Το αποτέλεσμα των τουρκοκυπριακών εκλογών, παρ΄ όλη την αισιοδοξία των πιο ρομαντικών, ήταν αναμενόμενο. Όχι μόνο γιατί ο αντίπαλος του Μουσταφά Ακιντζί ήταν ο εκλεκτός του σουλτάνου αλλά - κυρίως - γιατί οι Τουρκοκύπριοι κουράστηκαν να περιμένουν μια συμφωνία που θα τους έφερνε τα πλεονεκτήματα των ευρωπαίων πολιτών. Η δήλωση αποχώρησης του Ακιντζί, μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, εξέφραζε την απογοήτευση ενός ηγέτη που πίστεψε στη διζωνική δικοινοτική λύση αλλά αισθάνθηκε προδομένος από όλους.

Ο νέος Τουρκοκύπριος ηγέτης έχει ήδη ξεκαθαρίσει τη θέση του. Δύο ξεχωριστά κυρίαρχα κράτη που, στην καλύτερη περίπτωση θα επιδιώξουν να έχουν κανονικές σχέσεις συμβίωσης στο νησί. Δεν είναι σίγουρο ότι η «λύση» αυτή θα συναντήσει έντονες αντιδράσεις από την άλλη πλευρά. Ο σημερινός Πρόεδρος που τόλμησε να στηρίξει τη μεγαλύτερη ευκαιρία για επανένωση της Κύπρου με την υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν, φαίνεται να έχει συμβιβαστεί από χρόνια στην ιδέα της διχοτόμησης. Το δάκρυ του Τάσσου Παπαδόπουλου δεν πήγε χαμένο.

Να έχουν άραγε υπολογίσει καλά οι Ελληνοκύπριοι τις επιπτώσεις από μια πιθανή πλέον ανακήρυξη δύο κρατών; Να μην συνειδητοποιούν ότι η επισημοποίηση της διαχωριστικής γραμμής στη Λευκωσία, θα γίνει στο μέλλον το ουσιαστικό σύνορο της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τουρκία; Να μην καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις που θα έχει η διχοτόμηση στην οριοθέτηση της ΑΟΖ του νησιού και στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων; Να μην βλέπουν πόσο διευκολύνονται τα σχέδια του Ερντογάν στην προώθηση των σχεδίων του για τη «γαλάζια πατρίδα» στην Αν. Μεσόγειο;

Η 46χρονη περίοδος των χαμένων ευκαιριών της Κύπρου φαίνεται να βαδίζει, δυστυχώς, προς το τέλος της. Το χουντικό πραξικόπημα Ιωαννίδη-Σαμψών και η τουρκική εισβολή που ακολούθησε αποδείχτηκαν μοιραία για την κοινή πορεία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που είχαν όλες τις προϋποθέσεις να συμβιώσουν και να ευημερούν σε μια ενιαία, ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία.