Έντονη είναι η συζήτηση στο Κίνημα Αλλαγής σχετικά με το να υπερψηφίσει ή Οχι το νομοσχέδιο για τις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Όσοι διαφωνούν , μολονότι ξεκινούν από διαφορετικές προσεγγίσεις εχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΣΟΚ παλιότερα και τώρα το ΚΙΝΑΛ είναι και θα παραμείνει αντιδεξιά δύναμη. Κάθε άλλη επιλογή την θεωρούν ιδεολογική μετάλλαξη και «προδοσία», των ιερών και όσιων της παράταξης που κινδυνεύει να ποκοπέι από τη λαΪκή της βάση η οποία όμως έχει μετακινηθεί και εγκλωβιστεί στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται για στελέχη περί τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά στελέχη που στηρίζουν τη Φώφη Γεννηματά ,στα όργανα του ΚΙΝΑΛ οι οποίοι, με έμφυτο αντιδεξιό οίστρο ,δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι η ΝΔ η οποία έριξε τη χώρα στα βράχια με συνέπεια από το 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πλήρωσε βαρύ τίμημα που έφτασε στα όρια της ύπαρξής του, για να μην χρεοκοπήσει η χώρα . Άρα σε ότιδήποτε κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να μην υπάρχει συναίνεση και η αντιπαράθεση θα πρέπει να είναι μετωπική . Δεν εξηγούν βέβαια πως γίνεται να δηλώνεις αντιδεξιός ιδεολογικά πολιτικά και να αποδέχεσαι, να συμφωνείς και να εφαρμόζεις Μνημόνιο , το οποίο είναι συντηρητική πολιτική. Προφανώς κι έγινε καταναγκαστικά , υπό το φάσμα της κατάρρευσης της χώρας, αλλά δεν παύει να είναι συντηρητική δεξιά πολιτική αφού κόπηκαν μισθοί , συντάξεις, έγινα περικοπές στο κοινωνικό κράτος κ.λ.π.
΄΄Η πως γίνεται πολύ σωστά να ζητείται συναίνεση από τη ΝΔ , το 2010-12, γιατί ήταν πράγματι όρος επιβίωσης της χώρας και ο κ. Σαμαράς, ως γνωστόν την αρνήθηκε με τις γνωστές εξελίξεις και τώρα που και πάλι είναι δύσκολα τα πράγματα και μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος θα πρέπει , αντιστρόφως, το ΚΙΝΑΛ να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο γιατί το επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Η "απάντηση" της Φώφης Γεννηματά και της ηγετικής ομάδας είναι πως από τη στιγμή που το Κίνημα Αλλαγής επέλεξε να ασκήσει υπεύθυνη και δημιουργική αντιπολίτευση αυτό σημαίνει ότι όπου ικανοποιούνται και γίνονται δεκτές οι θέσεις του, θα στηρίζει θετικά. Ακριβώς ότι γίνεται στο νομοσχέδιο για της πορείες. Είναι πολύ σωστός ο ισχυρισμός ότι "το Κίνημα Αλλαγής ξανάγραψε το νομοσχέδιο».Κάθε άλλη ερμηνεία είναι για να δικαιολογηθούν αντίθετες απόψεις. Άλλωστε σ΄ενα κοινοβουλευτικό σύστημα αυτός δεν είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης; Ειδικά στη σημερινή εποχή που όλα αλλάζουν και ο κόσμος όπως τον ξέραμε για δεκαετίες εξελίσσεται. Έτσι χτίζεται η συναίνεση. Γιατί οσοι δεν το επιθυμούν θα πρέπει να απαντήσουν στο αν θα λένε όσα λένε μέχρι τώρα ενω θέλουν και πρέπει να τ αλλάξουν.
Κατ ουσίαν το πολιτικό δίλημμα είναι: Ή το ΚΙΝΑΛ πάει κόντρα στη κυβέρνηση τη ΝΔ ακόμη κι αν κάνει κάτι σωστό, γιατί είναι αντιδεξιό . Επιλέγει δηλαδή μια στρατηγική αντιπαράθεσης με κυρίαρχο το αντιδεξιό σύνδρομο , άρα εκ των πραγμάτων συγκλίνει προς τον ΣΥΡΙΖΑ . Ή προτείνει αυτό που νομίζει σωστό και δεν νοιάζεται αν τις προτάσεις του τις δέχεται η ΝΔ ή τις πολεμά ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι αναδεικνύει το δικό του μεταρρυθμιστικό σχέδιο για προοδευτικές αλλαγές και τις παλεύει.
Είναι δυο διαφορετικές αντιλήψεις . Απευθύνονται σε διαφορετικά κοινά. Από τη μια η σκληρή αντιδεξιά γραμμή στοχεύει στους δήθεν εγκλωβισμένους στον ΣΥΡΙΖΑ πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ κι επιδιώκει να τους επαναφέρει. Μόνο που στράφηκαν προς τα κει γιατί δεν θέλησαν Μνημόνια, καταναγκαστικά ασφαλώς , και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Η δεύτερη απευθύνεται στην ευρύτερη παράταξη που επικρίνει τον Κ. Μητσοτάκη για μεταρρυθμιστική ατολμία στη προώθησει προοδευτικών αλλαγών που ξεκίνησαν το 2010-12.Κατά τη γνώμη μου το δεύτερο. Αρκεί το ΚΙΝΑΛ να έχει σχέδιο , να το παλεύει χωρίς αποκλεισμούς και η ηγεσία του να δείξει αντοχές συνεχίζοντας τον ίδιο δρόμο.