Όταν κάποιοι μετρημένοι στα δάκτυλα γράφαμε πριν τρία χρόνια ότι είναι θέμα χρόνου να χυθεί αίμα μας έλεγαν ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται.
Όταν λέγαμε να διαβάσουν κάποιοι στην Αριστερά και την Δεξιά για την Βαϊμάρη μας έλεγαν με ύφος βαρύγδουπο ότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.
Όταν τους λέγαμε ότι η βία και ανομία των αγανακτισμένων τελικά θα τροφοδοτήσει την φασιστική βία μας έλεγαν ότι αυτά τα λέμε γιατί είμαστε υπέρ των μνημονίων και της Θεωρίας των δυο άκρων.
Όταν , όταν, όταν πολλά όταν που αξίζει να θυμηθούμε όχι για να ξύσουμε πληγές αλλά για να δούμε αν γίναμε σοφότεροι, τώρα που το αίμα ρέει, που τα φαντάσματα του εμφυλίου βγαίνουν από τους τάφους τους για να σκάψουν καινούργιους.
Να δούμε αν υπάρχει δημοκρατικό τόξο, που μπορεί να αρθεί πάνω από τις τρέχουσες αντιθέσεις και να υπερασπιστεί την δημοκρατία και την ανθρώπινη ζωή. Η αν θα ακούσουμε τις γνωστές μπούρδες ( πιο σωστή είναι η πιο γνωστή ελληνική λέξη πάλι από μ) ότι για όλα φταίει το μνημόνιο, το πρώην και το επόμενο.
Σε θεσμικό επίπεδο ο κ.Μεϊμαράκης να βγάλει από το συρτάρι του την πρόταση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ από τις 4 Απριλίου, για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Και η αστυνομία σε όλα τα επίπεδα να κάνει την δουλειά της χωρίς καμία ανοχή και ξεκαθαρίζοντας τις γραμμές της από συμπαθούντες των φασιστών. Αλλά αυτό , πλέον, δεν αρκεί. Οι ναζιστές με τα τάγματα εφόδου τους θέλουν να κερδίσουν την μάχη του πεζοδρομίου. Η απάντηση δεν είναι η σύγκρουση με ομάδες της άκρας Αριστεράς και των αναρχικών. Αυτό επιδιώκει. αυτό βολεύει την Χρυσή Αυγή. Ούτε όμως η απάντηση είναι να παραδώσουμε το πεζοδρόμιο σε αυτούς. Η απάντηση μπορεί και πρέπει να δοθεί συντεταγμένα και μαζικά από τις δυνάμεις του Δημοκρατικού τόξου. Αν υπάρχει στα λόγια, να υπάρξει και στην πράξη. Να συνεννοηθούν σε 5 λεπτά, όλα τα κόμματα σε ένα Αντιφασιστικό πλαίσιο κάλεσμα . Να συναντηθούν οι γραμματείς των κομμάτων και να συντονιστούν. Να ζητήσουν από τους δημοκρατικούς πολίτες να κατεβούν χωρίς σημαίες και κομματικά σύμβολα και να διαδηλώσουν κατά της φασιστικής βίας.
Φοβάμαι ότι πάλι η απάντηση θα είναι ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται γιατί το κύριο είναι το μνημόνιο, η κινητικότητα κλπ. από την μια πλευρά και η αντιαριστερή αλλεργία από την άλλη. Και γιατί κάποιοι λίγοι μπορεί να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι άλλο η φασιστική βία και άλλο η δική τους. Μακάρι να διαψευστώ. Και για όσους ψάχνουν σε ιστορικά προηγούμενα, να τους θυμίσω ότι όταν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες δολοφόνησαν τον Άλντο Μόρο το μεγάλο ( σε όλα του) Ιταλικό ΚΚ κατέβασε τον κόσμο του σε κοινή διαδήλωση με τον ιστορικό του αντίπαλο την Χριστιανοδημοκρατία. Και σε όσους μου πουν ότι άλλο ο Μόρο και άλλο ο Φύσσας θα τους πω ότι με αυτά τα μυαλά, σε λίγο θα το χάσουν και αυτό το επιχείρημα . Γιατί όταν αρχίσει να ρέει το αίμα δεν κάνει διακρίσεις.