Τσάμπα χάρηκαν όσοι -μικροεπιχειρηματίες επί το πλείστον- νόμισαν ότι γλίτωσαν τον βραχνά της εισφοράς στα επιμελητήρια. Η «μεταρρυθμιστική» (τρομάρα μας!) κυβέρνηση το τακτοποίησε κι αυτό.
Παρά το γεγονός ότι το «καταραμένο μνημόνιο» προέβλεπε ότι από την 1η Ιανουαρίου 2015 η εγγραφή στα επιμελητήρια θα είναι προαιρετική, με απόφαση που υπέγραψε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γεράσιμος Γιακουμάτος, η συνδρομή γίνεται… υποχρεωτική. Κι αυτό επειδή, λέει, τα επιμελητήρια θα προσφέρουν υπηρεσίες που σχετίζονται με το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ), υπηρεσίες οι οποίες, όμως, θα έπρεπε να προσφέρονται δωρεάν από το κράτος.
Και δεν φτάνει μόνον αυτό. Η κυβέρνηση, η οποία διαλαλεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστρέψει την επιχειρηματικότητα, θεσμοθέτησε τις ακόλουθες επιβαρύνσεις (οι οποίες έρχονται φυσικά μαζί με την αντίστοιχη χαρτούρα): «Ενιαίο τέλος υπηρεσίας καταβάλλουν οι επιχειρήσεις στα επιμελητήρια για τις ακόλουθες υπηρεσίες: α) Χορήγηση πιστοποιητικού εγγραφής: 5 ευρώ. β) Χορήγηση ξενόγλωσσου πιστοποιητικού εγγραφής: 10 ευρώ. γ) Χορήγηση πιστοποιητικού άσκησης εμπορικής δραστηριότητας για χρήση στα ασφαλιστικά Ταμεία: 10 ευρώ. δ) Βεβαίωση του γνήσιου της υπογραφής των μελών τους: 5 ευρώ. ε) Χορήγηση πιστοποιητικού καταγωγής προϊόντων: 10 ευρώ. στ) Θεώρηση στοιχείων (τιμολογίου ή άλλου στοιχείου) που συνοδεύουν το πιστοποιητικό καταγωγής: 5 ευρώ. ζ) Χορήγηση καρνέ ΑΤΑ (έγγραφο που χρειάζεται κάθε φορά που κάποιος εξάγει κάποιο εμπόρευμα): 10 ευρώ» («Καθημερινή» 6.1.2015).
Να συμφωνήσουμε ότι κάποια από αυτά τα πιστοποιητικά (όπως αυτό της «καταγωγής προϊόντων») θα μπορούσαν να αποτελούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για κάποιους επιχειρηματίες· στον βαθμό, βέβαια, που πραγματικά πιστοποιούν ότι π.χ. η «φάβα Σαντορίνης» είναι από τη Σαντορίνη και δεν θα γίνει το «έλα να δεις» με την αθρόα έκδοση έκδοση πιστοποιητικών για κάθε εισαγωγέα φάβας. Αλλά τα δέκα ευρώ για χορήγηση πιστοποιητικού άσκησης εμπορικής δραστηριότητας για χρήση στα ασφαλιστικά Ταμεία ξεπερνά και την πιο άρρωστη φαντασία. Σε μια εποχή που οι μικρέμποροι στενάζουν και δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές τους, τους ζητείται ένα επιπλέον ποσό για να έχουν την δυνατότητα να… πληρώσουν τις εισφορές τους.
Το βασικότερο, όμως, που προκύπτει και από αυτή την αντιμεταρρύθμιση δεν είναι το γεγονός ότι ψηφίζονται νόμοι για τα μάτια των… δόσεων και μετά αναιρούνται με ξεκούδουνες υπουργικές αποφάσεις. Είναι το γεγονός ότι έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που θα επιβαρύνει όποιους και όσους μπορεί για να συντηρήσει τα πελατειακά του δίκτυα. Διά της αφανούς φορολογίας (η υποχρεωτική συνδρομή στα επιμελητήρια είναι αφανής φορολογία) μεταφέρει το κόστος αναπαραγωγής του στην κοινωνία και ειδικά σε εκείνους που σύμφωνα με τις διακηρύξεις -και αυτής της κυβέρνησης- είναι η μόνη ελπίδα να ξεκολλήσει η οικονομία από την κρίση, δηλαδή στους νέους επιχειρηματίες.
Την επόμενη, λοιπόν, φορά που ο πρωθυπουργός θα διακηρύξει ότι «δίνουμε ώθηση και στα προγράμματα νέας επιχειρηματικότητας, όπου ξεφυτρώνουν συνεχώς “νεοφυείς” επιχειρήσεις, τα γνωστά start-ups, που ξεκινούν συνεχώς από νέους και πάνε πολύ καλά οι περισσότερες» (16.2.2014), ας τον ρωτήσει κάποιος: στους υπουργούς του το είπε;