειτουργία της Ένωσης. Παράλληλα, αντιστρατεύεται την ανάγκη αλληλεγγύης και ενότητας που σήμερα καθίσταται περισσότερο από ποτέ απαραίτητη. Αποκαλύπτει την απόκλισή μας από μια σταθερή ευρωπαϊκή γραμμή πλεύσης. Μας περιθωριοποιεί, στερώντας μας την ευκαιρία να αναζητήσουμε και να σφυρηλατήσουμε νέες συμμαχίες.
Η διολίσθηση των κυβερνώντων σε ακραίους τακτικισμούς δημιουργεί περαιτέρω αναταράξεις στις σχέσεις μας με τους εταίρους. Το χάσμα διευρύνεται. Οι μαξιμαλιστικές διακηρύξεις συνιστούν τροχοπέδη ακόμη και για το κλείσιμο της αξιολόγησης. Είναι πλέον εμφανές πως το Μαξίμου, στερούμενο ρεαλιστικής προσέγγισης, εμμένει σε ανεδαφικές θέσεις. Η επιμονή του να συμπεριληφθούν στην κοινή δήλωση της 60ης επετείου επιπλέον αναφορές για την υπεράσπιση των απολεσθέντων εργασιακών κεκτημένων, εύλογα δεν βρίσκει ανταπόκριση. Υπερβατική μοιάζει και η πρόταση του επιφορτισμένου με τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου: Ζητά στη Διακήρυξη της Ρώμης να αποκηρυχθεί με ρητή αναφορά ο νεοφιλελευθερισμός. Ουσιαστικά καλεί τις κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρώπη να συνταχθούν με τα νεφελώδη στρατηγήματα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι κυβερνητικοί λεονταρισμοί απέχουν παρασάγγας από μια καθαρή και συνεκτική ευρωπαϊκή στρατηγική που χρειάζεται ο τόπος. Το βασικότερο, αγνοούν το στοιχειώδες: Το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίζεται σε συναινέσεις και αμοιβαίους συμβιβασμούς. Οι πολιτικοί συσχετισμοί που κάθε φορά υπάρχουν, καθορίζουν την πορεία και τον προσανατολισμό της. Η αλλαγή τους δεν επιτυγχάνεται με απειλές για μπλοκάρισμα των αποφάσεων. Ούτε με υστερόγραφα και αστερίσκους. Πολύ περισσότερο δεν διασφαλίζεται με μικροπολιτικές κινήσεις που γίνονται για εσωτερική κατανάλωση. Το βέβαιο είναι πως ο λαϊκισμός και ο εθνοκεντρισμός του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν τη διάστασή του με την ευρωπαϊκή προοπτική τη χώρας.